عزیز ماملی
استاد بزرگ تار (بیوک آقا)
بە موسیقی کردی در مهاباد غنا بخشید.
Mon 20 01 2014
استاد بزرگ تار (بیوک شکوری)روز ٢٨ دی ماە، در بیمارستان شهر مراغه با تار و موسیقی و زندگی بدرود گفت. هنرمند آذری جایگاه با احترام و بااهمیتی در میان هنر و موسیقی ایرانی برای خود بنیان نهاد، با نغمه های موسیقی و زخمه های تار جلوەهای زیبا ساخت. او در جوانی به شهر مهاباد آمد و این سفر چند ساله همکاریهای ارزندە او را با هنرمند مشهور کرد" محمد ماملی"در بر داشت. شیفتگیهای هنرمندانه اش و شوریدگیهای عاشقانه اش به موسیقی کردی غنا بخشید و میتوان گفت که بهترین دوران کار هنری محمد ماملی در همین ایام دیدە میشود.
استاد بیوک آقا نوازندەای بود یکتا و یگانه، جوانی بود شیک ، برازندە و خوشتیپ، نهایت مودب، خوش برخۆرد و فروتن. در اجرای موسیقی و ترانه های کردی با ماملی چنان موفق بود که گویی با آن عجین و بزرگ شدە است. روزی که "ماملی" برای اولین بار آهنگ "شیرەکەم لێ دەڕژێ" را با او اجرا کرد، بیوک آقا برای ٢ ساعتی ناپدید گردید، در بازگشت یک جفت جوراب بەرسم بزرگواری و احساساتش نسبت بە این آهنگ اصیل کردی برای "ماملی" بە ارمغان آورد. این ٢ هنرمند بە زبان آذری صحبت میکردند ولی در همکاری هنری استاد بیوک چنان آشنا و مسلط بود کە انگاردر موسیقی کردی گذشتە دیرین دارد. متاسفانە روزگار غدار آرامش این هنرمند گران مایە را بە تاراج برد و تغییراتی روانی در او پدید آورد، بیوک آقا ناپدید میگردید، غیبت پیدا میکرد و کار هنری اش نیز دچار اختلالاتی میشد. روزی کە خواهرش برای معالجە و بازگرداندن او بە مراغە بە مهاباد آمد، بیوک آقا دل از مردم شهر کە فراوان او را دوست میداشتند و نهایت برایش احترام قائل بودند برنمی کند، در خیابان اصلی شهر با آنها وداع میکرد، خاطرات تلخ و دردناک این روز را کە خود بە چشم دیدم فراموش نمی کنم، آن روز جوان خوش قد و بالا موهای پرپشت وهمیشە پارافین زدەاش از شفافیت افتادە بود، برخوردهایش دگرگون شدە بود اما کماکان مهربان و بانزاکت. آن روز چشمهای "ماملی" در بدرقەاش پر از اشک بود و قلب و وجودش پر از آە سرد. استاد بیوک آقا بە مراغە برگرداندە شد و مردم مهاباد از این خلا هنری آسیب دیدند، اما هرازگاهی در مهاباد قیافە پاک و معصوم و دوستداشتنی اش آفتابی میشد و هر بار ماملی او را بە گرمابە میبرد و ظاهرش را پاکیزەتر میکرد. اما روح بزرگوار و بلند پرواز این هنرمند بزرگ آرام نداشت و هیچگاه در یکجا نمی ماند.
خبر استاد بیوک آقا را از دوستی کە بە مراغە سفر میکرد دریافت میکردم، وضعیتش درد ناک و دلخراش بود بە سان بزرگی هنر و نوازندگی اش. زمامداران حکومت جمهوری اسلامی لیاقت نداشتند از او حمایت کنند و موجبات مداوایش را فراهم آورند. بیوک آقا هنرمندی بود کە شایستە بود با در برابر شود .
خانوادە ماملی، درگذشت این استاد مسلم تار و موسیقیدان بزرگ آذری را بە مردم محترم شهر مراغە و اهل نغمە و زخمە تسلیت میگوید. همکاری بیوک آقا و ماملی نمونەای هنری بود از همزیستی و همدلی،نمادی بود از زندگی ملل با هم و در کنار هم،با احترام متقابل و حقوق متساوی.
یاد هردوی آنها گرامی باد.
عزیز ماملی
پاریس
٢٩-١٠-١٣٩٢
18/01/2014