با بازداشت مهرنوش اعتمادی، تا کنون پنجاه نفراز فعالان کمپین دارای پرونده دادگاهی شده اند. کمپین شبکه ای است از برابری خواهانی که هم برای ارتقای برابری خواهی در جامعه فعالیت می کنند و هم خواسته مسالمت آمیزی چون تغییر قوانین را با جمع آوری امضا پیش میبرند. در حالی که هم مسئولان و هم قضات دادگاه به این امر واقف هستند اما بازهم بازداشت فعالان این حرکت ادامه دارد وهمچنان اتهاماتی چون "فعالیت در گروهک غیر قانونی" بر فعالان کمپین وارد می شود.

جستار زیر بر چکیده های گفتمان زن و مدرنیزم در خاور میانه تاکید می کند. این 2 پدیده اول در 4چوبی گسترده تر از ایران کنکاش شده؛ اگرچه داده های مشخص در مورد فرهیختگان زن کرد، ترک، سوری، اسراییلی، لبنانی، سعودی، افغانی، پاکستانی، ارمنی، آشوری، مصری بخاطر خلاصه گویی در جستار از قلم انداخته شده اند؛ ولی مدنظر بوده اند. فراخی این 4چوب، در برگیرندگی کشورهای همسایه و استانهای مرزی را میسر می کند.

قصد من در اینجا تقدیس تبعید نیز نیست که تبعید سالهاست از سوی بسیاری از تبعیدیان سابق معنایی واژگونه یافته است. اینان به ایران سفر میکنند و در عین حال در اروپا خود را تبعیدی می نامند و رژیم جمهوری اسلامی نیزدر این میان تلاش گسترده ای را برای تضعیف جامعه تبعیدی به کار برده است. اما این سوال همچنان بیش از 25 سال است که رهایم نمی کند: واقعا آیا اگرمردم ما به این همه بی عدالتی که بر نسل ما رفت اعتراض می کردند آیا ابعاد فاجعه چنین عظیم می شد؟ و امروز هم اگر به اصطلاح "روشنفکران" به جای تحقیر تبعید به عنوان یک عمل سیاسی، به نقد خود و همکاری و سیاستشان در دوره شراکتشان در قدرت بپردازند، آیا ما زودتر به یک توهم زدایی از جناحین حاکمیت و قدرتمردان دست نمی یابیم؟

ز آن زمان که زنان در اعتراض به نابرابری های خانگی، اجتماعی و قانونی قد علم کرده اند ،خشونت نیز در اشکال پنهان و عریان، همچون ابزاری برای سرکوب و به خاموشی کشاندن این اعتراض در مقابل زنان قد علم کرده است .
خشونتی که طی سالیان در عرصه خصوصی و عمومی ، درخانه و خانواده ، جامعه و قوانین بر آنان اعمال شده، اینک در پیوند با خشونت حاکم بر جامعه ـ که ریشه در همان خشونت بر زنان نیز دارد ـ به عنوان عادتی رایج در جامعه و درمناسبات میان افراد دیده می شود که گاهی با اغماض از سوی مردم خشونت دیده و گاه لاجرم با نگاهی تلافی جویانه نسبت به آن برخورد می شود.

ياکين ارتورک گزارشگر ويژه خشونت عليه زنان در ديباچه گزارش می‌نويسد: "خشونت عليه زنان يک پديده جهانى است که در تمام کشورهاى جهان وجود دارد و ضاربين در اکثر موارد براى قربانيان کاملا شناخته شده هستند. به‌خصوص خشونت خانگى در بسيارى از جوامع به طور وحشتناکى عادى و از نظر عوام يک پديده متعارف شناخته شده است.
صدمه خشونت عليه زنان اثر بسيار عميق‌ترى از آسيب لحظه‌اى خشونت بر آنها دارد. اثرات مخرب اين خشونت نه تنها بر زنانى که چنين خشونتى را تجربه کرده‌اند تا زمان طولانى باقى خواهد ماند بلکه شاهدان اين خشونت به‌خصوص کودکان نيز از اثرات سوء آن در امان نيستند.

