سالیان دراز است که زنان خاورمیانه از جمله ما زنان ایرانی گرفتار عوارض و تبعات جنگ های داخلی و خارجی، انقلاب ها، ظهور بنیادگرایی، تروریسم و دیگر بحران ها هستیم. هم اکنون نیز جنگ های داخلی در کشور عراق و سوریه و حضور نیروهای بنیادگرا همچون «داعش»، بر عمق این بحران ها، افزوده است. در این میان اما آگاهی از موقعیت زنان و خوانش تجربه های زنانه در جنگ های گونه گون جهان، شاید بتواند به ما زنان خاورمیانه در جهت اتخاذ استراتژی های واقع گرایانه تر در قبال این بحران ها کمک کند.

سیمین بهبهانی را می توان در فصل های مختلف زندگی اش همچون یک معلم، شاعر، برابری خواه، مبارز و سیمین هنوز زنده در جنبش زنان تعریف کرد. یگانه زنی که در تمامی این چهره ها خوش درخشید. پس چنین است که تنوع طیف خواهندگانش بسی بیش گسترده تر از دیگرانی چون اوست.

روز جمعه بیست و هشتم شهریور ماه 1393 مطابق با نوزدهم سپتامبر 2014، در شهر برلین آلمان، مراسمی در بزرگداشت سیمین بهبهانی، از سوی «کمیته برگزاری یادمان بزرگ بانوی شعر معاصر، ایران، سیمین بهبهانی» با همکاری «جامعه ایرانیان برلین» در سالن شهرداری شارلتنبورگ برگزار شد. این مراسم که تعداد زیادی از ایرانیان ساکن برلین در آن شرکت داشتند از ساعت هفت بعد از ظهر تا ساعت یازده شب با ارائه سه سخنرانی، شعرخوانی، ‌نمایش فیلم و اسلاید، و اجرای موسیقی برگزار شد.

سوئد در حوزه تلاش برابرجویانۀ حقوقی بین زن و مرد و همچنین تلاش برای حقوق برابر مهاجرین با سایر شهروندان در بین کشورهای اروپایی جایگاه ویژه ای را کسب کرده است. از این رو رای آوردن راست ترین جناح مهاجرستیزان در جای خود، جامعه را در شوک عمومی فرو برده است و اعلام خطری است برای افزایش قدرت سیاسی آنان که با مناسبات حقوق بشری این جامعه در تضاد قرار می گیرد

تجربه انشقاق، تضاد، و عدم همکاری درون گروهی و بین گروهی در میان گروه ها، کانون ها و سازمان های مدنی ایرانی چه داخل و چه خارج کشور امری شایع است. گرچه همکاری مداوم و بیست و پنج ساله ی بنیاد و فعالان جنبش زنان ـ آن هم از نحله ها و طرز تفکرهای مختلف ـ یکی از نمونه های با ارزش و مثال زدنی از کار گروهی ما ایرانیان است، شواهد و تجارب بسیاری از جمله تجربه بنیاد و کنفرانس هایش اما نشان می دهند که ما ایرانی ها در تشکیل گروه های کاری تا حدی موفقیم، اما در حفظ تداوم گروه و استحکام کار گروهی با مشکل مواجهیم.

این یک واقعیت است که پس از شکست بهارعربی، بار دیگر «گفتمان اسلحه محور» در خاورمیانه جان تازه ای گرفته و گفتمان های صلح طلبانه به تدریج منزوی می شوند در نتیجه، هر روز امکان حل و فصل بحران ها از طریق روش های مسالمت جویانه، کاهش می یابد. به مجرد آن که آتشی در یک کشوری در می گیرد متأسفانه دولت های قذرتمند منطقه به جای کمک به خاموش کردن آن، خود را آتش بیار معرکه می پندارند و با موضع گیری های ایدئولوژیک شان (طرفداری از یک سر قضیه و کوبیدن سر دیگر)، در شعله ور شدن آتش، می دمند و البته در این میان کسانی که از گفتمان «اسلحه محور» حمایت می کنند نیز غیرمستقیم به این دولت های مداخله گر کمک می کنند. به هر روی اگر چنین وضعیتی در خاورمیانه ادامه یابد و «اسلحه محوری» به گفتمان مسلط تبدیل شود، بی شک «قانون جنگل» بر کل منطقه ما حاکم خواهد شد، یعنی هر کسی «جنگجوتر» و «مسلح تر» است، پیروزی از آن اوست.

در این مراسم که به دلیل محدودیت سالن، جمعیت به اجبار در بیرون از سالن و خیابان ایستاده بودند، شهلا لاهیجی، نسرین ستوده، نوشین احمدی خراسانی، نرگس محمدی، بنفشه حجازی، فاطمه راکعی، هیلا صدیقی، روح انگیز کراچی، پوران فرخزاد، شهلا اعزازی، عیسی سحرخیز، پروین فهیمی (مادر سهراب اعرابی)، سارا محمدی اردهالی و شیوا دولت آبادی به ایراد سخنرانی و خواندن شعر و بیان خاطرات خود پرداختند.

بعد از سخنرانی در پانزدهمین کنفرانس بنیاد پژوهش های زنان با موضوع «زن کورد و مدرنیتە» در حالی کە در پرسش و پاسخ ها بە مشکلات زنان کورد اشارە شدە بود، دختر خانمی تهرانی کە از مدعوین پانل جوانان از داخل ایران بود پشت میکروفن رفت و گفت کە او از تهران آمدە و آن چە را کە از کوردستان می گویم از نظر او نامأنوس است و با فضای ایران انطباق ندارد. من هم اتفاقاَ در آن زمان در ایران و در کوردستان زندگی می کردم و از همانجا بە کنفرانس دعوت شدە بودم.

در حالی که اشتغال زنان در جامعه کنونی با چالش جدی رو به رو است، و بسیاری از مسئولان نسبت به چالش موجود و افزایش هراس انگیز بیکاری زنان هشدار داده اند، رییس پلیس اماکن نیروی انتظامی روز شنبه هشتم شهریور اعلام کرد که اشتغال زنان در کافی شاپ ها، قهوه خانه ها و «فضای عمومی» سفره خانه های سنتی، «طبق قانون» ممنوع است.

سیمین بهبهانی پس از مرگ اش نیز ریسمان همبستگی و هم آوایی زنان از طیف های گوناگون فکری شد، همانطور که در زمان حیات اش چنین بود...
سه شنبه ۱۱ شهریورماه ۱۳۹۳، با دعوت کانون شهروندی زنان و انتشارات روشنگران، جمعی از زنان و مردان برابری خواه گردهم آمدند تا یاد و خاطره سیمین بهبهانی، بانوی غزل ایران را گرامی بدارند. در این مراسم زنان از طیف ها و گرایش های گوناگون فکری، یادگارهای خود را از شعر و سخن و خاطره به سیمین بهبهانی تقدیم کردند.

حضور زنان کوبانی در جنگ علیه داعش، بحث های داغی را به ویژه در جنبش زنان و میان فمینیست ها برانگیخته است. بی شک این بحث و گفتگوهای نظری می تواند تاثیرات گوناگون و گاه تناقض آلود این پدیده را آشکار سازد و راهگشای ما زنان در آشفته بازار خشونت های عجیب و غریب در منطقه مان باشد. اما برای این که این چالش های نظری به فرجامی راهگشا از منظر فمینیستی رهنمون شود، به نظر می رسد ابتدا می بایست «محل منازعه» و نقطه کانونی این چالش ها را به درستی تعیین کرد.