از وقتی تهیه‌کننده و مجری آگاه و توانای برنامه‌ی بسیار پرطرفدار "افق" در تلویزیون صدای آمریکا از تهیه و اجرای برنامه‌اش بازماند منتظر فرصتی بودم تا به‌نوعی تاسفم را از غیبت یکی از حرفه‌ای‌ترین برنامه‌سازان تلویزیونی در خارج از کشور ابراز کنم. تمایل به این ابراز عقیده البته هیچ ارتباطی به علت یا علل این جابجائی ندارد که نه از آن آگاهم و نه خواهان آگاهی از آن‌ام. بلکه بعنوان کسی که برخاسته از تلویزیون است و حرفه‌اش رسانه‌ی تصویری است و همواره رابطه نزدیکی با برنامه‌سازان و مجریان شایسته‌ی تلویزیون صدای آمریکا داشته و دارد، صرفِ ابراز نظرم را انجام وظیفه اخلاقی خویش می‌دانم.

آیا چپ دموکرات باید تمرکز و استراتژی مرکزی خود را در بسط و گسترش ریشه ها و دامنه خود همچنان روی نیروهایی متمرکز بکند که افکار آنها در دوره های سرمایه داری کلاسیک قرن نوزده و نیمه اول بیست منجمد شده است، یا اینکه باید استراتژی نوینی را برای خود ترسیم نماید؟ آیا چپ دموکرات باید همچنان توان نظری و ساختاری خویش را در تبدیل خود با آلترناتیو سیاسی قدرتمند و منسجم بر روی نیروهائی متمرکز بکند که تنها با کسان و جریان هائی همراهی و همکاری می کنند که مواضع آنها را تایید کرده و به دنباله روان آنها تبدیل گردند و هیچ جریان غیر خودی را شایسته وحدت نمی دانند؟

تابستان که به مرداد و شهریور می رسد خاطره دردناک کشتار ۶۷ ذهن “دل نگرانان وطن” را مشغول می کند .هر چند که فراوان گفته اند و نوشته اند، اما اندک مردمانی در جهان بر عمق فاجعه پی برده اند. جای بسی شوربختی است که بسیاری از جوانان وطن نخوانده اند و نشنیده اند که در آن تابستان ۶۷ چه گذشت و چه تبهکاری گسترده ای در تاریخ رقم زده شد. تراژدی تابستان ۶۷ از فجایع دردناک تاریخ هستی انسان ها بوده و در پوشه تاریخ نگاشته و ماندگار خواهد ماند و ما برای آیندگان می گوییم و آیندگان برای فرزندان خود و فرزندان آنان برای نسل های آینده.

انسان محصول تاریخ و جامعه و فکر است و انسان غیر تاریخی بی معناست. این انسان تاریخی زمانی که خلاق و آزاد روان است و از بستر پرورشی و تقاضامند مناسب برخوردار است، فکر و هنر و اسطوره و تکنیک تولید می کند و این محصولات فکری و معنوی و هنری بر دنیا تاثیر می گذارد. شناخت انسانی و انگیزه انسانی و دانش و تجربه انسانی به تغییرات اجتماعی و اقتصادی و فکری منجر می گردد. ارسطو متعلق به آتن یونان وتاریخ و میتولوژی و فلسفه است، ولی فلسفه او یکی از تاثیرگذارترین عوامل بر اندیشه فیلسوفان جهان است و

در عصری که شرم و حق حسابش جداست و هیچ چیز شرط هیچ چیز نیست! می توان جنایات مرتکب شده در دورانی نه چندان دور را در محضر عصر پُست مدرن و عدم قطعیت بدفاع برخاست بی هیچ شرم و سرافکندگی از اعمال غیر انسانی که هیچ، ضد انسانی و بیمارگونه را همچون وظیفهء حفظ مملکتی که صاحبش یک نفر و آن هم کسی بود که خود را در همهء زمینه ها عقل کل و عالِم اعلاء پنداشته و هیچ خدایی را بنده نبود جز خدایگان خودش!

پس از دست یابی به برجام خامنه ای بنا بر روش و منش ریا کارانه خود، با وجود آن که همه گفت وگو ها بر سر سازش را کاملن زیر نظر داشته و در جریان همه بحث ها قرار داشته است و بی موافقت او سازشی به دست نمی آمده است، اینک با عدم بیان دیدگاه نهایی خود، چون همیشه بین دو صندلی نشسته است تا ببیند اوضاع به کدام سو کشیده شده و سنگینی در کدام جانب است تا بر آن مبنا موضع گیری نماید.

