استاد بزرگ تار (بیوک شکوری)روز ٢٨ دی ماە، در بیمارستان شهر مراغه با تار و موسیقی و زندگی بدرود گفت. هنرمند آذری جایگاه با احترام و بااهمیتی در میان هنر و موسیقی ایرانی برای خود بنیان نهاد، با نغمه های موسیقی و زخمه های تار جلوەهای زیبا ساخت. او در جوانی به شهر مهاباد آمد و این سفر چند ساله همکاریهای ارزندە او را با هنرمند مشهور کرد" محمد ماملی"در بر داشت. شیفتگیهای هنرمندانه اش و شوریدگیهای عاشقانه اش به موسیقی کردی غنا بخشید و میتوان گفت که بهترین دوران کار هنری محمد ماملی در همین ایام دیدە میشود.
استاد بیوک آقا نوازندەای بود یکتا و یگانه، جوانی بود شیک ، برازندە و خوشتیپ، نهایت مودب، خوش برخۆرد و فروتن. در اجرای موسیقی و ترانه های کردی با ماملی چنان موفق بود که گویی با آن عجین و بزرگ شدە است. روزی که "ماملی" برای اولین بار آهنگ "شیرەکەم لێ دەڕژێ" را با او اجرا کرد، بیوک آقا برای ٢ ساعتی ناپدید گردید، در بازگشت یک جفت جوراب بەرسم بزرگواری و احساساتش نسبت بە این آهنگ اصیل کردی برای "ماملی" بە ارمغان آورد. این ٢ هنرمند بە زبان آذری صحبت میکردند ولی در همکاری هنری استاد بیوک چنان آشنا و مسلط بود کە انگاردر موسیقی کردی گذشتە دیرین دارد. متاسفانە روزگار غدار آرامش این هنرمند گران مایە را بە تاراج برد و تغییراتی روانی در او پدید آورد، بیوک آقا ناپدید میگردید، غیبت پیدا میکرد و کار هنری اش نیز دچار اختلالاتی میشد. روزی کە خواهرش برای معالجە و بازگرداندن او بە مراغە بە مهاباد آمد، بیوک آقا دل از مردم شهر کە فراوان او را دوست میداشتند و نهایت برایش احترام قائل بودند برنمی کند، در خیابان اصلی شهر با آنها وداع میکرد، خاطرات تلخ و دردناک این روز را کە خود بە چشم دیدم فراموش نمی کنم، آن روز جوان خوش قد و بالا موهای پرپشت وهمیشە پارافین زدەاش از شفافیت افتادە بود، برخوردهایش دگرگون شدە بود اما کماکان مهربان و بانزاکت. آن روز چشمهای "ماملی" در بدرقەاش پر از اشک بود و قلب و وجودش پر از آە سرد. استاد بیوک آقا بە مراغە برگرداندە شد و مردم مهاباد از این خلا هنری آسیب دیدند، اما هرازگاهی در مهاباد قیافە پاک و معصوم و دوستداشتنی اش آفتابی میشد و هر بار ماملی او را بە گرمابە میبرد و ظاهرش را پاکیزەتر میکرد. اما روح بزرگوار و بلند پرواز این هنرمند بزرگ آرام نداشت و هیچگاه در یکجا نمی ماند.
خبر استاد بیوک آقا را از دوستی کە بە مراغە سفر میکرد دریافت میکردم، وضعیتش درد ناک و دلخراش بود بە سان بزرگی هنر و نوازندگی اش. زمامداران حکومت جمهوری اسلامی لیاقت نداشتند از او حمایت کنند و موجبات مداوایش را فراهم آورند. بیوک آقا هنرمندی بود کە شایستە بود با در برابر شود .
خانوادە ماملی، درگذشت این استاد مسلم تار و موسیقیدان بزرگ آذری را بە مردم محترم شهر مراغە و اهل نغمە و زخمە تسلیت میگوید. همکاری بیوک آقا و ماملی نمونەای هنری بود از همزیستی و همدلی،نمادی بود از زندگی ملل با هم و در کنار هم،با احترام متقابل و حقوق متساوی.
یاد هردوی آنها گرامی باد.
عزیز ماملی
پاریس
٢٩-١٠-١٣٩٢
18/01/2014
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
