۲۴ بهمن سال ۱۳۳۴ (۱۴ فوریه ۱۹۵۶) کنگره مزبور افتتاح شده بود و چهارم اسفند همان سال (۲۴ فوریه ۱۹۵۶)، باید جُل و پلاس خودش را جمع می‌کرد و نمایندگان آماده رفتن می‌شدند. ناگهان پچ پچ افتاد بعد از رفتن خبرنگاران و عکاسان، نمایندگان در سالن بمانند. کمی بعد نیکیتا خروشچف اعلام نمود برای شنیدن یک گزارش محرمانه آماده باشید و هیچکس یاداشت بر ندارد و فقط سراپا گوش باشید. او گفت کلمه ای از این گزارش هم نباید به خارج درز کند...

در این قسمت بعد از پرداختن به زندان باغشاه و دژبان و فلک الافلاک و...، به ترور «محمد مسعود» و پنج نفر دیگر که پای «خسرو روزبه» و دوستانش نوشته شده و نیز به گزارش مهم «خروشچف» در «کنگره بیستم حزب کمونیست شوروی» اشاره می‌کنم و ضرورت بیان آن و رابطه‌اش را با خاطرات خانه زندگان توضیح می‌دهم.

در خاطرات خانه زندگان تلاش من این است که لک و پیسه رویدادها را تا آنجا که می‌دانم و می‌توانم بگیرم و به سهم ناچیز خویش با فراموشی مبارزه کنم، اما ‌گاه بی‌آنکه متوجه باشم از گذشته معنایی بیرون می‌کشم که از ساختارهای معناساز ذهن من و فرهنگ من پیروی می‌کند. من نیز فریفته ام، فریفته اندیشه‌ حاکم بر دوران خویشم و فریب‌ دوران مرا هم زندانی کرده‌است.