گامی راهگشا برای برون‏رفت کشور از بحران سياسی

آقای ميرحسين موسوی با انتشار بيانيه شماره ۱۷ نگاه خود را نسبت به برآمد مردم در روز عاشورا، وضعيت سياسی کشور در لحظه کنونی و عملکرد کودتاگران بيان کرده و و برنامه ۵ ماده‏ای برای برون‏رفت کشور از بحران سياسی را ارائه داده است.
بيانيه آقای موسوی زمانی انتشار يافته است که کودتاگران بعد از خيزش مردم در روز عاشورا به لشکرکشی، برگزاری تظاهرات دولتی و دستگيری‏های گسترده فعالين روی آورده و از جنگ با مخالفين و اعدام آن‏ها سخن می‏گويند. کودتاگران که از مقاومت مردم در مقابل سرکوب و از گسترش جنبش سبز به هراس افتاده‏اند، با اين اقدامات می‏خواهند جو ارعاب و ترس ايجاد کنند تا از يکسو وحشت خود را از خيزش مردم بپوشانند و از سوی ديگر تظاهرات خيابانی را به دولت‏های ديگر نسبت داده و آقايان موسوی، کروبی و خاتمی را وادار سازند که تسليم شوند و به زير چتر ولی فقيه برگردند. و اگر آن‏ها تسليم نشدند، برنامه دستگيری و مجازات را پيش ببرند.
اما آقای ميرحسين موسوی با انتشار بيانيه نشان داد که هم‏چنان در مقابل کودتاگران ايستاده، به دام سياست تفرقه‏انداز آن‏ها نيافتاده و راه حل سياسی را پيش کشيده است. او بر خلاف کودتاگران که در شرايط حساس کنونی بر طبل جنگ، سرکوب، خشونت، زندان و اعدام می‏کوبند و بدين ترتيب کشور را به سوی لبه پرتگاه سوق می‏دهند، مسئولانه برای ‏برون رفت کشور از بحران سياسی، برنامه ارائه داده است. آقای موسوی با انتشار بيانيه، کودتاگران را در شرايط دشواری قرار داده، در جبهه اصول‏گرايان شکاف انداخته، به نگاه مطالبه محوری در صحنه سياسی کشور باز گشته و مطالبات عمومی جنبش اعتراضی را مطرح کرده است.
جنبش اعتراضی از جريان‏ها و گرايش‏های مختلف فکری ـ سياسی تشکيل شده است که هر يک با ديدگاه و برنامه خود از ديگری متمايز می‏شوند. ولی آنچه آن‏ها را در اين جنبش به هم پيوند می‏دهد، مطالبات عمومی است. ما به عنوان سازمان سياسی که برای تحقق برنامه خود که استقرار جمهوری دمکراتيک و سکولار در کشور است مبارزه می‏کنيم، در شرايط کنونی بر پيشبرد خطوط مشترک و مطالبات عمومی جنبش اعتراضی تاکيد داريم. سازمان ما ضمن حفظ ديدگاه‏ها و مواضع خود، بيانيه آقای موسوی را گامی راهگشا برای برون‏رفت کشور از بحران سياسی تلقی کرده و از آن پشتيبانی می‏کند.
به نظر ما برنامه ۵ ماده‏ای چارچوبی پذیرفنتی برای بیان مطالبات امروزی جنبش سبز است. اما اين برنامه هم دارای کمبود است و هم در مواردی از ابهام برخوردار است.
مطالبه محوری سازمان ما، به عنوان یکی از اجزاء جنبش سبز، برگزاری انتخابات آزاد مبتنی بر معیارهای شناخته شده جهانی است. در برنامه ۵ ماده‏ای نيز "تدوین قانون شفاف و اعتماد برانگیز برای انتخابات به نوعی که اعتماد ملت را به یک رقابت آزاد و منصفانه و بدون خدعه و دخالت قانع سازد" مطرح شده و مجالس اولیه انقلاب به عنوان الگویی ارائه گرديده است. اما در برنامه از کاربرد واژه انتخابات آزاد که مشخصات آن برای همه شناخته شده است، اجتناب شده و معلوم نيست که رقابت تنها محدود به جريان‏های حکومتی است و يا تمام جريان‏های سياسی در سطح جامعه را دربر می‏گيرد. مجالس اوليه انقلاب (به استثنای مجلس اول) نشان دهنده رقابت جناح‏های حکومتی بود و نه انتخابات آزاد. امروز خواست جنبش اعتراضی برگزاری انتخابات آزاد است، انتخاباتی که عموم نیروهای سیاسی کشور که به پرنسيپ‏های دمکراتيک پا‏ی‏بند هستند از حق شرکت برخوردارند.
اين ابهام در مورد آزادی اجتماعات قانونی و تشکيل فعاليت احزاب هم مشاهده می‏شود. بيانيه پای‏بندی به اصل ۲۷ قانون اساسی را مطرح می کند که در آن آزادی‏ها مشروط شده است به اين که "مخل به مبانی اسلام نباشد". بيانيه روشن نمی‏کند که آيا آزادی مورد نظر شامل فعاليت جريان‏های اپوزيسيون مخالف نظام هم می‏شود و يا فقط طرفداران نظام را در برمی‏گيرد.
از جمله کمبودهای بيانيه مسکوت گذاشتن موضوع محاکمه آمران و عاملين کشتارها و تجاوزها در خيابان‏ها و زندان‏ها، ضرورت جلوگیری از مداخله نظامیان در امور سیاسی و در فعالیت‌های اقتصادی و تشکيل شورای هماهنگی است.
آقای ميرحسين موسوی در پايان بيانيه گفته است که به بندهای فوق پیشنهادهای دیگری نیز می‏توان اضافه کرد. ضروری است که نقدها و پيشنهادها مورد توجه قرار گيرد، برنامه پيشنهادی برپايه آن تکميل و تدقيق گردد و امکان برگزاری گردهمائی نيروهای جنبش سبز به عنوان گام عملی برای راه برون‏رفت از بحران سياسی ارائه گردد.
به نظر ما اقدام آقای ميرحسين موسوی در انتشار بيانيه و ارائه برنامه، می‏تواند راه را برای برون‏رفت کشور از بحرانی سياسی و تداوم مبارزات مدنی مردم در اشکال شناخته شده دمکراتيک باز کند و امکان آن را فراهم آورد که مردم در پای صندوق‏های رای، دست به انتخاب بزنند. انتخابات آزاد مهمترين و مبرمترين خواست جنبش سبز است.

هيئت سياسی ـ اجرائی سازمان فدائيان خلق ايران (اکثريت)
۱۸دیماه ۱۳۸۸ (۳ ژانويه ۲۰۰۹)