فریادی از مَغاک
DE PROFUNDIS CLAMAVI*
مغفرت جویم زتو یکتا، که دارم دوستت!
زین چهی کُافتاده قلبم قعرِآن می گویمت:
عالمی ست غمناک، اُفق، دروازه هایش مُهروموم،
کُفر و وحشت غوطه ور در شامِ تاریکیِ وشوم،
نَحسیِ خورشیدِ سردَش شیش ماه بالای سر،
غرق زآن پس درشبی تاریک شش ماهِ دگر،
خِطه ای عُریان تر از قطب زمین، بی کِشت و بار،
بی بهیمه، بی گیاه، بی جنگل و بی جویبار.
خلق هرگز وحشتی برتراز آن خالق نکرد:
آفتابی یخ زده با پَرتوئی از خشمِ سرد.
چون شبِ ما قبلِ خِلقت، بی کناره، بی قرار...
میخورم من حسرتِ تقدیرِ آن حیوانِ خوار
کو گزیدن خوابِ غفلت را دارد در توان،
بس شود اینجا کلاف اش باز با کُندی زمان!
* برگرفته اززَبور مراسمِ عبادی مسیحیان کاتولیک بهنگامِ دعایِ مغفرت خواهی برای مردگان. ترجمه این جمله لاتین به فارسی چُنین میشود: " از قعرمَغاک فریاد برآوردم... "
· شارل بودلر
· (Charles Baudelaire)
برگردان از مانی
نظرات خوانندگان:
سپاسگزاری
مانی 2016-03-15 08:54:09
|
از مهرتان سپاسگزارم
پیروز باشید. |
ترجمه ناب
مرضیه 2016-03-08 04:48:03
|
دوست عزیز باز این ترجمه ی شما مرا به تحسین کشاند، فرم و استایل این برگردانها ابتکاری بسیار زیباست، نه واژه ای کم، نه واژه ای زیادی، فرمی بسیار مناسب با نوع شعر، موجز و دقیق، شما شعری نوین می آفرینید بسیار دل انگیز و ژرف. بودلر شاعری است برجسته، و چه خوشبخت است که اینگونه برگردانهایی از شعرهایش می شود. که همه می دانیم یک ترجمه ی بد چه بلایی سر شعر می آورد. با سپاس برای آفرینش زیبایی و اندیشه |
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
