امروز ۲۸ مرداد است. روزی که تو وصیت نامه ات را امضا کرده ای. ۲۸ مرداد ۱۳۶۳ عدد ۴.۵ را با خط ریز زیر آن نوشته ای. حدس می زنم که ساعت رفتن ات هست. لاید روز قبل از آن بود که به پدر زنگ زدی و از او وداع کردی و گفتی که مواظب مادر باشد و دختر نازنینت...
۲۸ مرداد سال ۳۲ را من و تو ندیدیم، اما با عواقب آن زندگی کردیم و با عوامل آن درافتادیم. ۲۸ مرداد سال ۵۸، اولین مرداد بعد از بهمن ۵۷ را دیدیم و من و تو هر دو، در یک روز گرم تابستانی در تهران شاهد فرمان حمله به کردستان و بستن روزنامه ها و نشریات متعددی بودیم از جمله نشریاتی که هر دوی ما دست اندرکار انتشار آن ها بودیم. من «کار» و تو نشریه «راه کارگر». و حال این ۲۸ مرداد دیگر که روز وداع توست ... درست یک سال وسه ماه بعد از آن روزی که در تهران از هم جدا شدیم در ۲۹ اردیبهشت ۱۳۶۲ .
من هنوز هم باور نکرده ام که تو را دیگر نخواهم دید.