هدف من از طرح این سوالات لزوما تقاضای جواب از هیچ سازمان خاصّی نیست، بویژه که خود همین سوالات جوابهای خود را بصورتی غیر مستقیم در درون خویش مطرح میکنند. هدف بر انگیختن سوالاتی در ذهن دوستان خاصّی میباشد که به صورتی غیر مستقیم و غیر ارادی یا یک چتر حفاظی بر سر نظام ولایت فقیه میکشند و آنرا از نقطه اولّیه گرهی تمامی مشکلات سیاسی در آورده و به عنوان یکی از مشکلات عدیده مردمی در می آورند.

من در نوشته ام از اینترسکشنالیسم سخن گفته ام و درهم آمیزی فاکتورهای مختلف در بروز یک فنومن و یا نقش فاکتورهای مختلف در تکوین یک معضل را به مثابه یک متد مورد بررسی قرار داده ام و مثالم را نیز با نگاهی فمنیستی به این متد توضیح داده ام. آیا کسی که اینترسکشنالیسم را به مثابه یک متد اجتماعی می پذیرد، میتواند آن را در تعارض با پدیده های دیگر مورد استفاده قرار دهد؟

آموزش زبان مادری در سطح دنیای کنونی تا بدان حد ازاهمیت برخوردار است که سازمان جهانی یونسکو یک روز در سال ، 2 اسفندماه هجری شمسی برابر با 21 ماه فوریه میلادی را به منظور ارج نهادن به این مورد که تنها هم یک امر آموزشی نیست ، به اسم "روز زبان مادری" در جهان نام نهاده است. فلسفه انجام این کار از نگاه یونسکو این است که : "یک فرهنگ صلح جویانه، تنها در فضایی می تواند بنیاد نهاده شود که در آن همه حق داشته باشند زبان مادریشان را آزادانه و به طور کامل در همه عرصه های ضروری زندگی به کار گیرند".

بالطبع رویکرد امنیتی خیلی فضایی ایجاد نمی کند که رونق اقتصادی باشد و توسعه و تحول اقتصادی صورت بگیرد. همچنان که ما شاهد هستیم کردستان همواره عقب تر از مابقی ایران بوده. امروز هم همینطور است. امروز هم کردستان عقب تر از مابقی ایران است. البته این عقب تر بودن از نظر اقتصادی اینجوری نیست که یک کسی در تهران تعمد و غرض و مرض داشته باشد و بگوید از بودجه ی تخصیص یافته مثلاً برای شهرها و استانهای مختلف اینقدر خرج کنیم اما حتی یک ریال در مهاباد یا بقیه ی مناطق کردنشین هزینه نشود.

این که همه ملیتهای غیر حاکم و اقلیت های مذهبی در ایران اسلامی، کمترین از کمترین حق و حقوق خویش برخوردارند، برای همه انسان دوستان جهان کاملا روشن است. این رژیم حتا نکاتی که درقانون اساسی خود گنجانده است و همه کنوانسیونهای بین المللی را امضاء کرده است، با این وصف هیچ توجهی به آنها نمی کند و همچنان این مسئله ای است که همه می دانند.