واقعیت این است که ضبط اطلاعات شخصی و نقض احترام به حریم خصوصی دیگر تنها در اختیار سازمان‌های پلیسی و نهادهای دولتی نیست و کمپانی‌های کلان تکنولوژی، چون فیسبوک و گوگل با نیت حداکثرکردن سود خود به گردآوری و نظارت و ضبط عکس، صدا، نظرات، احساسات، تعلقات گروهی و مواضعات سیاسی می‌پردازند و به عبارتی حریم خصوصی معنی خود را از دست داده و داده‌های شخصی به کالایی تبدیل شده که در معرض خرید و فروش قرار دارد و حریم خصوصی دیگر تابویی نیست که تعرض به آن مسکوت بماند.

ما طبق آمار شاهد این هستیم که نزدیک به ۲۰ درصد از همه قتل‌ها و۵۰ درصد از قتل‌های خانوادگی، در رابطه با مسائل جنسی و ناموسی است. بی‌شک عواملی چون عدم قوانین بازدارنده و پیشگیرانه؛ دخالت مردم در زندگی شخصی افراد (ترس از حرف مردم و حفظ آبرو)؛ سنت، شرع و فرهنگ حاکم بر جامعه و قوانین مردسالارانه ازجمله عوامل متعددی هستند که موجب قتل‌های ناموسی می‌شوند.
در همین شرایط ازیک‌طرف ما شاهد آن هستیم ‏ یک عده مدام در رسانه‌های داخلی و جامعه آماری دنبال اثبات این قضیه هستند که قتل‌های ناموسی در جامعه وجود ندارد. و به دنبال انکار تبعیض و خشونت‌های خانگی علیه زنان ایران هستند.

حق انتخاب نوع پوشش یکی از اولین و پایه ای ترین حقوق انسانها است که زنان ایران با محروم شدن از آن به انسانی درجه دو تنزل یافته اند . انسان درجه دو انسانی است که از مراتب انسانی خود به اجبار پایین افتاده و به اجبار پایین نگه داشته شده است. بسیار مهم است که زن به این تنزل تن در ندهد و آن را قبول نکند. هستند زنانی هر چند کم شمار که اعتقاد دارند که حجاب مساله آنان نیست و نمی بینند که چگونه حجاب نماد به بند کشیدن زن ایرانی است و نظام اسلامی به اشکال مختلف با استفاده از این وسیله زنان جامعه را از حیطه اقتصادی و سیاسی دور نگه داشته است. خوشبختانه اکثریت زنان ایران همواره در مقابل حجاب اجباری مقاومت و مبارزه کرده اند.

پرداختن به برابری نوع انسان فارغ از جنسیت، دین و نژاد، اصل اساسی اعلامیه‌ی حقوق بشر، امروزه به عنوان تنها راه نجات انسان توسط تمام کشورهای پیشرفته مورد توجه قرار گرفته است. این برابری که تا به امروز در قوانین دنبال میشد امروزه به عرصهی میزان دسترسی افراد به قدرت، منابع و ثروت کشیده شده است. فمنیسم نیز در این میان به عنوان یک جنبشی که ضد طبقاتی است پیشتاز مبارزات شناخته میشود. امید این است که در ایران فردا زنان محکوم به واپس ماندگی نباشند و در کنار مردان آگاه و دانا برای ساختن ایرانی بهتر و امن تر برای آیندگان تلاش کنند. واضح است که با استفادهی حداکثری از نیرو فکری و فیزیکی و روانی افراد جامعه میتوان شرایط ایده آل تری را برای زیست انسان فراهم آورد.