از تاکسی پیاده می شوم در حال دادن پول تاکسی هستم که ماموری جلو می آید و به خواهرزاده 16ساله ام می گوید آستین های مانتوت رو باز کن... روسریت رو بکش جلو... سپس رو به من میکند و می گوید تو هم موهات رو بذار تو... به دستورش توجه ای نمیکنم و بقیه پولم رو از راننده می گیرم و راه می افتم. سربازی که انگار موظف است فرامین رئیسش رو دوباره تکرار کند داد می زد: های خانوم نشنیدی چی گفت...

پنجشنبه ۲۹ تیرماه، انجمن ادبی صابر ، شب شعری برگزار کرده بود با حضور زنان شاعر آذربایجان در فرهنگ سرای بهمن. گزارش کوتاهی از این مراسم را در زیر می خوانید:
از میان دود دم و ترافیک راهم را گرفته به سمت جنوب شهر می روم. گرما و آلودگی هوا حس خوبی که برای رفتن به شب شعر داشتم را خراب کرده است. فرهنگ سرای بهمن آرام است، به هر که می رسم می ایستم تا سوال کنم اما همه بی درنگ می گویند: "انتهای فرهنگ سرا سالن نغمه."
باد با شیطنت شاخ و برگ درختان را به بازی گرفته و خنکای باغ صورتم را نوازش می کند. به سالن نغمه که می رسم با بنر زرد رنگی که تصویر آزاد زنی و شعری که بر آن نقش بسته رو به رو می شوم. "راه ها مرا خسته نتوانند کرد"

بی تردید حضور جوانان فعال جنبش زنان کنار این جوانان در انتقال تجارب سالها کارشبکه ای موثر خواهد بود. شاید از طریق چنین ارتباطاتی بتوان میان گفتمان سیاسی و گفتمان مدنی پلی زد. شاید بتوان به آنها کمک کرد تا پیش از گمانه زنی درباره این یا آن مرد سیاسی، به اتکای پرسش ها و مطالبات مشخص اشان وارد روند تحلیل و بررسی انتخابات شوند. همانی که در ابتدا بود. همانی که اصل آغازیدن یک جریان است: مطالبه محوری.

مدرسه فمینیستی: الاهیات اسلامی در ایران و مصر، گفتمانی فراتاریخی، فراجنسیتی و معطوف به قدرت است که جهت اصلی آن، به قول نیچه «در راستای تملک چیزهاست»؛ ولی گفتمان آزادی زنان و دگرباشان،گفتمانی این‌‌جهانی، متکی بر عقل جزوی و دریافت‌‌های تنانه ـ و مخلوق قراردادهای اجتماعی ـ است...

این مقاله مقایسه ای دارد میان آنچه در ایران و مراکش روی داده است. تاکید نگارنده بر سیاستها و تغییرات دینامیکی است که طی اصلاحات اخیر در قانون خانواده در دو کشور مذکور به وقوع پیوسته. در هر دو کشور، اصلاحات باعث شده اند بخشی از امتیازات مردان در ازدواج که تحت قوانین اسلامی بازتولید می شدند برداشته شوند، این لغو امتیازات به واسطه محدود ساختن حق یک جانبه و فرا- قضایی مردان برای طلاق و چندهمسری اتفاق افتاده است.

خانم وزیر بهداشت این روزها مرضیه وحید دستجردی دیگری است. تنظیم خانواده و مسئله‌‌ی رشد جمعیت، برای فعالین این حوزه که در ترویج آن، سالها کوشش کرده اند، کاری مقطعی نیست. دیپلماسی نیست. آنها که اهل گِل این زمینه‌‌اند خطرات نسل های آینده را همین امروز می بینند، خطر نسل های آتی را شخصی می کنند و با علمی که به تبعات میان مدت یا دراز مدت دارند برای تغییری که در دهه های آتی پیش بینی می کنند امروز تصمیم می گیرند. محاسبه دارند. آمار دارند.

بیش از سه دهه از وجود این نارسایی ها در قانون اساسی ما می گذرد ولی از سوی دیگر در همه‌‌ی سالهای این سه دهه، بانوان ایرانی در هر موقعیت و پست و منصبی که قرار داشته اند به انحاء مختلف، نسبت به این ابهام، نارسایی و تبعیض در قانون اساسی، معترض بوده اند لذا طی بیست سال اخیر، انتقادات خود را به شیوه های کاملا مدنی و فرهنگی، بازتاب داده اند. اصولا پس از انقلاب اسلامی، زنان در منصب‌های دولتی حضور داشته و یا به عنوان نمایندگان مجلس برگزیده شده‌اند. لازم بذکر است در طول سالهای ابتدایی پس از انقلاب و در دوران جنگ ایران با عراق زنان همچنان نقشی اساسی و تاثیر گذار ایفا نمودند ...

