بدنبال تظاهرات مردم ایران در تاریخ 6 دی 1388 (روز عاشورا) دهها تن از معترضین توسط نیروهای امنیتی رژیم ایران کشته و عدۀ زیادی زخمی شدند. هزاران نفر دستگیر و جمع زیادی مورد ضرب و شتم بیرحمانه قرار گرفتند.
در این راستا حاکمین ایران با دستگیری وسیع فعالین سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، مذهبی، حقوق بشری و مطبوعاتی و . . . و با تحت فشار و شکنجه قرار دادن آنها به منظور اعتراف گیری اجباری و محارب خواندن عده ای از آنها، در صدد به اجرا در آوردن سناریوی هستند که ابتدا اعتراضات مردم را فتنه بخوانند و بدنبال آن زمینه اجرای حکم اعدام آنها را، همچون قتل عام های سالهای 60 و 67، فراهم سازند. تا بدین ترتیب با ایجاد جو رعب و وحشت در میان مردم آنها را از پیگیری خواستها و مطالباتشان برحذر دارند.
اضافه بر این لازم به تاکید است که این دستگیرشده گان از هیچ گونه حقوقی برخوردار نیستند؛ هیچ گونه اطلاعاتی در مورد آنها از سوی حاکمین ایران منتشر نمی شود؛ اجازه داشتن وکیل اختیاری ندارند؛ پشت درهای بسته و در دادگاههای فرمایشی به اتهامات آنها رسیدگی می شود و . . . و بعبارتی دیگر این زندانیان در واقع گروگان حاکمین ایران هستند .
علی رغم نگرانی افکار عمومی جهان در مورد وضعیت این گروگانهای زندانی، تاکنون رژیم به درخواستهای متعدد سازمانها و نهادهای ایرانی و بین المللی مبنی بر آزادی این افراد عکس العملی نشان نداده است و تجربه هم نیز نشان داده است که رژیم در این رابطه تابع معیار بین المللی حقوق بشر نیست و بدون تأسی از معاهده ها و پیمانهای بین المللی در این زمینه، در نقض گسترده، مستمر و برنامه ریزی شده حقوق بشر در ایران کوتاهی نکرده است.
ما بعنوان جمعی از نهادهای ایرانی دفاع از حقوق بشر از کلیه نهادها و فعالین حقوق بشر تقاضا می کنیم که افکار عمو می را در این جهت آگاه ساخته و برای نجات جان گروگانها از دست حاکمین ایران سرسختانه بکوشند.
ولی آنچه نهایتاً می تواند جان گروگانهای در معرض خطر اعدام را نجات دهد عبارتند از؛ پيگیری خواستها و مطالبات مبتنی بر اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاقهای الحاقی آن از سوی مردم؛ اعتراض مستقیم مردم به حبس و موج دستگیری و مقابله با خطری که جان زندانیان را تهدید می کند و همچنین تقاضای آزادی کلیه زندانیان سیاسی و بازداشت شده گان وقایع اخیر.
1بهمن 1388 برابر 21 ژانویه 2010
فعالین ایرانی دفاع از حقوق بشر در اروپا و امریکای شمالی
کمیته دفاع از زندانیان سیاسی
کمیته گزارشگران حقوق بشر
نظرات خوانندگان:
|
جنتی: «دو نفر را اعدام کردید، دست شما درد نکند»
روز جمعه، بیست و نهم ژانویه 2010، درست صد وهشتاد و یک سال پس از این که ویکتورهوگو، «اخرین روز یک اعدامی» را به قلم آورد و در آن نوشت که «شستن دست ها چیز خوبی است، اما جلوگیری از ریخته شدن خون، بهتر است»، آیت الله جنتی، امام جمعه تهران، در نماز ی که باید سررشته معنویت و انسانیت باشد، از ریخته شدن خون دو جوان که گناهی جز ابراز عقیده نداشتند، چنان شادمان شد که به جلادان دست مریزاد هم گفت.
181 سال پیش، در همان اثر، ویکتور هوگو می پرسد: «برای لغو حکم اعدام منتظر چه هستید؟»
و در آغار دهه دوم قرن بیست و یکم، فردی که ادعا می کند «نشانه ای از خدا»ست، از کشته شدن دوجوان شاد و از خود بیخود می شود. غرض مقایسه این دو نیست، هدف طرح پرسشی دوباره است که اگر در این دنیا، 181 سال پیش، انسانی قادر بود که درک کند، که حکم اعدام حتی برای مجرمان نیز نکوهیده و ناپسند است، پس چرا در جامعه ما، با دولتمردانی چنین آدمخوار روبروئیم؟ حرف تان را باور کنیم و یا ادعا های الهی تان را ...؟
ادعا می کنند که این دو جوان اعدامی، روز عاشورا دستگیر شده اند، که دروغ است، و تازه اگر راست هم باشد باز وای به حال شما، که دو جوان بیست ساله را به فاصله یک ماه از زمان دستگیری اعدام می کنید. بدون محاکمه ودفاعی و وکیلی و ملاقات خانواده ...حتی اگر کاری به قانون و حقوق بشر و سیاست و دموکراسی هم نداشته باشیم، هیچ فکری به حال مادران این دو جوان کردید؟
چگونه ، انسان تا این حد سقوط می کند، که بر سر نماز، که روحانی باید باشد، از اعدام دوجوان اظهار خوشنودی بنماید و تازه اعدام های دیگر بطلبد.
چگونه ، در این سال 2010 قدرتمدارانی را می توان یافت، که برای یک روز و اندی حکومت بیشتر، جوانان کشور خویش را، که سرمایه های فردای این مرز و بوم اند، چنین آسان قربانی کنند و بر خون شان قهقهه پیروزی سر بدهند؟
سخن من با زنان و مردان آزاده ایرانی است، که چگونه می توان این جنایت ها را دید و ساکت نشست و خم بر ابرو نیاورد؟
برای لغو حکم اعدام، برای توقف این جنایت ها بپا خیزیم و از آن چه در توان داریم، دریغ نکنیم که لحظه لحظه خطیری است! نیازی به سخن بیش نیست.
یک ایرانی
|
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
