درخشان ترین پیروزی ها، هرگز نمی توانند خسارت یک ملتی که بسیاری ازاعضای خود را درجنگ قربانی کرده است، بپردازد. حتا پیروزی های جنگ قادر نیست، زخم های عمیقش را التیام دهد و تنها صلح است که می تواند، این زخم ها را بهبود بخشد

رژیم ولایت مطلقۀ فقیه، نیازی حیاتی دارد که به هر شکلی که بتواند، خشونت را در جامعه عادی کند و رواج دهد. تا وقتی که تعداد کسانی که به تماشای اعدام‌ها می‌روند (و یا حتی در مقابل تجاوزها به حقوق بشر منفعلانه سکوت می‌کنند و حتی در امنیت فضای مجازی و در راحت منزلشان هم به آن اعتراضی نمی‌کنند) زیادتر از تعداد کسانی است که وظیفۀ خود می‌دانند که در اعتراض به هر تجاوزی به هر حقی از حقوق هر انسانی عملی انجام دهند و قدمی (حتی هر چه به ظاهر کوچک) بردارند، جای تعجب ندارد که سرنوشت ما به لحاظ حقوقی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، علمی، اجتماعی،.... این باشد که هست!

بيش از ۱۳ سال است كه شهرداري لاهيجان زباله‌هاي لاهيجان و ۳ شهر (چاف و چمخاله، سياهكل و ديلمان و رودبنه) و ۱۸ دهياري ديگر را بدون هيچ انديشه و توجيه بهداشتي و زيست محيطي به مكان سرسبز «تموشل» مي‌آورد و در آن رها مي‌كند. بنا به گفته اهالي «تموشل» شهرداري لاهيجان پيش از خريد زمين‌هايشان و انباشت زباله در جنگل به روستاييان گفته بود برايتان كارخانه‌يي خواهيم زد كه براي روستا هم خوب است، مشكل بيكاري جوانان روستا را با استخدام‌شان در كارخانه حل خواهيم كرد و...

به مانند یک فوتبالیست مشهور. با سرعت تمام و بدون لحظه ای وقفه. توپ را به تنه آن درخت تنومند کهنسال شوت می کردم. با شنیدن صدای برخوردش و از فرط خوشحالی به هوا می پریدم. جست و خیز می نمودم و صدای تشویق تماشاگران در استادیوم ورزشی را می شنیدم. برایشان دست تکان می دادم، از این کارم لذت می بردم و سبکبال خود را در حال پرواز بر فرازآسمان وطنم ایران میدیدم.