مدرسه فمینیستی: هويت در لغت به معناي شخصیت، ذات، و حقیقت یک چیز مي باشد (لغت نامه دهخدا) و هویت اجتماعی انسان، بر پایه پنج مؤلفه تأثیرگذار، شکل می‌گیرد كه عبارتند از: عوامل اقليمي، عوامل سياسي و تاريخي، عوامل اقتصادي و معيشتي، عوامل فرهنگی (زبان و ادبیات و هنر، میراث اساطیری، سنن و آداب، اعتقادات و آیین‌ها و رسوم و یادمان‌ها)، و مؤلفه‌های تربیتی.

همچنان که به خواندن کتاب مشغول بودم، چند مامور مرد وارد واگن مخصوص زنان شدند و واگن را برای یافتن فروشندگان داخل مترو تفتیش کردند. زنان فروشنده هم، خیلی آرام و با کمک هم، کالاهای شان را مخفی کردند. مامور مترو موفق شد دو فروشنده زن را بگیرد. آن ها را در صندلی های جلوی واگن نشاندند و جنس هایشان را ضبط کردند. 5 عصر بود و این زنان خسته از کاری که از صبح شروع کرده بودند، آرام بر صندلی های خود تکیه دادند بدون هیچ شکایتی و شاید با اضطرابی سرخورده که «بر سر اجناس شان چه می آید».

در انتهای روز بعد از بازگشتن از هواخوری جایی گوشه‌‌ی سلولهایشان کز کرده اند و مدام با عکس هایی که توی جیب‌‌شان گذاشته‌‌اند ور می روند. نگاه می کنند به زاویه‌‌ی خورشید، چند غروب دیگر باید صبر کنند تا دوباره صدای فرزندان‌‌شان را از نزدیک بشنوند. چند شب دیگر باید آغوش خالی‌‌شان را به خاطر بیاورند و فکر می کنند که چرا این روزهای سخت و عبوس نمی گذرد. نشسته‌‌اند گوشه‌‌ای و مدام به فرزندان‌‌شان فکر می کنند. چند روز دیگر می توانند تاب دوری را بیاورند. دیگر چوب خط های کشیده شده بر دیوار پر شده است و این میله های سخت آهنی هنوز نشکسته‌‌اند. دل‌‌شان می لرزد و آرام اشکی از گوشه چشم‌‌شان فرو می ریزد. شاید باید نشکنند، شاید، اما مگر می شود که در برابر این همه ظلم دوری تاب آورد؟

مدرسه فمینیستی: در پی انتشار مطلبی با عنوان «زنان شاعر در ادبیات معاصر» به قلم آقای محمد ربوبی در مدرسه فمینیستی و پیشنهاد ایشان برای جمع آوری و تکمیل لیست «زنان شاعر ایرانی»، خانم مانا آقایی، فایل پی دی اف کتاب ارزشمند خود را با نام «کتابشناسی شعر زنان» که در سال ۱۳۸۶ در سوئد منتشر کرده بودند، برای ما ارسال کردند تا از طریق مدرسه فمینیستی در اختیار مخاطبان و علاقه مندان در این حوزه قرار بگیرد.

مدرسه فمینیستی: مقاله حاضر، ترجمه مطلبی از «سارا سالم»، زن مصری است که هم اکنون دوره دکترای خود را در موسسه مطالعات اجتماعی در هلند می گذراند. او این مطلب را به زبان انگلیسی به نگارش درآورده و سپیده یوسف زاده زحمت ترجمه آنرا برعهده داشته است. حوزه کاری و علایق سارا سالم شامل فمینیسم، نئوکولونیالیست، ژئوپلتیک و خاورمیانه است. از همین روست که در مقاله حاضر او تلاش کرده که در مورد تحولات اخیر کشورش، فراتر از کلیشه های رایج در گفتمان های بین المللی در رابطه با اسلام گرایان و مسئله زنان، به راهبردهای عینی تر برای پیشبرد حقوق زنان در مصر پس از مبارک، بپردازد.

مشكل از تو بود
یا از من
كه همیشه سیبی نارس را آبستن بودم
آنقدر كال
كه نتواند از بهشت بیرونت كند