برای در هم شکستن این استبداد سیاه و قلدرمآبی سلطان نعلین پوش، باید ابزارهای قدرتش را در هم شکست. یکی از نخستین ابزارهای قدرت دستگاه ولایت که باید در هم شکسته شود، خلع ید از شورای نگهبان و برچیدن بساط آن است. روشن است که قدرت گیری این نهاد سرکوبگر و ضدمردمی و مدافع قدرت سلطان، در توازن قوای معینی انجام گرفته است. در صورتی که این توازن قوا به هم بریزد، امکان خلع ید از آن نیز بوجود خواهد آمد. در اینجاست که قدرت مردم می تواند تعیین کننده باشد.

روحانی این روزها از قانون به عنوان اولویت اول و فصل الخطاب برای دولتش زیاد سخن می گوید. اما خودوی هم لااقل به عنوان کسی که حقوق خوانده است خوب می داند که چه دره ژرف و پرنشدنی بین ولایت مطلقه و قانون مداری وجود دارد و تاریخ جمهوری اسلامی به یک تغبیر تاریخ نزاع بین این دو بوده است. در تاریخ بشر تمرکزقدرت با میزان اجرای قانون و قانونمنداری همواره نسبت معنا داری داشته است.

قوه قضائیّه ایران که بهترین نام برایش «قوه سلاخیه» می باشد، باز هم چون این سی و چند سال دسته گل تازه دیگری برآب داد و قاضی مرتضوی سابق را که در زمان احمدی نژاد از پست قضا و دادگستری بیرون رفت و احمدی نژاد به پاداش قتلهایش او را مدیر عامل بیمه های اجتمای یعنی یکی از خرانه های پولی حکومت ولایت فقیه کرد، جرمهای مشهودش چنان زیاد بود که ناگزیر شدند دادگاهی اش کنند، تبرئه کرد!

روز ۲۸ امرداد یادآور یکی از رنحبارترین روزهای تاریخ سیاسی مهین مان است که قدرتهایی بزرگ با یاری قداره بندان مزدور، حکومت ملی دکتر مصدق را سرنگون کردند. در ۲۸ امرداد سال ۵۸ نیز آیت اله خمینی فرمان حمله به کردستان را صادر کرد، در همین روز برای مردم کرمانشاه بویژه فرهنگیان خاطره دردناک دیگری نیز رقم زده شد و آن اعدام معلم اندیشمند و مبارز راه آزادی و عدالت، هرمز گرجی بیانی بود.

در جهانبينى و دين ايرانى، دشمن كه اهريمن باشد، حضور مستقل دارد و به دنبال تباه كردنِ همه جا و همه چيز است از اينرو، با وجودى كه اهريمن از يك "تماميت ازلى" بنام "زُروان اكنارك" بر خواسته است و چهره اى از آن است اما همزمان با چهره ديگر اين "تماميت ازلى" و يا "زُروان اكنارك" كه اهورمزدا باشد در ستيز دائم است تا روزى بر او غلبه يابد.

به نظر می رسد جمهوری اسلامی می خواهد پس از حل مناقشه اتمی خود با غرب نقش میانجی صلح را در منطقه به عهده بگیرد. دست کم مقاله محمد جواد ظریف و اظهارات معاون او درباره سوریه نشان از این چرخش دارد.
مسکو احتمالا از بیم سرایت خطر داعش به شمال قفقاز حاضر خواهد بود در برابر رفع این خطر بشار اسد را رها کند

اگر در خانواده‌ای مصدقی بزرگ شده باشی سنگینی و تلخی روزهای آخر مرداد و بختک آن کودتا، که انگار روی سرگذشت «ما» افتاده بود، تا همه چیز را آنگونه کند که نباید می‌شد، تجربه کرده‌ای. از همان سال‌های کودکی این واژه‌ی غریب را می‌شناسی و عصبیتی که همراه آن فضا را می‌انباشت، لمس کرده‌ای. انگار که در این واژه همه‌ی پلیدی‌ها و زشتی‌ها حلول می‌کرد. وقتی به زبان می‌آمد همراه خودش انقباض فَک می‌آورد و پشت‌بندش حرف‌هایی بود پر از خشم و درد و بغض، از افسوسی که از نگاه پدر و مادر انگار بیرون می‌ریخت، و روی دل آدم می‌نشست تا در حافظه حک شود. گاهی گفتن این واژه آنچنان نفس‌شان را در سینه می‌برید که به آهی کش‌دار می‌رسید.

عرصه بزرگ رویاروئی دو جناح حاکمیت، انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان رهبری در شش ماه آینده است. درست است که انتخابات در جمهوری اسلامی، غیردمکراتیک و بی معنا عملآ "نه انتخابات" است؛ و از آنجا که مردم، حق انتخاب شدن را قانونآ از دست داده اند، نمی توان آن را انتخاباتی مرسوم در دولت های بورژوائی و امروزی نامید، با این حال این انتخابات شیوه ای برای وزن کشی سیاسی میان باندها و جناح های رقیب در حاکمیت اسلامی است. حق انتخاب کردن برای همه مردم در نظر گرفته شده تا میان کاندیداهای گزین شدۀ شورای نگهبان، عده ای را انتخاب کنند.

