|
نقطه اتکا در نگاه به انتخابات باید جامعه مدنی باشد و یک فعال مدنی باید به کسی رای دهد که امکان زندگی بهتری را فراهم سازد. از سوی دیگر یک تشکل صنفی باید توجه داشته باشد که وزیر آموزش پرورش کاندیدای مورد نظرش، آیا حق استقلال تشکل های صنفی و حق اعتراض را به رسمیت می شناسد؟ و یا وزیر کاری که در کابینه بر سر کار خواهد آمد حق اعتراض کارگران را تضمین خواهد کرد؟ | |
ادوارنیوز: تقی رحمانی با اشاره به لزوم اتکای فعالان مدنی بر جامعه مدنی در بحث انتخابات گفت: مهم تر از بحث انتخابات شکل گیری نوعی تلاش و معقولیت در فعالان جامعه مدنی و اپوزیسیون است.
تقی رحمانی که به دعوت کمیته سیاسی سازمان دانش آموختگان(ادوارتحکیم) در دفتر این سازمان سخن می گفت با تاکید بر این که دیدگاه فعالان ملی مذهبی در زمینه انتخابات به صورت جداگانه منتشر خواهد شد و سخنان وی دیدگاه شخصی اوست، گفت: نقطه اتکا در نگاه به انتخابات باید جامعه مدنی باشد و یک فعال مدنی باید به کسی رای دهد که امکان زندگی بهتری را فراهم سازد. از سوی دیگر یک تشکل صنفی باید توجه داشته باشد که وزیر آموزش پرورش کاندیدای مورد نظرش، آیا حق استقلال تشکل های صنفی و حق اعتراض را به رسمیت می شناسد؟ و یا وزیر کاری که در کابینه بر سر کار خواهد آمد حق اعتراض کارگران را تضمین خواهد کرد؟
رحمانی ادامه داد:متاسفانه ساختار دولت در ایران یک ساختار خدماتی-امنیتی است. یعنی دولت تا زمانی که منابع دارد هزینه می کند و در غیر این صورت دست به کنترل می زند. در دوران آقای خاتمی خیلی از وزرا به گفتمان مطروحه توسط او یعنی جامعه مدنی عمل نمی کردند برخوردهای صورت گرفته با معلمان در دوران خاتمی و یا برخوردهای امنیتی که با چایکاران شمالی شد، نشانی از تقویت جامعه مدنی حتی با تعریف مدینه النبی آن هم نداشت.
رحمانی با اشاره به این که اگر بخواهیم جامعه مدنی محور باشیم باید کنش سیاسی ما هم بر همین اساس باشد گفت: از فعالان اصلاح طلب انتظار می رود که ابتدا برنامه، سپس مکانیزم وحدت و در انتها کاندیدا معرفی کنند. اما این گونه عمل نشده است و با حضور چند کاندیدای اصلاح طلب، عملا این افراد، یکدیگر را خرد خواهند کرد. رحمانی این رویه را به دلیل توهم نیروهای موجود نسبت به توان و بر آیند عملشان دانست.
رحمانی گفت: در این شرایط یک فعال مدنی برای انتخاب باید تیزهوش باشد و اپوزیسیون نیز باید اعتبار خود را به گونه ای هزینه کند که چیزی هم به دست بیاورد چراکه در حال حاضر جامعه ایران با یک ساختار حکومتی مواجه است که ظرفیت های مشخصی برای تغییر دارد و فعلا این ظرفیت ها برای تغییر پایین است و اندییشیدن به این که می توان با ساختار فعلی کارهای بزرگی انجام داد، کار غلطی است. رحمانی در عین حال تاکید کرد: با وجود این ساختار یک جامعه مدنی نوپایی شکل گرفته است و نگاه ما به دولت و قدرت باید معطوف به عینی شدن و معقول شدن- و نه محافظه کار شدن- احزاب سیاسی و نهادهای مدنی باشد. هر نهاد مدنی که تصور کند با چسبیدن به قدرت می تواند موفق باشد بازی را باخته است. ویژگی جامعه مدنی باید تکثر نهادهای موجود در آن باشد.
رحمانی با تاکید بر این که جامعه ما نیاز به چند پیروزی بزرگ دارد گفت: پیروزی در دنیای سیاست برقرار کردن حکومت لیبرالیستی و یا کمونیستی یا ملی مذهبی نیست، بلکه پیروزی جلو بردن بخشی از آرمان است که این در ادبیات روشنفکری ایران جا نیافتاده است. چرا که روشنفکری ایرانی یا ایدئولوژی محور و یا انتزاعی محور است. مثلا ساعت ها بحث در این مورد که آیا اسلام با دموکراسی می خواند یا نمی خواند؟ نشان از انتزاعی بودن بخشی از جریان روشنفکری ایرانی است.
