آیا اسلام گرایی واکنشی دربرابر استعمار، نژادپرستی و ملیتاریسم غرب است یا ایدئولوژی اقتدارگرا برای احیای امپراطوری شکست خورده اسلامی است؟ آیا راسیسم فزاینده در غرب واکنشی در برابر خطر تروریسم اسلامی و در حمایت از گفتمان امنیت با طرح شعارهایی نظیر ممانعت از ورود مهاجران، پناهندگان، مسلمانان و به زیر پرسش بردن ارزش های جامعه چند فرهنگی است یا خود ایدئولوژی تهدید آفرین علیه دمکراسی، صلح و امنیت است که ناخرسند از جهانی شدن، دامن زدن به هویت های ملی، پوپولیسم و بیگانه ستیزی را راه حل تغییر نابسامانی های امروز می خواند؟

آشوب سفید پوستان برتری طلب نژاد پرست در ویرجینیا / بحران و تهدید اتمی آمریکا و کره شمالی علیه یکدیگر / آینده عراق و سوریه : حشدالشعبی تلاش برای پرکردن جای خالی داعش

طبعیتا هدف وحدت پایان دادن به پراکندگی بخشی از نیروهای چپ و بویژه آن طیف هایی ازچپ است که دیدگاه ها و اهداف همسویی با هم دارند و به تبع آن می توانند در یک سازمان واحد حزبی امکاناتشان را متمرکز وحول برنامه مشترکی فعالیت کنند تا فعالیت هایی را که می کنند، بازده بهتری داشته باشد. نیروی چپ در مقاطعی از تاریخ معاصر ایران به رغم این که همواره از طرف رژیم های دیکتاتوری و استبدادی تحت پیگرد و سرکوب های شدید قرار داشته معهذا در توسعه و پیشرفت اجتماعی و سیاسی و فرهنگی ایران نقش کم نظیری داشته و از خود تاثیرات ماندگاری در عرصه های مختلف بجا نهاده و اگرتحت پیگرد نبود مطمئنا کارنامه به مراتب بهتری می توانست داشته باشد و در آن صورت وضع ما و کشورمان بهتر از امروز بود.

می خواهيم گذار خشونت پرهيز به دموکراسی را در جامعه سامان دهيم. اين نگرش با توجه به تحولات اجتماعی ايران و نگاه به تجربه گذشته مان شکل گرفته است و تاريخچه تحولات سی و چند سال گذشته هم مويد صحت آن بوده است. اين راهبرد کنونی ماست. ما بايد برنامه عملی داشته باشيم که می خواهد نيروهای عمده تحول جامعه ايران را در مد نظر داشته باشد. بنابران در پاسخ به پرسش بالا، می گویم درست است برنامه عمل با راهبرد پیوند مستقیم دارد.

جلب توجه ام به وجه اشتراك آخوندها با بسيارى از روشنفكران يكى از انگيزه هاىِ مهم من بود كه باعثِ تأملاتم شد ، گرچه اين تشابهات گاها صورى و بخشى از عادات و ادا هاى شبيه بهم و تا حدودى به تشابه هر دو در ارتباط با كار فكرى و كارِ يدى نكردن بر ميگردد ، اما مسئله را كه پى گرفتم و بويژه وقتى در نگاهِ ملايان و برخى روشنفكران بخودشان باريك شدم ، ديدم كه نگاهى شبيه بهم به خويشتن شان دارند ، دنبال ريشه ى اين باور گشتم كه از كجا آب ميخورد . برغم تشابهات و تفاوتهاى گاها جدى اين دو دسته بخاطرِ موقعيت شان نسبت به كار وتوليد مادى ، بهِ نظرم رسيد كه يك آموزه ى كهنِ دورانِ باستان مبنى بر "اعليحضرت" شدن "فيلسوف - روشنفكران" كه افلاطون در زمانِ برده دارى آرزو كرده است ، همچنان آرزوى ملايان و بخشى از روشنفكران است . و اين ميل و آرزو، آنان را به ايفاى نقشهاى مشابه در ديوان و دستگاه دولتى واداشته ، تا چندانكه نتوانند اعليحضرت باشند لااقل در معيتِ اعليحضرت ها و يا دستگاه دولتى بوده و خطاها و ايرادات او را تصحيح و مشاراليه را به راهِ درست و صواب هدايت كنند .

به نظر من هدف از وحدت، عمدتا به هم گرویدن نیروهای میانه چپ است، نیروهائی که از زاویه انتقاد به تجربه اتحاد شوروی و تجارب نزدیک به آن می نگرند، و در صددند نمونه ای از سوسیالیسم بنا نهند که بر آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی استوار باشد، تجربه ای که بازتولید سیستم اقتصادی ـ اجتماعی خود را از رای و تمایل مردم اخذ می کند و نه از ضرورت ایدئولوژی و یا اتوریته غیرانتخاباتی یک حزب سیاسی و یا یک ایدئولوژی.