مشکل است از کسی صحبت کنی که بسیار از او آموخته‎یی و همیشه با او در اختلاف. کسی که پیگیری و دقت نظر در کارهایش حیرت‎زده‎ات می‎کرد و هیچ کتابی از او نبود که در حین خواندنش چندین بار نتیجه گیری‎هایش عصبیت نکرده باشد، به خصوص از کسی که دیگر مقابلت ننشسته است و امکان پاسخگویی نیز ندارد. اما قرعه به نام من افتاده است و می‎کوشم عادل باشم. همان گونه که او از دیگران می‎طلبید و خود می‎خواست باشد.

مردی سیاه چرده و بلند قد به داخل می آید. دو سیلی محکم بر گوشش می زند. پس گردنش را می گیرد بلند می کند. «بچه مزلف ...» دوباره چشم بند بر چشم از پله ها سرازیرش می کنند به اطاقی می برند همان طور چشم بسته روی تختی هولش می دهند. تختی است آهنی که سختی تسمه های آهنی آن را حس می کند. پاهایش را به لبه آهنی تخت می بندند. طوری که کف پا ومچ بالاتر از آن قرار می گیرد. طپش تند قلبش را احساس می کند. ترسیده و هراسان .هوشنگ داد می زند: «شماره پایت چند است؟» ترسان جواب می دهد: «چهل ویک». «فلان فلان شده چهل وشیشش می کنم.» اولین ضربه تا مغز استخوانش نفوذ می کند. طوری که خارج شدن درد را از تیزی نوک دماغ تا بن ناخن های دست حس می کند. سوزشی که پیچیدن سیم های نازک دور موچ پایش به وجود آورده.

پرگار" بی بی سی را مرتب دنبال می کنم . زمانی که شنیدم در رابطه با "ساواک و شکنجه" برنامه ای دارد مشتاقانه خواهان دیدن آن شدم. از آن جا که پرگار قصد دارد بحث ها را به عمق ببرد و از پلمیک های سبک سیاسی بپرهیزد، تصور می کردم در این بحث هم مسائل قابل فکرد و درنگ‌انگیزی مطرح می‌شوند، مثلا این که در چه شرایط انسان ها به خود اجازه می‌دهند تا دیگری را به‌خاطر مخالفت و مبارزه شکنجه کنند، چه شخصیت‌هایی امکان سقوط به چنین مرحله‌ای و تبدیل شدن به شکنجه گر را دارند و چه عوامل اجتماعی می تواند "شکنجه گر" پرور باشند.

با آن که کم و بیش همه دولت مردان – یا به عبارت درست تر دولت نامردان – حکومت پلید و مافیایی آخوندی "سروته یک کرباس" اند و در فرومایگی، وقاحت، نادانی، ناکارآمدی، قساوت، جنایتکاری، فساد، دزدی، غارتگری و... اشتراک دارند، ولی اکبر هاشمی رفسنجانی در زمینه تمرکز همه صفات یادشده در بالا درخود جایگاهی ویژه دارد و با کمی دستکاری در زبانزد معروف "آنچه دونان همه دارند" به تنهایی دارد!

رویکردهای سیاسی تنها در بساط آنان که دستی در کارزار تحولات اجتماعی ندارند، گلسنگ می شود. قرار گرفتن در مدار هرتحول پیش از هر چیز بازبینی در باورهای سیاسی را دیکته می کند. دگردیسی های فکری مهم تر از همه، محتوای انشعاب ها را بی مایه کرده است. انشعاب هائی که هیچ کدام شان نه داوطلبانه و فکرشده، که اکثر تحمیلی بوده اند. در تاریخچه جنبش فدائی تنها دو جریان اولیه که اعلام موجودیت فدائیان را رقم زده اند، با فراغ بال و اراده ای مشترک سازمان نوینی را پی افکنده اند. مابقی یعنی «اکثریت»، «اقلیت»، «جناح چپ»، «شانزده آذر»، «آزادی کار» و «شورایعالی» همه و همه، موجودیت شان تحمیل شده بوده است!
وحدت امروز ما پایان همه آن گذشته ها و آغاز یک اقدام داوطلبانه و مشترک در حیات سیاسی این بخش از چپ ایران خواهد بود. تأکیدمان همواره این بوده است که ره توشه ها، تفاهم بر روی یک منشور موسس را تسهیل کرده اند. اگر نه! و اصرار این باشد که دو نوع سیاست را مبنا کنیم، ایجاد داوطلبانه دو حزب چپ در این مسیر، ما را از آینده مان دور نخواهد ساخت.

