خبر دردناک اعدام غیر منتظره زهرا بهرامی را. خبر تکاندهنده اعدام زهرا بهرامی را ابتدا در اینترنت دیده و بعد از آن هم در برنامه های خبری شبکه های تلویزیونی هلند. وزیر امور خارجه هلند می گفت از شنیدن این خبر شوکه شده و مقامات ایرانی تا روز قبل از آن، به وی گفته بودند که این پرونده هنوز در جریان است و حکم قطعی صادر نشده است. در همان برنامه خبری، با خبرنگار هلندی که معمولا در ایران و یا کشورهای منطقه می باشد، گفتگوئی انجام شد، وی می گفت که در تمام این مدت، دولت هلند آنطور که باید دولت ایران را تحت فشار قرار نداده است.

اگر بخواهیم نگاهی به قوانین قضایی نظام حاکمه بیاندازیم در این قوانین بر خلاف تمامی عرف های بین المللی هیچ تعریفی برای جرم سیاسی نکرده و آن را به رسمیت نشناخته و برای اجرای سیاست های ضد بشری خود آن را تحت عنوان جرایم امنیتی معرفی کرده است که در آن فرد علیه امنیت جامعه و نظام اسلامی اقدام کرده و کج روی کرده است . این فرد بر اساس این قوانین به عناد با خدا برخواسته و مخل نظم عمومی اجتماع و امنیت ملی است و کسی که این اقدامات را انجام داده چون به مخالفت نماینده خدا برخواسته باید اعدام شود و مرگ این فرد از نگاه حاکمان ایران شرعی است و منافاتی با قوانین اسلامی ندارد.

از کليه هم ميهنان معترض به نقض حقوق بشر در ايران تقاضا می شود که همزمان با اين رويداد، در تمام نقاط دنيا کوشش های خود را برای روشنگری درباره موارد نقض حقوق بشر در کشورمان و افشای آمران و عاملان آن همآهنگ کنند. ما کوشش خواهیم نمود با برگزاری اجلاس های جانبی در شورای حقوق بشر در فاصله روزهای ۱۰ تا ۱۶ مارس و همچنین تجمع سراسری مرکزی در شهر ژنو در روز ۱۴ مارس در برابر مقر سازمان ملل متحد در شهر ژنو، کارزاری را برای افشای موارد عديده نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی تدارک ببینیم.

خود مسئله اعدام و بکارگیری این مجازات در جوامع بسیاری مورد بحث است. نخستین استدلالی که برای اجرای اعدام در کشورهائی که هنوز آنرا در قوانین خود دارند، آورده می شود این است که بزهکاران از این تنبیه درس می گیرند و باعث تقلیل ارتکاب به جرم می شود. بررسی های گوناگون نشان داده است که اینطور نبوده و بعکس هر جا مجازات اعدام بوده، میزان جرایم هم بیشتر شده است. حالا جمهوری اسلامی از این متد شکست خورده ی جنایی به عنوان ابزار سیاسی هم استفاده می کند.

هم اکنون، کبودوند بهای گزافی را برای دفاع از حقوق بشر میپردازد و ما بعنوان گروهی از فعالان زن کرد با ایده‌های سیاسی متفاوت که‌ ساکن اروپا هستیم در قالب یک کمیته‌ موقت پشتیبانی کامل خود را از کاندید کردن کبودوند برای دریافت جایزه‌ صلح نوبل اعلام کرده‌ معتقدیم او شایستگی خود را برای‌ دریافت این جایزه به‌ اثبات رسانده‌ است.

۲۹ سال گذشت. آرام نمی‌گیرم. هرگز آرام نخواهم گرفت. عزیزی برایم نوشت: "خنجر را باید در آورد و دور انداخت، تا درد نکشیم؛ و فرصت داد که زخم التیام یابد." سالهاست که خنجری در قلبم نیست اما جای زخم مانده است. هنوز می‌سوزد. سوزشی که پایان ندارد. به مرور یاد گرفته‌ام با دردهایم کنار بیایم. هستند. روزهایی بر آنها تسلط دارم و روزهایی هم که دردها مرا خم می‌کنند، از پای می‌اندازند. ۲۹ سال، زمان کوتاهی نیست.

روزهای اولیه ی سال دوهزار و یازده میلادی را در شرایطی شروع می کنیم که خبرهای رسیده از ایران شاهد ادامه ی همان سیاستی است که از همان روزهای اول سال پنجاه و هفت، مشی اصلی دست اندرکاران رژیم اسلامی بوده است؛ این سیاست چیزی نیست مگر حیله، فریب، دغل بازی، دروغ و نیرنگ.

نخستین کنگره‌ی جهانی لغو اعدام در مقدمه‌ی اعلامیه‌ی کنگره‌ی استراسبورگ آورده است: تاریخ مجازات اعدام به قدمت تاریخ پیدایش انسان است. زیرا از هنگامی که انسان به آتش دست یافت، فراگرفت که چگونه همنوع مخالف خود را بسوزاند و وقتی نخستین‌بار از الیاف، طناب بافت، آن را بر گردن انسان گره زد و حلق‌آویزش کرد و زمانی که به راز آهن پی برد، اولین کارش جلادادن تیغه‌هایی بود که با آن بتواند گلوی همنوع خود را ببرد و بالاخره در عصر باروت، جوخه‌های اعدام به صف شدند تا سینه‌ی انسان‌های محکوم به مرگ را نشانه روند.