دزموند توتو می گوید: ((ما فقط هنگامی شاهدانی راستین هستیم که جانبدار بی نوایان، ناتوانان و ستمدیدگان باشیم)). در ایران امروز وکلای حقوق بشرهمانا شاهدان راستین و با شهامتند. در واقع، وکلایی مانند نسرین ستوده و محمد اولیایی فرد و همکارانشان، تجلی شهامت اخلاقی در ایران هستند. اگر در آفریقای جنوبی در هنگام مبارزه علیه آپارتاید، دزموند توتو کلیسای سنت جورج در کیپ تاون را پناهگاهی استوار برای مبارزان با آپارتاید کرده بود، در ایران امروز دفترهای کوچک وکلای حقوق بشریگانه پناهگاه مبارزان راه آزادی و دموکراسی و دیگر قربانیانی دستگاه استبداد و آپارتاید دینی است.

روز سه شنبه، ناوی پیلای، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد، مجددا نسبت به سرنوشت مدافعان حقوق بشر در ایران، به خصوص خانم نسرین ستوده که ظرف چند هفتهء گذشته در زندان اوین در اعتصاب غذا بوده است، ابراز نگرانی کرد.

روزها برای بازجویی به ساختمان بزرگ می‌رفتیم و همه در راهرو روی صندلی‌ها می‌نشستیم فقط از روی دمپایی‌ها همدیگر رو شناسایی می کردیم. همین که شروع به حرف زدن می کردیم ماموری که در بیرون حتی اجازه جفت کردن کفش‌هایمان را هم بهش نمی دادیم فریاد می زد: حرف نزنید! مگر باشما نیستم و زن‌ها آه که چقدر این زن‌ها هرکجا که باشند در هر مقامی چه مادر چه دختر چه همسر، شجاع و نترسند.

دستگاه حاکمیت واحمدی نژاد با عربده های پایان ناپذیر خود دایما دم ازا لگوی نظام جمهوری اسلامی برای جهان می زنند که گویا برای تمامی مشکلات و دردهای جامعه امروز بشری نسخه های حاضر آماده و نجات بخشی در خرجین خود دارند. آن ها خود را قدر قدرتی فرهنگی و ارزشی می دانند که آماده اند برای حل مشکلات جهانی پای میز مذاکره با قدرت های بزرگ به نشیند.

جنبش سبز به عقیده من زنده است و در سطحی دیگر که معتقدم اتفاقاً عمیق تر شده ادامه دارد. فروکش کردن جنبش در خیابان ها به معنی مرگ جنبش نیست . هرچند این اتفاق چندان طولی نخواهد کشید. ما بار دیگر شاهد اعتراضات خواهیم بود و چه بسا بسیار وسیع تر. جنبش در بسیاری از مراکز زندگی اجتماعی و سیاسی مردم ادامه دارد. مگر می شود همه ی انگیزه جنبش وجود داشته باشد و پاسخ خود را نگرفته باشد، اما فروکش کند و بمیرد. این ممکن نیست، جنبش سبز یک مطالبه فوری نیست که با سرکوب از بین رفته باشد. جنبش سبز مطالبه تاریخی، دنباله دار و عمیق ملت است و نخواهد مرد.