حجاب و پوشش اختیاری بین زنان و مردان تهران نهادینه شده‌است. حکومت این موضوع را خوب می‌فهمد. اما برایش هیچ ترفندی جهت جلوگیری از آن باقی نمانده‌است. چنان‌که جمهوری اسلامی تلاش می‌ورزد تا از عملیاتی کردن احکام شرع در این راه سود ببرد. اما موضوع این است که مردم ضمن تجربه‌ی اجتماعی خود، از پذیرش احکام همین شرع نیز سر باز می‌زنند. چون شرع خود را مجاز می‌بیند تا در خصوص همه‌ی پدیده‌های جامعه حکم و دستور جلوی پایشان بگذارد. هم‌چنین مراجع دولتی خود را مختار می‌بینند که در خصوص اتاق خواب مردم نیز حکم صادر کنند. پلیس هم متأثر از چنین احکامی است که حریم خانه‌های مردم را برنمی‌تابد حتا حریم درونی اتومبیل شهروندان را بخشی پایدار از حریم خویش می‌بیند. موضوع تنها به حجاب دولتی خاتمه نمی‌یابد بلکه حکومت قصد دارد تا به هر جایی از حریم مردم که بگویی سرک بکشد.