خبر رد صلاحیت گسترده زنان، با توجه به اخبار رد صلاحیت بسیاری از کاندیداهای اصلاح طلب و اعتدال گرا، طبعاً باعث شد که رد صلاحیت زنان در مرکز توجه گروه های سیاسی قرار نگیرد. حتا در رسانه های عمومی نام زنان رد صلاحیت شده کمتر به چشم می خورد. هر چند این کمپین تغییر چهره مردانه مجلس بود که با اطلاع رسانی در باره نام زنان رد صلاحیت شده و سپس صدور بیانیه، به رد صلاحیت زنان کاندیدا اعتراض کرد. به نظر می رسد این مسئله به دلیل آن بود که تعداد زیادی از کاندیداهای اصلاح طلب و اعتدال گرای مجلس امسال هم رد صلاحیت شدند به طوری که طبق گزاش های منتشر شده تنها یک درصد از کاندیداهای اصلاح طلب تأیید صلاحیت شده اند

عنوان کتاب یادآورِ مجله «زبان زنان» است که نزدیک به صد سال پیش توسط «صدیقه دولت‌آبادی» در ایران منتشر می‌شد، «زبان زنان» از بانفوذترین نشریات در باره حقوق زنان بود و مردان زیادی هم در آن زمان آن را می‌خواندند، حتا «صدیقه دولت آبادی» به خاطر مطالب مجله، تهدید جانی شده بود و مجله‌ی پیشرویِ «زبان زنان» قصه‌ها دارد برای خودش. اما این کتاب با همین عنوان حرف دیگری می‌زند از دنیای دیگری می‌گوید و گرچه تا پایان کتاب امید داشتم از جایی نقبی هم بزند به مجله «صدیقه دولت آبادی» و نزد، در هر حال با این که اشاره‌ای در کتاب نشده اما «زبان زنان»ی که «محمد نجاری» نوشته است هم بی ارتباط به نشریه «صدیقه دولت‌آبادی» نیست و با توجه به موضوع می‌تواند در امتداد آن هم باشد.

رد صلاحیت گسترده زنان کاندیدای نمایندگی مجلس دهم، به خودی خود غیر عادلانه و غم انگیز است. اما اگر به حضور زنان کاندیدا در همین دوره پیش از رد صلاحیت ها هم نگاهی بیاندازیم می بینیم که نشست هایی که با حضور آنان در جمع های کوچک زنان علاقمند در گوشه گوشه این شهر برگزار شد بسیار مغتنم بود. از این رو حضور پرتوان و مسئولانه کاندیداهای زنان تا همین مقطع نیز جای خرسندی بسیار دارد. چرا که در این نشست ها پرسش های گوناگونی طرح شد که کاندیداها با توجه به محدودیت های زمانی، پاسخ های مناسبی داشتند.

آیا این ۵۰ زن هم اکنون نیز تلاشی برای ایده های برابری طلبانه شان می کنند؟ یا قرار است اول پای شان به مجلس شورای اسلامی برسد تا تلاش شان را برای رسیدن به حقوق برابر زنان با مردان آغاز کنند؟ اگر این زنان در حال حاضر نیز به فعالیت های برابری خواهانه شان مشغولند، آیا بهتر نیست که به این فعالیت ها شدت بیشتری داده و به جای این که وارد مجلس شده و خود را در حرافی های بی ثمر و توخالی سیاست مدارها محو کنند، به اشاعه آگاهی فمینیستی و تعمیق آن در حوزه کار و زندگی شان بپردازند؟

باز دوران انتخابات است و باز هم زنان و مردان ایران از زبان زمامداران کشور «شهروندان محترمی» معرفی می شوند که به پای صندوق های رای خواهند رفت. هرچند تجربه انتخابات دهه های اخیر نشان داده که این شهروندان محترم به فاصله کوتاهی از پایان انتخابات، از سوی همان زمامداران بسی «نامحترم» معرفی می شوند. این فاصله برای مثال در انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸، به حدی کوتاه بود که بعضی از افراد در بازگشت از ستادهای اخذ رای ، پیش از آنکه به خانه خود برسند نامحترم معرفی شده و تحت تعقیب قرار گرفتند.

رشد جنبش زنان عرب را می توان به پیشگامان این جنبش نسبت داد. زنان پیشگامی که برای نخستین بار، موقعیت فرودست شان را در جامعه درک کردند و به این امر پی بردند که چنین موقعیتی، لزوماً، سرنوشت الهی و مقدّر آن ها نیست. ظهور جنبش های این زنان پیشرو، همزمان با جنبش های اصلاح طلبانه ای بود که برای اولین بار در پایان قرن نوزدهم در سرزمین های عربی فرا رویید.

مدرسه فمینیستی: در ماه‌های اخیر بخش‌هایی از جنبش زنان کارزاری انتخاباتی با عنوان «کمپین تغییر چهره مردانه مجلس» به راه انداخته‌اند. به نظر می رسد که این کارزار مدنی با توجه به شرایط سیاسی کشور و افول خرده‌جنبش‌های اجتماعی، توانسته انفعال جامعه مدنی زنان را بشکند. این حرکت، نشان از پیشگامی زنان نسبت به دیگر بخش‌های جامعه مدنی دارد، به طوری که پس از این حرکت زنان، ما شاهد ظهور حرکت هایی مشابه در دیگر بخش های جامعه مدنی هستیم.

کانون شهروندی زنان: اولین نشست پرسش و پاسخ از کاندیداهای زن نمایندگی مجلس دهم، به همت کمپین تغییر چهره مردانه مجلس روز سه‌شنبه ۲۲ دی ماه برگزار شد. نعیمه آرنگ، دکتر ملیحه کیان فر، منیژه فتحی، افسر مومندی کاظمی چهار تن از کاندیداهایی بودند که به پرسش های حاضران در این جلسه و کمیته های زیربط کمپین تغییر چهره مردانه مجلس پاسخ دادند.

