مُشتِ آهنین
Tue 15 06 2021
رسول کمال
پیشکش کردم به مادر پژمان قلی پور
برای محبوبه رمضانی
آرام تر از سیلاب
اما
خروشان تر از یک آه
از هر گوشه هایِ این شهر
کم کَمَک در می رسند
کاوه هایِ عصیان
با انگشتانِ دستشان
مُشتی
که نشان از تیری
که فرو نشست
قلبِ فریاد را
دیگر
نه هراسی وُ نه وحشتی از مُردن
دستار وُ عبا و عمامه را برچین
جایی دیگر بنمانده
در این سرایِ سوختهِ دل
شما را
گوش کنید
این غُرش خلقی ست
با آوازی دیگر
که می خواند
پایان فرجامتان را
نه
به صندوق وُ رای تان
13/06/2021
رسول کمال
این شعر را از این جا بشنوید
|
|