عبدالکریم سروش مدافع جهل و خرافات است. در بخش پیش نقش سروش در انقلاب ایدئولوژیکی دانشگاه را نشان دادم و در اینجا بطور کوتاه افکار او را درباره دین و علم مطرح ساخته و نشان می دهم که نواندیشان شیعه باعتبار عقب ماندگی فکری و تبلیغات ایدئولوژیکی و رانت رسانه ای، دارای شهرت می گردند. آقای سروش از «قبض و بسط تئوریک شریعت» حرف می زند، او معرفت به دین را حامل تحجر و دین را عامل ثبات و ضروری می داند. حال ببینیم چگونه بسط اعتقاد او جز تلاشی ضدعلمی چیز دیگری نیست.

در فاصله کمتر از يک هفته پس از امضای توافق هسته ای ،اين توافق مورد تاييد اتحاديه اروپا و شورای امنيت سازمان ملل نيز قرار گرفت. اين توافق، به نوبه خود، در کفه صلح منطقه مفيد و موثر خواهد بود ولی اين توافق تنها به يکی از عوامل جنگ می پردازد و عوامل ديگر همچنان عمل می کنند. خاورميانه همچنان در شرايط بحرانی و جنگی قرار دارد و هنوز تا استقرار صلح بر سرتا سر خاورميانه ر اه در ازی در پيش دار يم. در ذيل می خواهم اين عوامل را بر شمارم.

ما پزشکان سوگند خورده ایم که از سلامت مردم مراقبت کنیم. مردم میهنمان درمعرض خطرِ "طاعون هسته ای حکومت اسلامی"قرار دارند. روشنگری در باره پیامدهای برنامه هسته ای این حکومت، به ویژه پیامدهای پزشکی ناشی ازتشعتشع های رادیواکتیو، انرژی حرارتی، موج انفجار، بیماری های عفونی ومُسری وخونی، و اختلال های روانی و عصبی ازوظایف اساسی و سترگ جامعه پزشکی ست.

جبهه ملی ایران ضمن پایبندی خود به آزادی، مردم سالاری، حقوق بشر و توسعه اقتصادی پایدار یعنی مبتنی بر ایجاد موازنه منصفانه بین پیشرفت اقتصادی و حفظ محیط زیست و در نظر داشتن منافع نسل حاضر و آینده و حکومت قانون، انتظار دارد پیروزی حاصله در رابطه با برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) و پیروی از سیاست تنش زدایی و گفتگوی سازنده در دیگر عرصه های سیاست خارجی استمرار یابد و فراتر از آن این رویداد طلیعه میمونی برای عطف توجه به رفع مسائل و مشکلات داخلی بویژه تحقق آزادیهای اساسی، تأمین رفاه عمومی، اعتلای علمی و فرهنگی و حکومت قانون صورت گیرد.

۱۹ سال پیش، در نیمه مرداد ماهی گرم، ۲۱ نویسنده، شاعر و روزنامه نگار مسافر، بی آنکه به مقصد رسیده باشند، به اجبار و از نیمه راه به تهران بازگشتند، با تجربه‌ای هولناک که سایه‌هایش هرگز از زندگیشان بیرون نرفت. مسافران، به دعوت اتحادیه نویسندگان ارمنستان راهی ایروان شده بودند. مقدمات طوری پیش رفته بودند که سفر زمینی انجام گیرد. فهرست مسافران چند بار تغییر کرده بود. کسانی قبل و کسانی حتی بعد از حرکت از حضور یا ادامه سفر سر باز زده بودند، در آخرین لحظات اتوبوس و ترمینال مسافربری عوض شده بود، اما هیچ چیز خاطر مسافران را نیاشفته بود، حتی هشدار صریح غفار حسینی که ضمن خودداری از پذیرش دعوت برای حضور در این سفر گفته بود: "همه تان را به ته دره می‌اندازند".

متن تسلیم نامه بخوبی روشن می سازد که رابطه قوای بر قرار شده بین قدرتهای خارجی و جمهوری اسلامی رابطه ای یک طرفه بوده که در آن قدرتهای خارجی آمر و جمهوری اسلامی مامور بوده اند.وحتی بر اساس مفاد توافق نامه ،طرف ایران حق اعتراض به گزارشهای بازرسان این قدرتها و نیز آژانس را نداشته و مکانیزم بازگشت تحریمها هم در صورت اعتراض و ادعاهای قدرتهای طر ف مذاکره وهم در صورت اعتراض ازطرف ایران صورت می گیرد! یعنی در هردو حالت ایران بازنده است!

»  ۳۷ سال نکبت پس از ۳۷ روز امید
»  حکایت همچنان باقی است ...
»  آیا روزهای سیاه دهه ۹۰ در ترکیه تکرار می شود؟