رفیق نادر حوادث خیزش انقلابی ژینا را که جرقه آن از شهر زادگاهش سقز زده شده بود با امید وعلاقه دنبال می کرد. در شرایطی که جنبش کمونیستی برای بازسازی خود به کادرهای برجسته، صدیق، پرتوان، از خودگذشته، با تجربه، عاشق زندگی و دنیایی بهتر برای مردمان مان، مانند او بیش از پیش نیاز دارد، رفیق نادر ما را ترک کرد و این امکان را نیافت روند رو به رشد جنبش انقلابی مردم ایران را همراهی کند و شور و اشتیاق مردم به دنیائی بهتر، که همه عمر برای آن جنگیده بود با تمام وجود احساس نماید.
ما مرگ او را به فرزندانش، خانواده اش، و به همه رفقا و هم رزمانش و همه خانواده راه کارگری ها که او یکی از پرکارترین و فداکارترین آن ها بود، تسلیت می گوئیم. در پیکارهای آینده برای رهائی، نام و خاطره او همواره همراه ما خواهد بود.

با تاسف فراوان یار دیرینه حسن درویش پور را دور از میهن از دست دادیم.
قلب مهربان دوست نام‌آشنا حسن درویش پور، در پی بیماری کاهنده‌ی جسم و جان، روز ۲۲ مهر ماه ۱۴۰۲ (۱۴ اکتبر ۲۰۲۳) از تپش بازایستاد و خبر تلخ این درگذشت، بسیاری را در اندوه نشاند.
حسن متولد دوم بهمن ماه ۱۳۲۹ در لاهیجان بود. او از همان نوجوانی به سودای رسیدن به یک ایران مهد عدالت اجتماعی، راه مبارزه علیه دیکتاتوری و تبعیض را برگزید و به هواداری از جنبش چریکی فدایی خلق برخاست.
ما ضمن ابراز تاسف عمیق از فقدان حسن درویش پور و گرامی‌داشت نام و یاد مانای این انسان پرشور، اندوه سنگین وارده را به همسر و غمخوار او گیلان عزیز، به دختر پرمهرش ِگلا و پسر مهربانش گیلک صمیمانه تسلیت می‌گوییم و برای‌ این عزیزان و دیگر بازماندگان حسن درویش پور شیفته‌جان، بردباری و تندرستی آرزو داریم.

کمال (حسن) سامع ۲۳ اسفند سال ۱۳۲۲ در محله خواجوی اصفهان زاده شد. مقطع ابتدایی را در مدرسه پهلوی و دوره متوسطه را در دبیرستان ادب در رشته طبیعی و در دبیرستان فرهنگ با مدرک دیپلم فارغ التحصیل شد. در همین دوره در محضر استاد حسین یاوری سبک نی نوازی را آموخت. کمال سامع نوازنده ساز نی یکی از اساتید موسیقی میهن ما و هم عصر تاج اصفهانی؛ حسن کسایی و عباس مدینه ای بود. او به دلیل صاحب سبک بودن در نوازندگی نی مورد توجه اساتید موسیقی قرار گرفت. کمال سامع در سال ۱۳۴۸ فعالیت خود را در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی سنتی ایران ادامه داد و به جمع هنرمندان و اساتید موسیقی مانند حسین علیزاده، محمدرضا شجریان، پرویز مشکاتیان، داریوش طلایی، محمدرضا لطفی، جلال ذوالفنون و... پیوست.

خشنودی را که از رزم مشترک، همراه دارم، برای یکایک شما! بعلاوه زندگی و سیاحت آن اندازه که ممکن باشد و دست یابی به شناخت فرهنگ ها و تمدن های گوناگون را برایتان آرزو می کنم. لیکن این، تنها با زیستن در کشوری دیگر حاصل نمی شود، بایست در آمیخت با تمامی فرهنگ های کشوری که در آن زندگی می کنیم.
این را نیز می دانید که من، کرد هستم و همواره برای یک کردستان آزاد مبارزه کرده‌ام کردستانی آزاد، همان سان که در کره خاکی امان، دیگر مردمان آزاد زندگی می کنند. من در کردستان ایران بدنیا آمده‌ام. من آزاد هستم، زیرا کرد هستم، و کرد هستم، زیرا آزاد هستم . برای همین ، تا آخرین روز حیاتم، مبارزه خواهم کرد.

از کارنامه‌ی سترگ او می‌توان به این نمونه‌های تألیفی اشاره کرد: «مسئله‌ی چپ و آینده‌ی آن» (به زبان انگلیسی)؛ «مسئله‌ی تصمیم در منطق: طرح چند خوارزمیک تحلیلی - معنایی»؛ «درآمدی بر چگونگیِ شیوه‌ی خط فارسی؛ «راهنمای آماده‌ساختن کتاب»؛ «رساله‌ی وین: بازنمود و سنجش مکتب فلسفیِ تحصل‌گرویِ منطقی یا آروین‌گرویِ منطقیِ حلقه‌ی وین»؛ و از ترجمه‌های کم‌نظیرش: «ارسطو، منطق ارسطو (ارگانون)»؛ «سنجش خرد ناب» اثر ایمانوئل کانت ؛ ویراکامپست دوزبانه‌ی «رساله‌ی منطقی- ‌‌فلسفی» از لودویگ ویتگنشتاین ؛ «جستارهای فلسفی» اثر برتراند راسل؛ «سوگ‌نمایشِ هملت شاهپور دانمارک»، «سوگ‌نمایش شاه ریچارد سوم» و «بودن یا‌ نبودن» تک‌گفتار هملت از شکسپیر.

احمد بیات مختاری در ساعت ۹ شب ۲ آذر ماه ۱۳۷۵ توسط عوامل وزارت اطلاعات شیراز از طریق یک نوازنده سه تار که ارتباط دوستی با احمد بیات مختاری برقرار کرده بود، به یک میهمانی ساختگی دعوت شد. در این ساعت محل قراری که از پیش تعیین شده بود، او را سوار اتومبیلی کردند که سه تن از عوامل ترور در آن نشسته بودند. این سه نفر ابتدا با توسل به زور دست های احمد بیات مختاری را بسته و وی را از اتومبیل خارج می کنند و در کف خیابان می خوابانند و سپس به شکل فجیعی در چندین نوبت با همان اتومبیل او را زیر می گیرند.