با این همه به جرئت می­توان گفت بدون وجود تواب مقاومت زندان در هم نمی­شکست و بندی با شرایط وحشتناک با عنوان «بند دربسته» شکل نمی­گرفت .با پوزش از طولانی شدن نوشته تنها اشاره­ای به شرایط بند دربسته می­کنم :دکتر و دارو محروم، هواخوری محدود، ملاقات پشت شیشه با حضور تواب، رادیو و تلویزیون محروم، روزنامه و نشریه و کتاب محروم حتا کتابهای مقدس­شان، خرید محدود و … و بی خبری محض: هیچ کس در هیچ اتاقی نمی­دانست در اتاقهای دیگر چه کسانی هستند و چه ضوابطی حاکم است(چرا که در هر اتاقی نسبت به ترکیب افراد ضوابط خاصی خاکم بود!).