مُشتِ آهنین

پیشکش کردم به مادر پژمان قلی پور
برای محبوبه رمضانی

آرام تر از سیلاب
اما
خروشان تر از یک آه
از هر گوشه هایِ این شهر
کم کَمَک در می رسند
کاوه هایِ عصیان
با انگشتانِ دستشان
مُشتی
که نشان از تیری
که فرو نشست
قلبِ فریاد را
دیگر
نه هراسی وُ نه وحشتی از مُردن
دستار وُ عبا و عمامه را برچین
جایی دیگر بنمانده
در این سرایِ سوختهِ دل
شما را
گوش کنید
این غُرش خلقی ست
با آوازی دیگر
که می خواند
پایان فرجامتان را
نه
به صندوق وُ رای تان

13/06/2021
رسول کمال

این شعر را از این جا بشنوید