علی رغم نگرانی افکار عمومی جهان در مورد وضعیت این گروگانهای زندانی، تاکنون رژیم به درخواستهای متعدد سازمانها و نهادهای ایرانی و بین المللی مبنی بر آزادی این افراد عکس العملی نشان نداده است و تجربه هم نیز نشان داده است که رژیم در این رابطه تابع معیار بین المللی حقوق بشر نیست و بدون تأسی از معاهده ها و پیمانهای بین المللی در این زمینه، در نقض گسترده، مستمر و برنامه ریزی شده حقوق بشر در ایران کوتاهی نکرده است.

از فرزاد چه بنویسم او خود همه اوراق یک داستان از انسانیت است او خود اسطوره یک حماسه انسانی است و او خود با عکس العمل هایش در مقابل دیکتاتور و عمالش یک دنیا سخن از انسان گفته است. فرزاد تصویر نه تنها امروز کردستان بلکه تصویر بی گناهی نسلهای متمادی انسان در مقابل جنایتکاران در همه ایران است. فرزاد ندای بشر آزادیخواه و دلسوز فرودستان در جهان مدرن است که امروز در دستان مردان دیکتاتور اسیر است و در انتظار اعدام .

برای نجات جان دوستانمان در ایران چقدر مسولیت پذیریم؟ در پیگیری پروسه آزاد کردن ایران از اعدام و زندان و شکنجه بدون جدا کردن رنگ و مذهب و جنس چقدر جدی هستیم؟ آیا بر سر پیمان با عزیزانمان در داخل ایران هستیم؟ چنانچه مسولیت پذیریم و جدی باید در این تندپیچ آنان را یاری کنیم... از یاران خود بخواهیم که رسانه ها را در جریان جدی بودن تهدید آغاز موج اعدامها در ایران بگذارند و برای عقب نشاندن تشنگان به خون مردم بی گناه، با هر آکسیون و ابتکاری به یاران در راهرو مرگ در هر جای ایران چه در تهران باشد و چه در سنندج و تبریز و زاهدان یاری برسانیم.

در آغاز خبر کشته شدن پروانه و داریوش فروهر را میدهند. آنها را در خانه شان کشته اند: شماره 24 کوچه شهید مرادزاده، خیابان هدایت، تهران . روز و ساعت این کشتار را هنوز به درستی نمی دانیم. می گویند که " این جنایت بعد از ساعت 30/19 روز یکشنبه اول آذر 1377 روی داده است". نادرستی خبر خبرگزاری جمهوری اسلامی خیلی زود فاش می شود. از سوی بستگان و همرزمان پروانه و داریوش که به محض آگاهی از این جنایت هولناک خبرگزاریهای خارجی را آگاه می کنند که کشتار این دو مبارز میان هشت و نیم 30 آبان و هشت و نیم صبح اول آذر روی داده، یعنی در فاصله میان آخرین دیدار آنها با دوستانشان و اولین تلفن صبحگاهی دوستانشان با آنها.

سال ۲۰۰۹ برای ملت ایران سال بسیار بدی بود. ما در این سال هر روزه با نقض آشکار حقوق شهروندان ایرانی مواجه بودیم. در سال گذشته میلادی هزاران نفر از فعالان سیاسی دستگیر می شوند. دستگیر شدگان بعد از دستگیری مورد ضرب و شتم قرار می گیرند و به سلولهای انفرادی و بازداشتگاههای نامعلوم منتقل می شوند.
در سال گذشته نهادهای حقوق بشری ایرانی و بین المللی از جمله عفو بین الملل، دیده بان حقوق بشر و سازمان خبرنگاران بدون مرز و پارلمان اتحادیه اروپا و مجمع عمومی سازمان ملل متحد بارها با صدور اعلامیه نقض حقوق بشر در ایران را محکوم کرده و خواستار پایان دادن به وضع موجود شده اند.