خواست شورشگری زن از آنجا می‌آید کە هموارە زن دست کم گرفتە شدە و یا تحریم شدە. این بار او بەمعنای کلمە فرو نریختە. در میان رهبران هیچ زنی وجود نداشتە. او همیشە در پس‌زمینە بودە است. او هیچ سهمی در آن چیزی کە بەظاهر در جامعە پیش می‌آمد نداشتە. بلکە همچون تزیین بەحساب می‌آمد. زنها از این بیعدالتی آگاە بودند و در رٶیای شورش بسر می‌بردند، اما چون معاش و استقلال نداشتند بەندرت می‌توانستند مخالفت خود را با سیستمی کە همیشە آنان‌را کم ارزش می‌شمرد، ابراز کنند. با وجود این، تاریخ پر است از زنهای انقلابی، مانند آنهایی کە تو اشارە کردی: عایشە، فاطمە، رابعە و بیش از همە سجعە کە از همە قویتر بود. او رهبر یک قوم بود و صاحب قدرت بود.

با وجود اینکه دیپلمات های زن همانند همتایان مرد شان، در گفتگو ها و مذاکرات، نماینده انتخاب کنندگان خویشند، باید به زنان فضای بیشتری در قلمرو دیپلماسی داده شود، چرا که برابری در مشارکت دیپلماتیک و سیاسی نقش مهمی در پیشرفت زنان به طور کلی ایفا می کند. مذاکرات صلح و تعارض، توافقنامه های صلح و تلاش ها برای بازسازی بعد از منازعه، وقتی که زنان حضوری چشمگیر بر سر میز دارند، پایدارتر و موثرتر هستند.[1] به خاطر مجموعه مهارت های متنوع و تجارب گوناگونی که زنان با آن ها مواجهند، تضمین این که زنان بر سر میز مذاکرات صلح حاضر باشند اغلب عاملی برای بهبود کیفیت توافق های حاصله و افزایش احتمال پیاده سازی معنادار این توافق ها دیده می شود.

مارگارت سانگر اهل نیویورك و یازدهمین فرزند خانواده ای پرجمعیت بود. او شاهد از بین رفتن و نابودی تن مادرش بر اثر زایمان های مكرر بود و همین امر باعث شد كه مأموریت و هدف زندگی اش را بر روی فعالیت برای كمك به دسترسی زنان به وسایل جلوگیری از حاملگی قرار دهد. مسئله بارداری را مردها برای هزاران سال در كنترل خود داشتند و اكنون مارگارت سانگر می خواست كه این كنترل را به زنان باز گرداند. مدت طولانی مبارزه اش برای رهایی زنان را، ابتدا با فعالیت برای دستیابی به آموزش مسائل جنسی شروع كرد و آن را با توسعه قرصهای ضد بارداری ادامه داد. او به عنوان یك پرستار در بخش جنوب شرقی نیویورك شروع به كار كرد و آنجا شاهد مرگ و میر زنان شد. او شاهد التماس های زنان به پرستاران برای مشاوره و برای جلوگیری از بارداری و نیز مرگ و میر زنانی كه بر اثر سقط جنین جانشان را از دست می دادند بود.

یک سئوال انحرافی که جوابت به هر طرف گرایش داشته باشد، اشتباه کرده ای. طرح چنین سئوالی یک دام است. دامی که دست و پایت را به زنجیر می کشد و نمی گذارد به حرکتت ادامه دهی. نه می گذارد به مبارزه ات علیه حجاب اجباری ادامه دهی و نه می گذارد در ورزش ارتقاء پیدا کنی.