آن چیزی که از نظر تاریخی مهم است، این است که کردهای ایران یک سری از خواسته‌های خود را بر اساس اصول ناسیونالیستی (و شاید نیاز تاریخی) خود مطرح کردند و متاسفانه تفرقه فکری و عدم انسجام آرا (افراد مدعی رهبری)، این شائبه (منفی و غیر مستند) را برای حکومت مرکزی به وجود آورد که این افراد قصد دخالت در امور ایران را دارند و یا تمامیت ارضی ایران را به خطر انداخته‌اند.

امروز صبح که وارد دفتر کارم شدم و روزنامه های اینترنتی را خواندم بخش دیگری از افشاء گریهای رؤیا طلوعی را درسایت یارسان ملاحظه کردم. من به شخص رؤیا طلوعی کرد اهل سنندج را تقریبا خوب می شناسم. او یک زن با عاطفه و محترم و فعال اجتماعی و حقوق انسانی است. تنها گناه رؤیا طلوعی در ایران، آن بود که در تظاهرات صلح آمیز برای درخواستهای منطقی کسب حقوق زنان که خود نیز یک زن دارای شوهر و فرزند است و این خواست حق مسلم اوست، شرکت می کرد.

مردم کردستان عليرغم تمامی خسرانی که تا کنون متحمل شده اند اما همچنان و با درسگيری از تجارب گذشته، در انتظار فرصتهای مناسب برای به نمايش گذاشتن اراده خود درراه ساختن آينده ای بهتر هستند. بی گمان، خيزش اعتراضی اخير مردم ايران و ارداه آنان برای رهائی از چنگال استبداد، راه پيوند مبارزاتی ميان تمامی آحاد جامعه، برای بر پائی ايرانی آزاد، آباد و دمکراتيک، را بيش از هرزمان ديگر هموار نموده است.