دسترسی به خدمات سلامت (بهداشت و درمان) یکی از حقوق اساسی انسان‌ها است و تأمین آن در کنار تأمین امنیت و آموزش، یکی از اساسی‌ترین وظایف دولت‌ها نسبت به مردم به‌ویژه طبقات فرودست و اقشار آسیب‌پذیر است. سیستم بهداشتی و درمانی مناسب و کارآمد، علاوه بر حفظ سلامت و به زیستی جمعیت یک کشور، نقش مهمی نیز در ارتقای توسعه دارد.

ناجیه از جمله زنان پاکستانی است که به همراه شوهرش چهار سال پیش به ایران آمده اند. شوهرش در شهر خراب شده بعد از زلزله بنایی می کند و همسر و دختر بزرگش از صبح تا شب گدایی می کنند. گاهی هم سوار وانت های باربری می شوند و خودشان را به چهارراه ها می رسانند اما بیشتر اوقات دم داروخانه می توان پیدایش کرد. در خانه متروک و خرابه ای که زمانی افغانی ها در آنجا زندگی می کردند با یک کولر آبی سر می کنند. اما خنده هایش نشان می دهد که از زندگی راضیست. فارسی را خوب حرف می زند مشخص است زن باهوشی است می گوید در این چهار سال مهاجرت یاد گرفته است. از او می پرسم آیا در کشور پاکستان دختران را هم ختنه می کنند؟

آقایان مشخص کنند طبق چه آیه و اصل و مصداقی رسیدن به مناصب تصمیم‌سازی بر اساس جنسیت است؟ کدام حدیث متقن به خانه‌نشینی زنان اشاره کرده و زنان را از اداره کشور ناتوان قلمداد کرده؟
چرا زنان تنها در مناصب تصمیم‌سازی حق ورود ندارند؟ بر اساس کدام اصل علمی و زیستی و مصداق عینی؟ آیا قدرت انحصاری مردان، جامعه ما را بیش از همه بیمار نساخته و از اعتدال و شایسته‌سالاری دور نساخته است؟ و یا شاید درخشانیِ صدها سال حکومت صلح جوی و متعادل و به دور از فساد مردان، نیاز به مدیریت زنان را منتفی می‌سازد؟!

این روزها فراوان مجموعه شعر به بازار کتاب می‌آید، گویی که تعداد شاعران از مخاطبان شعر بیشتر شده ولی نکته حایز اهمیت این است که در این میان کدام یک از این مجموعه‌ها در حافظه ادبی پارسی‌زبانان شعردوست باقی می‌ماند و شاعر چگونه می‌تواند شعرش، به خانه‌ها و زبان و قلب مردم راه پیدا کند؟

امروز دیگر اغلب روشنفکران به این نتیجه رسیده اند که واژه «مردم» و «ملت»، مفهومی کلی و انتزاعی است که می تواند کاربردهای خاص داشته باشد و یا صرفاً دستمایه ای برای پیروزی رهبران پوپولیست باشد. اما وقتی پای حقوق مشخص اقشار و طبقات و گروه های واقعی مردم به میان می آید، آن گاه هر یک از این گروه های اجتماعی می تواند منافع گروهی خود را در خرده جنبش ها و حرکت های مستقل خود پیگیری کند. طبعاً برآیندی از انبوه مطالبات و خواسته های این گروه های متکثر اجتماعی و صنفی است که در نهایت می تواند معنای عینی آنچه از آن با عنوان کلی «مطالبات ملت» یاد می کنیم را تحقق بخشد.

واقعیت این است که نگاه حکام اسلامی، بی توجه به این که وابسته به چه جناح و دسته ای باشند و نگاه روحانیون به زن، نگاهی زن ستیزانه است که زن را "ناقص العقل" و "کهتر" می داند. این نگاه در قانون اساسی جمهوری اسلامی و در قوانین شرعی حکومت در باره ارث، حق حضانت، شهادت زن، حق ازدواج و طلاق، حق مسافرت و ... به صراحت بیان شده است. این نگاه تحقیرآمیز گاه به شکل ماده های قانونی در قانون مجازات اسلامی و یا قوانین حقوقی خود را نشان می دهند و گاه در ادبیات زشت و بی ادبانه ائمه جمعه و مداحان عربده کش و ستون نویس های رسانه ها و گاه در سریال های مفتضح تلویزیونی.

در آزادی
در میدان آزادی
تندیسی به پا شده از تو مادر بهکیش
که کیش توست ازادی
قلب ۶ اذرخش فروزانت در مشت

هما ناطق نویسنده، پژوهشگر، تاریخ نگار دوران قاجار و مشروطه و استاد دانشگاه سوربن پاریس، روز جمعه یازدهم دی ماه ۱۳۹۴، رخت به جهان دیگر کشید. وی تحصیلات آکادمیک را در فرانسه گذراند و پس از اخذ مدرک دکترا در سال ۱۳۴۷به ایران بازگشت. پس از بازگشت تاسال ۱۳۵۹ که به دلیل فشارهای سیاسی مجبور به ترک کشور شد در دانشکده تاریخ دانشگاه تهران تدریس می کرد.
او که سالها در فرانسه عضو کنفدراسیون دانشجویان ایرانی بود، در بازگشت به ایران فعالیت های سیاسی خود را به موازات فعالیت های آکادمیک، تألیف و ترجمه آثاری ارزشمند ادامه داد، و به عنوان یک فعال سیاسی با گرایش چپ نامی آشنا در میان روشنفکران و مبارزان سیاسی بود.