کارمن ونزوئلایی بود و در رشته معماری از دانشگاههای آنجا فارغ‌التحصیل شده بود. او در سال ۱۹۵۹ به عنوان یکی از کادرهای فعال جنبش دانشجویی ونزوئلا با بابک امیر خسروی در جریان همکاری آنها با دبیرخانه اتحادیه بین‌المللی دانشجویان آشنا شد. آشنایی که به گفته بابک «با گذشت زمان به عشق و عاشقی ای پرشور، و عاقبت به زندگی مشترک» آنها منجر شد و کارمن «یار و رفیق ابدی» زندگی پر فراز و نشیب بابک شد. کارمن که در زمان زندگی مشترک در آلمان شرقی، از دانشگاه برلین دکتری شهرسازی گرفته بود، در دوران‌های مختلف زندگی در مهاجرت سیاسی، همواره بار دشواری های اداره خانواده را با از خودگذشتگی فروتنانه خود بر دوش گرفت، بطوریکه بابک پیوسته خود را وامدار این بانوی زیرک و مهربان می‌دانست.

همراه، آموزگار و یار دیرین ما ، فرزند برومند و وفادار میهنمان و کوشندۀ پی‌گیر فرهنگ و آزادی، ناصر پاکدامن، در سحرگاه روز یکشنبه سوم اردیبهشت ۱۴۰۲، بیست و سوم آوریل ۲۰۲۳ در پاریس درگذشت. حضور صدها نفر از هم‌وطنان در مراسم وداع با پیکر او در گورستان پرلاشز پاریس نشان از آن داشت که دوستان و آشنایان و خوانندگان آثار او، به رغم این که در این یکی دو سال آخر به اقتضای عمر و رنج بیماری حضور اجتماعی و فعالیت و تکاپوی خود را محدود کرده بود، نیک‌خواهی و تلاش بی‌دریغ او را برای اعتلای فرهنگ ایران و بهروزی ایرانیان همچنان پاس می‌دارند.

زنده یاد احترام عبدوس، متولد ۱۳۴۳ و ساکن تهران بود. او زنی و مادری مستقل، فعال و بسیار زحمتکش بود و با آموزش و کار آرایشگری و مشارکت در برگزاری امتحانات آرایشگری در کلاس‌های فنی- حرفه‌ای، دو فرزند دختر و پسرش را به تنهایی بزرگ کرد. او در عرصه‌ی اجتماعی نیز زنی فعال بود و در مبارزات دادخواهانه ما از سال ۱۳۸۸، و در حمایت از خانواده‌های زخم خورده و داغدار و در اعتراض به سرکوب‌ها و کشتار مردم معترض، در تجمع‌های هفتگی ما در پارک لاله تهران همراه شد و تا زنده بود، در بسیاری از تجمع‌ها و فعالیت‌ها حضور داشت و خانواده‌های دادخواه و زندانیان سیاسی را همراهی می‌کرد.

غریفی تحصیلات مقدماتی را در خرمشهر گذراند، سپس وارد دانشکده‌ی نفت آبادان (معروف به تکنیکال اسکول) شد، و چون همه‌ی درسها به زبان انگلیسی درس داده می‌شدند، با زبان و ادبیات انگلیسی خو گرفت. او از نویسندگان نوگرای دهه ۴۰ و ۵۰ جنوب بود، و به اتفاق ناصر تقوایی، احمد محمود، احمد آقایی، منصور و نسیم خاکسار، پرویز مسجدی، حسین رحمت، علی گل‌زاده، مسعود میناوی، ناصر مؤذن، محمد ایوبی، پرویز زاهدی و بهرام حیدری مکتب «داستان‌نویسی جنوب» را شکل داد.