دست کم در تهران موضوع هدایت فاضلاب به جوی خیابان چندان هم تازگی ندارد. چون شهرداری تهران نیز هر از چندگاهی درب چاه فاضلاب‌ها را در پارک‌های شهر می‌گشاید تا فاضلاب توالت‌های پارک به جریان جوی خیابان متصل گردد. چند ساعتی بیش زمان نمی‌برَد تا کار غیر بهداشتی خود را به انجام برسانند. در جوی خیابان نیز فاضلاب چاه توالت، در آمد و شد انواع و اقسام آب‌های سطحی گم می‌شود. موضوعی که اغلب از اطلاع و آگاهی مردم و رهگذران عادی خیابان جا می‌ماند تا فاضلاب‌ها چند ساعتی بعد به زمین‌های کشاورزی روستاهای ورامین برسند.

باورتان نمی‌شود که اکنون اقتصاد ساحل انزلی و غازیان به اجاره دادن موتور سیکلت و اسب سواری به گردشگران محدود باقی مانده‌است. ساحلی که در زمان‌های پیش از این، همیشه پذیرای بیش از بیست هزار نفر گردشگر بود، اکنون کارش به آن‌جا کشیده است که اسب و موتور سیکلت به مسافران اجاره بدهند. بدون شک چنین اقتصادی را مدیران پخمه و فکسنی جمهوری اسلامی به مجموعه‌ی شهر و مردم آن تحمیل نموده‌اند تا ضمن آن تنها بی‌عرضگی خود را در انظار عمومی به نمایش بگذارند. نوعی جاماندگی از اقتصاد پویای جهانی که هرگز از سوی جمهوری اسلامی ترمیم نخواهد شد. چون مدیران مافنگی آن دانسته و آگاهانه اقتصادی را آفریده‌اند که شهروندان کشور در هر جایی بگویی از جریان رشدی امروزی و پایدار جا می‌مانند.

ناگفته نماند که کانالیزه کردن ارز دولتی به سمت و سوی جیب زائران اربعین شرایطی را پیش آورده‌است تا قیمت کالاهای ضروری مردم طی روزهای اخیر صعود بیشتری را پشت سر بگذارد. تا آن‌جا که گرانی نان، برنج، حبوبات، لبنیات، گوشت و مرغ دیگر تاب و توانی برای مردم عادی باقی نگذاشته‌است. اما مردم این همه آسیب و تنگنا را به اجبار تحمل می‌کنند تا خودی‌های حکومت نمایشی نامردمی از اربعین را به اجرا بگذارند. ظرف همین مدت کوتاه حتا ارزهای خارجی بیش از بیست و پنج در صد صعود را در بازار تجربه کرد. ماجرایی که بدون هیچ گونه تغییری هم‌چنان ادامه خواهد داشت. دولت جدای از فروش نفت قاچاقکی، موضوع ارزآوری بسیاری از واحدهای پتروشیمیایی و فولادی را هم پشتوانه‌ای مناسب برای تأمین ارز زائران اربعین قرار داده است.