هدفمند کردن اين يارانه ها به کدام سمت است؟ در واقع به نفع طبقات محروم است يا طبقات ثروتمند؟ اين بحث که به هر نفر ايراني که در دهک هاي پائين جامعه قرار است يارانه نقدي معادل 11 هزار تومان داده شود چيزي جز يک شوخي خنده دار نيست. خودتان محاسبه کنيد که هزينه چند بار تاکسي سوار شدن و ساندويچ خوردن مي شود. آن هم در زماني که ديگر هيچ کمکي براي نيازهاي اساسي شهروندان از جمله بهداشت، مسکن، حمل و نقل عمومي، آموزش، خوراک، پوشاک و...

نیروهائی که در پی دگرگونی اوضاع در یک مسیر مترقی و دموکراتیک هستند و به خصوص آنهائی که برای تحقق یک تحول ریشه ای بر اساس آزمونهای آزادیخواهانه، تجدد طلبانه و سوسیالیسم، تلاش می- کنند، باید با چند و چون بروز و علل رشد و گسترش این واقعیت عینی آشنا شده و بعد از شناسائی، آن ‌را به نفع بشریت زحمتکش تغییر دهند. نادیده گرفتن این واقعیت عینی (بنیادگرائی) و عدم آشنائی با نحوه‌ رشد آن، نه تنها آشفتگی فکری در شناخت مسببین اصلی آن پدیده به ‌وجود می آورد، بلکه مدتها از حرکت نیروهای تجددطلب و انقلابی به‌سوی جامعه ای آزاد و مترقی و فارغ از استثمار و ستم طبقاتی جلوگیری می کند.

نیروهائی که در پی دگرگونی اوضاع در یک مسیر مترقی و دموکراتیک هستند و به خصوص آنهائی که برای تحقق یک تحول ریشه ای بر اساس آزمونهای آزادیخواهانه، تجدد طلبانه و سوسیالیسم، تلاش می- کنند، باید با چند و چون بروز و علل رشد و گسترش این واقعیت عینی آشنا شده و بعد از شناسائی، آن ‌را به نفع بشریت زحمتکش تغییر دهند. نادیده گرفتن این واقعیت عینی (بنیادگرائی) و عدم آشنائی با نحوه‌ رشد آن، نه تنها آشفتگی فکری در شناخت مسببین اصلی آن پدیده به ‌وجود می آورد، بلکه مدتها از حرکت نیروهای تجددطلب و انقلابی به‌سوی جامعه ای آزاد و مترقی و فارغ از استثمار و ستم طبقاتی جلوگیری می کند.

اقتصاد ویران ایران با این نسخه های نهاد های بین المللی آباد نخواهد شد، بیش از 30 سال است وابستگی اقتصاد ملی به درآمد های نفتی افزون تر می شود، برای برون رفت در مرحله نخست، باید از اندیشه های ارتجاعی فاصله گرفت، با لوایح، طرح ها و قوانینی که مورد حمایت توده های زحمتکش و محروم جامعه نباشند، نمی توان از همه ظرفیت های موجود در کشور استفاده کرد و به جامعه مدرن ، دمکراتیک و پیشرفته از نظر اقتصادی دست یافت. رخداد های چند ماه گذشته که هر روز پخته تر و با محوریت مردم عمق بیشتری پیدا می کند، نشان داد که جامعه ایران با آرزوی آزادی در گستره کشور با بزرگداشت ارزش های دمکراتیک، با قدم های استوار و بلند پیش می رود و راه برون رفت را در گذر از تاریکخانه ارتجاع جستجو می کند..

بررسی اوضاع نشان می دهد که جهانیان امروز با خطر یک بحران بزرگ روبرو گشته اند که در هفتاد سال گذشته نظیر نداشته است . مسئله بهزیستی به قدری فراگیر گشته که کلیت کره زمین را با خطر نابودی احتمالی روبرو ساخته است . بدون تردید سرمایه داری نئولیبرالی با بن بست روبرو گشته و حتی با تزریق " ویژگی های چینی " هم نمی شود جلوی ورشکستگی این نظام فرتوت را گرفت . فرود و ریزش هژمونی آمریکائی و پی آمد آنی آن ( تشدید نظامیگری با گسترش جنگ های ساخت آمریکا در جهت جلوگیری از سقوط موقعیت سلطه جوئی آمریکا ) جهان ما را با خطر بروز جنگ های فراگیرتر و حتی وقوع " هولوکاست های هسته ای " مواجهه ساخته است . عامل اصلی و مخرج مشترک ریشه های این بحران ها فاز کنونی " سرمایه انحصاری مالی جهانی " است که تحت کنترل پنج انحصار بزرگ قرار دارد .

طرح تحول اقتصادی و آن‌چه در حیطه‌ی آن در حال شکل‌گیری است شاید آخرین حلقه از زنجیر تسلطِ نظام سرمایه‌داری و ایدئولوژیِ بازار‌محور نئولیبرالیسم باشد که این‌بار معیشتِ اقشار و طبقات زحمتکش جامعه‌ی ایران را مورد هدف قرار داده است. نئولیرالیسم جهانی با تبدیل «حق» به «امتیاز»، حقوقی چون «حق کار»، «حق آموزش»، «حق بهداشت» و ...؛ آن‌چه را که جامعه باید برای اکثریت مردم برآورده می‌کرد و در صورت برآورده نکردن مجبور بود که به جامعه‌ی مدنی، احزاب و دیگر نهادهای دموکراتیک جوابگو باشد، به عنوان کالاهای قابل خریداری معرفی می‌کند و طبق داروینیسم نوی که بدان معتقد است، تنها اصلحان که در این نظام دارندگان سرمایه معنی می‌شوند قادر به خرید آن‌ها و ادامه‌ی بقای خود هستند.