فروم شکل مناسب سازمان‏يابی جنبش اعتراضی

جنبش اعتراضی برآمده از انتخابات ٢٢ خرداد نزديک به دو ماه است که دولت کودتا را به چالش کشيده است. کودتاگران با سرکوب و کشتار نتوانسته‏اند اعتراضات را خاموش سازند. جنبش اعتراضی با به کارگيری ابتکارات مختلف در مقابل سرکوب ايستاده است.
شکل جنبشی حرکت اعتراضی مردم بر پويائی و پايائی آن افزوده است. ولی پايائی اين جنبش مستلزم سازمان‏يابی آن است. ضرورتی که توسط ميرحسين موسوی و بخشی از نيروهای سياسی درک شده و الگوهائی هم در اين زمينه پيشنهاد شده است. در طرح پيشنهادها ابتدا تشکيل حزب سياسی و سپس جبهه مطرح گرديد و در روزهای اخير نهضت فراگیر "راه سبز امید" از جانب موسوی به ميان کشيده شد. ولی هنوز ساختار اين نهضت و برنامه آن اعلام نشده است.
جنبش اعتراضی برآمده از انتخابات متمايز از جنبش‏های کلاسيک است. اين جنبش هم دارای رهبری است و هم خودسامان‏ياب است. از يک‏سو مواضع مير حسين موسوی، محمد خاتمی و مهدی کروبی و ايستادگی آن‏ها در مقابل بلوک قدرت، در پيشبرد و تداوم جنبش نقش موثری داشته و دارد و آن سه تن روی بخش قابل توجهی از مردم اتوريته دارند و مردم نسبت به مواضع و حرکات آن‏ها حساس هستند. از سوی ديگر ساختار جنبش اعتراضی به صورت شبکه‏ای است و فعالين اين جنبش در ارتباط زنجيره‏ای و شبکه‏ای با هم قرار دارند. اين جنبش به درجاتی خوداتکا و خودفرمان است. در اين مدت مکانيسم های درون جنبش نقش ويژه‏ای در تداوم حيات آن داشته است. در موارد قابل توجهی، جنبش اعتراضی با مکانسيم‏های درونی حرکت کرده و رهبری را بدنبال خود کشانده است. بهره‏گيری از توانائی‏های اينترنت و ترکيب بالای جوانان در جنبش، چنين امکانی را فراهم آورده است. از اين رو ساختار متمرکز و هرمی، انطباق چندانی با مشخصه‏های اين جنبش ندارد.
از انتخابات به اين‏سو سازمان‏ها و فعالين سياسی، اجتماعی و حقوق بشر در خارج از کشور فعالانه در پيشبرد جنبش اعتراضی مشارکت ورزيده‏ و به تداوم مبارزه در داخل کشور و افشای کودتاگران ياری رسانده‏اند. لازم است که الگوی سازمان يابی جنبش به گونه‏ای طراحی شود که اين نيرو را هم در برگيرد.
جنبش اعتراضی، جنبشی است متنوع که در آن از نيروهای تحول‏طلب که خواستار دگرگونی پايه‏ای در ساختار سياسی هستند تا نيروهائی که منتقد سياست‏های بلوک حاکمند، حضور دارند. بايد الگوئی از سازماندهی را انتخاب کرد که نيروهای متنوع فعال در جنبش اعتراضی را پوشش دهد.
حزب سياسی و جبهه متشکل از احزاب و سازمان‏های سياسی فاقد ظرفيت ضرور برای پوشش دادن چنين تنوعی از نيروها هستند. به نظر ما فروم با پلاتفرم سياسی شکل مناسبی برای سازمانيابی جنبش اعتراضی است. فروم تجربه شناخته شده‏ای در سطح جهان و در بين نيروهای سياسی است. فروم از انعطاف‏پذيری بيشتری نسبت به الگوی هرمی برخوردار است، استقلال مولفه‏های تشکيل دهنده آن بيشتر است، ارتباطات گسترده‏ای را می‏تواند تامين کند، نيازی به رهبری متمرکز ندارد و با توانائی‏های جهان مجازی انطباق بيشتری دارد. فروم همانند الگوهای شبکه‏ای از آسيب‏پذيری کمتری در مقابل سرکوب و از ظرفيت بالاتری برای تداوم حيات خود برخوردار است. فروم با پلاتفرم سياسی می‏تواند پوشش دهنده تمام نيروها و گرايش‏های تشکيل دهنده آن باشد. پلاتفرم سياسی لازم است محورهائی را در برگيرد که مطالبه عمومی اين جنبش است:
١. عدم مشروعيت دولت کودتا، منزوی کردن و طرد آن
٢. تامين آزادی بيان، مطبوعات، اطلاع‏رسانی، اجتماعات، تظاهرات و فعاليت احزاب و آزادی‏های اجتماعی برپايه حقوق بشر
٣. برگزاری انتخابات آزاد زير نظر سازمان‏های بين المللی
۴. مجازات عاملين سرکوب و کشتار

پلاتفرم اگر بخواهد مطالبات به مراتب فراتر از آنچه گفته شد را دربر گيرد و يا خيلی محدودتر از اين برنامه باشد، موجب حذف اين و يا آن گرايش فکری ـ سياسی خواهد شد و به تضعيف جنبش اعتراضی خواهد انجاميد.
فروم می‏تواند احزاب، سازمان‏ها و فعالين سياسی، سازمان‏های غيردولتی و تشکل‏های دمکراتيک را شامل شود. در زير چتر فروم می‏تواند جبهه‏ها و تشکل‏های ديگری پديد آيد و به قوام آن ياری رساند. تشکيل حزب و يا جبهه مغايرتی با فروم ندارد. جبهه و احزاب می‏توانند حضور خود را در فروم اعلام کنند و در تداوم و پيشبرد جنبش اعتراضی موثر افتند. برخورد انحصارطلبانه به محدود شدن فروم منجر خواهد گرديد.
مسئله هماهنگی در فروم به شيوه‏های مختلف از جمله گفتگو، طرح پيشنهادها و جمبندی آن ها توسط عناصر موثر و يا به شيوه‏های ابتکاری ديگر پيشبرده می‏شود. امکانات موجود در اينترنت می‏تواند در خدمت امر هماهنگی قرار گيرد.
لازم است پيشنهادهای مطرح شده مورد بحث و گفتگو قرار گيرد تا الگوی مناسبی برای سازمان‏يابی جنبش اعتراضی شکل گيرد.

هيئت سياسی ـ اجرائی سازمان فدائيان خلق ايران (اکثريت)
٢۳ مرداد ١٣٨٨ (۱۴ آوگوست ٢٠٠٩)