به مناسبت ۱۱ ارديبهشت (اول ماه می) روز جهانی کارگر و در راستای انعکاس اخبار نقض گسترده، مستمر و برنامه ريزی شده حقوق بشر در ايران، „ فعالين ايرانی دفاع از حقوق بشر در اروپا و امريکای شمالی „ گزارش سالانه خود پيرامون وضعيت کارگران در ايران را به اطلاع عموم می رساند.

امروز در یک کنفرانس مطبوعاتی در شهر بلزانو(ایتالیا) خبر جایزه بین المللی بنیاد الکساندر لانگر به نرگس محمدی اعلام شد.
کمیته علمی بنیاد الکساندر لانگر جایزه بین المللی سال ۲۰۰۹ خود را به نرگس محمدی از ایران خبر نگار, نایب رئیس وسخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر ورئیس هیئت اجرائی شورای صلح ایران اهدا می کند
بنیاد الکساندر لانگردر سال ۱۹۹۹ تاسیس شد و یک سازمان غیر دولتی می باشد که به مسائل اجتماعی و صلح توجه دارد و مرکز آن در شهر بلزانو(ایتالیا) است .مراسم اهدای این جایزه در ماه جولای در حین فستیوال اروپا مدیترانه خواهد بود.

جمعی از فقها، حقوقدانان و فعالان اجتماعی و سیاسی با امضای بیانیه‌ای مخالفت خود را با تعیین مجازات مرگ برای کودکان اعلام کردند. محمد بسته نگار(روشنفکر مذهبی)، رخشان بنی‌اعتماد (فیلمساز)، جعفر پناهی (فیلمساز)، دکتر حبیب‌الله پیمان (روشنفکر مذهبی)، دکتر غلامعباس توسلی (جامعه شناس)، حجت الاسلام محمد جواد حجتی کرمانی (فقیه و مجتهد)، مهندس عزت‌الله سحابی (روشنفکر مذهبی)، دکتر احمد صدر حاج‌سیدجوادی (حقوقدان)، دکتر علی‌اصغر غروی (دکترای فلسفه)، اعظم طالقانی (روشنفکر مذهبی)، شیرین عبادی (حقوقدان و برنده جایزه صلح نوبل)، حجت الاسلام محمد تقی فاضل میبدی (فقیه)، دکتر ناصر کاتوزیان (حقوقدان و استاد ممتاز دانشگاه)، حجت الاسلام مهدی کروبی (فقیه)، دکتر محمد مجتهد شبستری (فقیه و مجتهد)، دکتر صدیقه وسمقی (دکترای فقه)، دکتر ابراهیم یزدی (روشنفکر مذهبی) و حسن یوسفی اشکوری (فقیه) امضا کنندگان این بیانیه هستند.

اينجانب از آغاز فعاليت های انتخاباتی خويش با تنظيم چند سند و بيانيه درباره حقوق شهروندی کوشش کرده ام ديدگاه دقيق خويش درباره کرامت انسان ها را بيان دارم و هر چند که به زودی منشوری در برگيرنده مفاهيم اساسی حقوق بشر به عنوان يک برنامه اجرايی ارائه خواهم کرد، اما حوادث و رويدادهای اخير سبب شده در مشورت با گروهی از نخبگان و حقوقدانان و جامعه شناسان و روشنفکران تصميم بگيرم به عنوان نمودی از اصلاح طلبی عملی و عينی درباره يکی از موضوعات روز جامعه اظهارنظر کنم.

امروز جنبشی بنام جنبش حقوق بشر در حال شکل گیری است که نه ماهیت سیاسی دارد و نه دارای حزب و رهبری میباشد جنبشی که رنگین کمان هم هست چرا که در برگیرنده فراگیرترین جنبشهای اصیل مردمی میباشد و از همه مهمتر جنبشی است قائم به نیروهای داخل ایران و به چراغ سبز دیگران نیز احتیاجی ندارد . حقوق انسانی و فردی انسان که جهانشمول است از خواستهای این جنبش نانوشته است و کسب قدرت سیاسی از اهداف آن بشمار نمی آید و بسیار واقعه بینانه است چرا که در شرایط کنونی هیچ نیروی سیاسی تعیین کننده ای در جامعه موجود نیست و نیروهای موجود نیز به چنان بلوغ سیاسی و فرهنگی نرسیده اند که بتوانند با بی طرفی کامل ماهیت نظام سیاسی آینده را در یک انتخابات سالم و آزاد در آینده تامین کنند

فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران با انتشار اطلاعیه ای مرگ امیدرضا میرصیافی وبلاگ نویس ایرانی در زندان را به شدت محکوم کردند. میرصیافی به دو سال زندان محکوم شده بود و وبلاگ او به نام " روزنگار " که حاوی مقالات فرهنگی بود دیگر قابل دسترسی نیست. عبدالکریم لاهیجی، رئیس جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران، در این رابطه می گوید: " ما از دولتمردان جمهوری اسلامی می خواهیم هر چه سریعتر و به شکلی موثر و جدی در مورد این مرگ رسیدگی کنند تا بدین ترتیب اشخاصی که مسئول این اتفاق بودند به دادگاه احضار و محاکمه شوند "

راه حل انسانی و عملی و تضمين امنيت مجاهدين گير افتاده در اردوگاه اشرف، انتقال همه آنان به کشور های اروپايی و کانادا و آمريکاست. اين اقدام شدنی و در اختيار کشورهای اروپايی و آمريکا و مربوط به تصميم و خواست خود آن هاست و نه عراق. رژيم نمی تواند به خاطر پذيرفته شدن آنها در کشورهای اورپايی و آمريکا و کانادا با آنها در بيفتد و نه می تواند تهديداتی را که در عراق متوجه مجاهدين است، در اين کشورها متوجه آنها کند.

هجده سال پیش در چنین روزی، یک شهروند ایرانی در شهر پاریس با ضربات چاقو ترور شد. جرم او عشق به ایران و آزادیخواهی بود. پدرمان عبدالرحمن برومند از پیروان نهضت ملّی و هوادار محمد مصدق و دوست و همرزم شاپور بختیار بود. او رفت و برای بازماندگانش میراثی گرانبار از سربلندی و مسئولیت بر جای گذاشت. از فردای این فاجعه، ما فرزندان، بار سنگین وظیفۀ دادخواهی را در شرایطی که هیچ دولتی مسئولیت اجرای عدالت را عهده دار نشد، بی هیچ یاوری، به دوش کشیدیم.

روز ۲۴ مارس ۲۰۰۹ (۴ فروردین ۱۳۸۸)، نشستی تحت عنوان "وضعیت حقوق بشر در ایران " از طرف کميته روابط خارجي و توسعه بين المللي پارلمان کانادا برگزار گرديد.
در اين نشست از فاحته زمانی مدیر انجمن دفاع از زندانیان سیاسی آذربایجانی در ایران ( آداپ ) و احمد باطبی سخنگوی مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران براى ارائه سخنرانى و پاسخ به سٶالات نمایندگان حاضر در كميسيون دعوت شده بود.

مطالب خلاف واقع با هدف بزرگنمای و ایجاد وحشت
این گروه امنیتی مکررا از توان سیستم اطلاعاتی ایران و قدرت شناسایی و مهارت این نهاد در یافتن مدیران سایت ها و وبلاگ ها سخن می گوید و به بزرگ نمایی کارهای انجام نشده متوسل می شود.
برای مثال نیروهای سپاه از ارائه ی «لیست حدود ۹۰ آدرس اینترنتی از سایت های اصلی منهدم شده» خبر می دهد، اما در حقیقت تعداد این سایت ها بسیار کمتر از آن چیزی است که اعلام کرده اند. در یک مورد برای گسترده نشان دادن عملیات خود دامین های مختلف یک سایت را به عنوان سایت های مختلف عرضه کرده اند.

فشار ها در آذربایجان در ماه مارس نیز همچون ماههای گذشته ادامه داشت و علیرغم تعطیلی دادگاهها و ادارات در عید نوروز از شدت این فشارها کاسته نشد. با اینکه اصل ۲۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی هرگونه تجمعی را به شرطی که مخل مبانی اسلام نباشد آزاد دانسته است، با اینحال فعالین مدنی آذربایجانی به خاطر شرکت در اعتراضات با احکام سنگین زندان مواجه می شوند. فعالین آذربایجانی به صورت خودسرانه بازداشت و مدت طولانی بدون هیچگونه تفهیم اتهام در بازداشت موقت نگهداری می شوند .

هنوز زود است، پای نوشته هایی در پیوند با زندان سیاسی در رسانه های تبعیدی باز شوند که چشم و چار کور می کنند، آدرس اشتباه می دهند و بر حرف‌هایی تأکید می کنند، تا در عمل خلاف اش را اثبات ‌کنند.
هنوز خیلی زود است تا با سرقت بردن مفاهیمی نظیر«بازخوانی»، «دادخواهی» و... قاپ عده ای دوباره دزدیده شود و بارقه های امید و آرزو دوباره به یأس تبدیل شوند.
هنوز خیلی زود است، سیل نوشتار تکراری در کمتر از یک هفته به رسانه های تبعیدی سرازیر شوند تا فاجعه زندان‌های ایران را به مراسم سیاسی- عبادی تقلیل دهند. اما زود نیست تا فعل و انفعالات این عرصه را در اجتماعات ایرانی هوشیارانه دنبال کنیم.