بیست و پنجم نوامبر سالروز کشته شدن خواهران میرابل توسط دولت وقت دومنیکن و روز جهانی خشونت علیه زنان است به همین بهانه گفتگویی انجام دادیم با سرکار خانم زهرا ارزنی وکیل پایه یک دادگستری و از فعالین حقوق زنان . در این گفتگو به بررسی نقش قوانین در کاهش و یا افزایش خشونت علیه زنان،نقش سنت و فرهنگ در کنار قوانین و نیز تاثیر حرکت های زنان برای تغییر قوانین تبعیض آمیز پرداخته شده است.

آنچه مسلم است جمهوری اسلامی کمر همت به نابودی هر گلوی معترض و فریادگری کرده و هیچ صدای معترض و حتی منتقدی را تحمل نکرده و در صدد هر چه یک دست کردن باند دولتی و تحمیل سکوت و خفقان به جامعه است. در این میان نه تنها جنبش زنان از این قاعده مستثنی نیست بلکه یکی از اصلی ترین هدف های این طرح سرکوب است. محل طرح این بحث نه سایت ها و وبلاگ های اینترنتی بلکه در درون گروه ها و فعالین این جنبش است که میتواند آن را به نتیجه مطلوب برسد.

جنبش زنان ایران بعد از 57 راه درازی را پیموده و در این راستا نسل جدیدی از زنان شکل گرفته است که بدرستی با مسئله زنان برخورد جدی تری می کند. پس باید هوشیاری خود را از دست نداد. نا برابری ، تبعیض، خشونت در مورد زنان قدمتی به درازای تاریخ دارد. این مسئله جدی نیمی از جامعه آنقدر اساسی است که هرگز نمی تواند در پرتو و سایه هیچ مطالبات دیگری قرار گیردو هیچ دمکراسی بدون آزادی زنان متصور نیست.

هویت چیست ؟ سؤالی که در اغلب مباحث فمینیستی به چالش کشیده می شود مبحث هویت زنانه و باز یافتن آن در جامعه مردسالار است . فمینیست های موج اول و دوم در تلاش بودند تا هویت زنانه را ازهویت مردانه در میان قوانین و رویکردهای جامعه ی مردسالار بازشناسند . هرچند که مبحث هویت یکی از مباحث چالش انگیز موج اول و دوم بود اما فمینیست های موج سوم که شامل فمینسیت های جهان سوم و فمینیست های پست مدرن می شد تعاریف جدیدتری از هویت ارائه دادند .

صفا الغیب آدم، زن مبارز 49 ساله، زنی است که سالیان دراز برای استقرار صلح و پایان دادن به جنگ در کشورش در جستجوی راه حل بوده و به فعالیت مشغول است. وی در شرق دارفور و در شهر گنینا متولد و بزرگ شده است . وی زمانی که دختر جوانی بود برای ادامه تحصیل به شهر خارطوم پایتخت سودان رفت تا به تحصیل در رشته اقتصاد بپردازد. خود می گوید همین تغییر جغرافیائی محل سکونتم، چشمانم را بازتر کرد،

جنبش زنان یک حرکت مشخص ، متشکل و سازماندهی شده با اهداف روشن و معین است.
فعالیت های جنبش زنان یکی از مهمترین عوامل بوده ،که زنان ایرانی بطور کلی از لحاظ آگاهی جنسیتی ،عاملیت وفاعلیت،به حد بالاتری از رشد نسبت به سال های فبل رسیده اند و نسبت به شرایط موجود اعتراض کنند و عمل سیاسی انجام دهند. ایجاد این آگاهی که، در نظام فعلی چه به لحاظ قانونی و چه در رویه های عملی ،تبعیض های فراوانی نسبت به زنان وحود دارد و باید علیه آن اعتراض کرد.

دختر ِ تنها و بی دفاع را گوشه دیوار گیر می آورد و با باتوم بر جانش می کوبد. فیلمش را همه دیده ایم. این پسر کیست که خشونت را تماما در دستان قوی خود متمرکز کرده و فرود می آورد؟ پسر ِ کدام مادر است؟ پسر ِ کدام خانواده است؟ کودکی اش را چگونه گذرانده که روحش این چنین سخت و ناهموار گشته است؟
در شرایطی به روز جهانی مبارزه علیه خشونت نزدیک می شویم که خشونت را با برجستگی کامل در جامعه مان شاهدیم.