پنجاه سال از تاسیس کانون نویسندگان ایران می گذرد. این کانون از هسته‌های اصلی روشنفکرانی بود که مرجع خوانده می شدند. اما یکی از مهمان های پرگار می گوید زمانه‌ی روشنفکران مرجع به سر آمده. آیا چنین است؟

اعتراضات_سراسری در ایران هر روز کمابیش جریان دارد و دقیقا همین موضوع رژیم و نیروهای سرکوبگرش را دچار فرسایشی شدیدی کرده است . در این خصوص مصاحبه ای تقدیم میشود از دکتر «مهرداد_درویش_پور »، جامعه شناس و استاددانشگاه در سوئد برای بررسی این اعتراضات و حضور مردم در این اعتراضات_زنجیره ای توجه شما را به این مصاحبه جلب میکنیم ...

تظاهرات واعتراضات گسترده در امتداد اعتراضات دیماه سال پیش، با اعتصاب سراسری رانندگان وکامیونداران وکارگران راه آهن در ده شهر همزمان ادامه دارد. علی دماوندی وحسن حسام در باره ویژیگهای این اعتراضات، ومطالبات وجهت گیریهای آن، سیاست حکومت اسلامی در دوراستای سرکوب ومحدودیتها وفعال کردن اصلاح طلبان حکومتی وطرح خاتمی وقربانی کردن وزیر امنیتی کار واموراجتماعی ، دیپلماسی ایالات متحده وترامپ وکشورهای مشترک المنافع اروپایی وروسیه وچین در قبال تحریمها وتاثیرات وبازتاب های آن و...گفتگو کرده اند. امید که این گفتکو مورد توجه شما قرارگیرد

فکر میکنم در این مقطع نیاز به تدارک و تشکیل یک جبهه گذار از نظام جمهوری اسلامی است ولی برای رسیدن به این هدف، ابتدا به یک وفاق ملی بر اساس اصولی پایه ای نیازمندیم. اصولی مانند دموکراسی خواهی، جدایی دین از دولت و پذیرش منشور جهانی حقوق بشر. در حال حاضر چنین بنظر میرسد که جبهه بی اعتمادی، اختلاف نظر درونی و ترس از همدیگر دیوار بلندتری را در اختیار دارد.

در تاریخ ۷ جولای "میزبان تابستانی" رادیو همبستگی دراستکهلم بودم. دراین برنامه که درآن بیشتر درباره زندگی و تجربیات شخصی سخن گفته می شود، از جمله به مسائل زیر پرداختم::
به نقش بی بدیل زنده یاد مادرم، همسرم و دیگر زنان قدرتمند در زندگی ام که در رویکرد به باورهای فمینیستی و برجسته شدن "زنانگی" وجودم نقش مهمی داشتند. به دلبستگی ام به سیاست انتقادی که به دلیل نگاهم به سیاست همچون یک آرمان و نه یک حرفه حتی امروز نیز مانع از مشارکتم در احزاب سیاسی سوئد در بالاترین رده های آن شده است.