شیرین عبادی، برنده صلح نوبل 2003، وکیل و فعال حقوق بشر، که چندی ست در خارج از ایران به سر می برد، به دعوت جان وستون، نماینده محافظه کار پارلمان کانادا برای ایراد یک سری سخنرانی در شهرهای مختلف و دیدار با مقامات کانادایی به این کشور سفر کرده است. او هفته گذشته در دادگاه بدوی بریتیش کلمبیا در غرب ونکوور سخنرانی داشت و روز دوشنبه 26 اپریل نیز در میهمانی شامی که از سوی “پروژه صلح بین المللی کانادا” برگزار شده بود، سخنرانی کرد.

دموکراسی چارچوبی دارد که باید رعایت بشود. این چارچوب ضوابط حقوق بشر است و اکثریتی که در انتخابات‌ آزاد به قدرت می‌رسند باید در چارچوب ضوابط حقوق بشر حکومت کنند. بنابراین اگر یک حکومتی مثل حکومت ایران که در سال ۵۸ مردم در رفراندوم گفتند جمهوری اسلامی می‌خواهند… در یک چنین حالتی زیربنای حکومت یعنی ایدئولوژی حکومت یعنی مذهب بایستی طوری تفسیر بشود که ضوابط حقوق بشر را قبول بکند و خوشبختانه اسلام این پتانسیل را دارد و به همین دلیل است که من می‌گویم با تفسیر درستی از اسلام می توان به حقوق بشر احترام گذاشت و نمی‌توان از اسلام به عنوان بهانه‌ای جهت سرکوب و ظلم به مردم استفاده کرد.

نقض سیستماتیک حقوق بشر آذربایجانیها در ایران در ماه مارس ۲۰۱۰ علیرغم تعطیلی دادگاهها و ادارات در عید نوروز همچون ماههای گذشته ادامه داشت و فعالین آذربایجانی به نهادهای امنیتی به احضار و مورد بازداشت خودسرانه قرار گرفته و به زندانهای طویل المدت محکوم گردیدند. زندانیان سیاسی آذربایجانی در این ماه نیز از حقوق اولیه خود به عنوان یک زندانی محروم گشته و تحت فشارهای مختلف روحی قرار گرفتند. مسئولین امنیتی و قضایی ایران در ماه مارس ۲۰۱۰ روند فشار بر روزنامه ها، تشکلهای دانشجویی آذربایجانی را شتاب داده و مانع از فعالیت آنها شدند.

میل به زیستن در همه ی انسان ها هست اما میل به عشق و محبت و مهربانی نه. همه دوست دارند که زندگی کنند، اما همه دوست ندارند که عشق بورزند و مهربانی کنند، اگرچه نام خود را مهرورز بگذارند. حکایت عشق و تنفر، زندگی و مرگ و … مصداق مردم ایران است و حکومتی که به زور بر آنها حکومت می کند. مردم از عشق می گویند، اما حاکمان از تنفر، مردم از حیات و زندگی می گویند و آنها از مرگ.

ما را که حدود ۱۶۸ نفر بودیم و در میانمان دانشجو هم بود از پایگاه پلیس امنیت به کهریزک بردند. سن افراد بین ۱۵ تا ۷۵ سال بود. حدود ۱۵ نفر مسن بودند. متوسط سن بقیه بین ۲۲ و ۲۳ بود. ما را در سه اتوبوس به بزرگی اتوبوسهای شرکت واحد بردند. اتوبوسهای قدیمی (ولوو) شاید ٤۰-٥۰ ساله. روی هر دو تا صندلی ٣ نفر نشسته بودیم و وسط اتوبوس هم پر از آدم بود. چشم بند داشتیم و دستهایمان با دستبند پلاستیکی بسته شده بود. تعداد خیلی زیاد بود و همه جا پر بود. اتوبوسها پرده داشتند. همچنین یک اتوبوس پر از دختر نیز وجود داشت. اما ما ندیدیم که آنها را کجا بردند.

نقض سیستماتیک حقوق انسانی آذربایجانیها در ایران در ماه فوریه سال ۲۰۱۰ همچون ماههای گذشته ادامه داشت. فعالین آذربایجانی در این ماه مورد بازداشت خودسرانه قرار گرفته و به زندانهای طویل المدت محکوم گردیدند. با فرارسیدن روز جهانی زبان مادری شهر های آذربایجان فضایی امنیتی به خود گرفت و ماموران امنیتی ایران مانع از برگزاری آزادانه مراسم این روز در شهرهای آذربایجان شدند.

فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر در اردیبهشت 1388، یک گزارش جامع 60 صفحه ای در باره مجازات اعدام در جمهوری اسلامی در ایران منتشر کرد. این گزارش با عنوان « ایران: مجازات اعدام؛ سیاست دولتی ایجاد وحشت» جنبه های مختلف مجازات اعدام را مورد بررسی قرار داد، از جمله: چارچوب قانونی در داخل کشور، چارچوب حقوقی بین المللی، اعدام مجرمان نوجوان، اقلیت های مذهبی و قومی و روش های اعدام. بنا به گزارش، بیش از 20 عنوان کیفری در جمهوری اسلامی وجود دارد که مجازات آن ها اعدام است و برخی از این عنوانها دارای چندین عنوان فرعی هستند.

در راه طولانی و پر درد روشنگری جنايت سياسی در مورد والدينم پروانه و داريوش فروهر ، شخصأ هميشه مراقب بوده ام تا در خدمت ساختارهای قدرت قرار داده نشوم، و با پافشاری دائمی بر استقلال و شفافيت مانع سوء استفاده سياسی [ديگران] از شخص خودم شده ام.
از آنجا که طرز رفتار جامعه بين المللی حقوق بشر را در تناقض آشکار با اين اصول مجاز می بينم، از شرکت در اين کنفرانس خود داری خواهم کرد.