رحمانی تصریح کرد: باید در انتخابات ضمن پرهیز از سر دادن شعارهای کج و معوج که به نفع راست تمام خواهد شد، برنامه و خط حرکتی داشت. بنابراین مهم تر از انتخابات شکلی از تلاش و معقولیت در اپوزیسیون و جامعه مدنی است و اگر این معقولیت را جا بیاندازیم، بسیاری از مشکلات ما از جمله نگاه ما به خاتمی و اصلاح طلبان حل می شود. خاتمی از بستر دانشگاه به ریاست جمهوری رسید و نسل دانشجویی که هوادار او بود، تغییرات فراوانی را می خواست اما این در خواست ها برای تغییرات بدون توجه به این نکات که این ساختار تا پیش از خاتمی چگونه بوده است و خود خاتمی تا چه حد در این ساختار موثر و به آن معتقد بوده است، شکل گرفت و نتیجه این شورانگیزی، یاس های طولانی شد.
رحمانی با انتقاد از برخی شعارهای اصلاح طلبان در آستانه انتخابات دهم گفت: یک جناح با سر دادن شعار یا این یا هیچ کس تمامی آینده اصلاحات را به یک فرد گره می زند در حالی که در سیاست این نوع شعارها وجود ندارد و سیاستمداری که چنین رفتار می کند در نهایت دروغ هم باید بگوید.
رحمانی از گروه های مدنی خواست که مطالبات خود را از کاندیداها مطرح کنند و گفت: هر کاندیدا باید مشخص کند که برای جامعه مدنی چه می خواهد انجام دهد و چه شعاری خواهد داد. در زمان مجلس ششم محاکمه عوامل قتل های زنجیره ای از شعارهای مطروحه بود، درحالی که این شعار از عهده نمایندگان مجلس اساسا خارج بود.
رحمانی با تکید بر لزوم رعایت اخلاق سیاسی به عنوان یک قرارداد در انتخابات گفت: انتخابات زمان آزمایش معقولیت ها و برنامه ها است. نگاه به انتخابات صرفا رای دادن نیست و باید دانست که شهروندان حق دارند که رای ندهند و این خود نوعی حضور در عرصه انتخابات است. مهم تر از ورود به بحث انتخابات قاعده بازی است. نه اصلاح طلبان و نه اصولگرایان، در انتخابات سال ۸۴ به قواعد بازی پایبند نبودند؛ چرا که اخلاق را در کنش سیاسی خود به کار نبردند. در سال ۸۴ آقای هاشمی که هنر خودش حذف تمامی رقیبان و رفیقان بود، به شدت تخریب شد و سی دی های زیادی بر ضد او منتشر کردند.
رحمانی با اشاره به این که فرد محور بودن انتخابات در ایران ناشی از نابالغی جامعه است، گفت: باید مهم تر از خود انتخابات برای ما روش ها باشد. رحمانی با تفکیک حکومت، جامعه مدنی و اپوزیسیون گفت: اپوزیسیون نیز باید ضمن ارایه برنامه، مطابق با آن شرایطی را ایجاد کند. اپوزیسیون در این میان می تواند کاندیدای اختصاصی داشته باشد و یا نداشته باشد، اما مهم تر آن است که در ارزیابی نسبت به موقعیت خود دچار توهم نباشد.
جامعه مدنی باید خواسته های خود را طرح کند و از کاندیداها بخواهد که ایا در صورت پیروزی در انتخابات از تشکلات مستقل صنفی حمایت خواهند کرد؟و آیا گزینش ها از میان خواهد رفت؟
تقی رحمانی همچنین با اشاره به سخنان خاتمی مبنی بر تدارکاتچی بودن رییس جمهور گفت: خاتمی از یک نگاه روشنفکرانه و کلان نگر به مسایل می نگریست و از این لحاظ برخی ظرفیت های خرد را در نظر نمی گرفت. بسیاری از اصلاح طلبان نیز که از نحله های فکری سروش و شریعتی برخاسته بودند، نوعی نگاه کلان نگر و انتزاعی داشتند. رحمانی با انتقاد از برخی مسایل مطرح شده در دوران اصلاحات گفت: من بیرون از ساختار حاکمیت فعلی تعریف می شوم اما اگر گروهی می خواستند در داخل این ساختار پرچم اصلاحات را دز دست بگیرند و از راه های ممکن آن را اصلاح کنند، سخنانی از قبیل این که کربلا نتیجه جنگ بدر بود و مسایل این چنینی قطعا بی فایده و فاقد اهمیت بود.
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد