شعار «زن، زندگی، آزادی» را هر کس به‌زعم خود و بنا به هدفی که برای شرکت در اعتراضات کنونی برگزیده است تفسیر می‌کند. هر تفسیری که برای این شعار برگزیده شود خواست و حقوق زنان دست‌کم به‌طور کلی مشخص است، گرچه این حقوق و مطالبات در میان زنان اقشار و طبقات گوناگون قطعا گستره‌ و ژرفای متفاوتی دارد و به‌تبع آن بعضا مستلزم مبارزاتی طولانی‌تر،عمیق‌تر و فراگیرتر است. اما آن مطالبه‌ای که در این خیزش اخیر بسیار پررنگ به نظر می‌رسد خواست «حق اختیار زنان بر بدن خود» است که به شکل نمادینِ نه به حجاب اجباری، روسری‌سوزان و بریدن گیسوان تجلی یافته است. «حق اختیار بر بدن» و نه «کشف حجاب رضاشاهی»!

شعار «زن، زندگی، آزادی» (ژن، ژیان، ئازادی)، نخستین‌بار توسط زنان مبارز کرد در کردستان ترکیه استفاده شد و به سایر تجمعات اعتراضی سطح جهان راه یافت. در ایران اول‌بار در مراسم تدفین «مهسا امینی» در گورستان آیچی شهر سقز و سپس در سنندج و سایر شهرهای ایران سر داده شد و در روزهای بعد به تظاهرات دانشجویان در دانشگاه تهران هم راه یافت. ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۲، روزنامهٔ لیبراسیون فرانسه در واکنش به خروش جوانان ایران، شعار «زن، زندگی، آزادی» را به زبان فارسی در صفحهٔ اول خود چاپ کرد.

باز به طور خیلی فشرده، پروژه معاویه این بود که خود را بازگشت عیسای آخر زمان معرفی کرده، محمد را هم پیامبر دروغین اپوکالیپس معرفی کند. تمام جنگ شاخه کوفه یا ایرانی با شاخه شامی و بیزانسی ادامه جنگهای ایران و روم بود. در این میان آنچه امروز به مسائل ما مربوط میشود، مسله حجاب است که اگر به اجزاء آنچه حجاب برتر خوانده میشود توجه کنید (دو لایه سرپوش و یک شنل بلند تا نک پا،) ما با لباس زنان تارک دنیای صومعه های مسیحی روبرو هستیم و هیچ جای تاریخ بعثت، در هیچ جای ایران جز در صومعه ها ( که البته قابل احترامند) دیده نمیشود. طنز تلخی ست که مدعی دوستی علی وضدیت با بنی امیه باشی و تا عمق زندگیت آداب آنها نفوذ کرده و تخمیر شده باشد.