مرا به حاک سپردی ....

مرا به خاک سپردی، دوباره می رويم
از آستين زمستان، بهاره می رويم

کفن دريدم و چون دانه سر زدم از پوست
ز تنگنای گريبان پاره می رويم

نسيم می وزد و می وزم به دامانش
به تاب کولی اين گاهواره می رويم

مرا به هستی ديگر طراوت خورشيد
اشاره کرد و به حکم اشاره می رويم

بهار می رسد و با غرور پّله ی برگ
ز خاک می گذرم تا ستاره می رويم

بهار می گذرد، باز در مليله ی زر
به گوش باد خزان گوشواره می رويم

مرا به خاک سپردی و خود ندانستی
نشان خيرم و بی استخاره می رويم

Pirayeh163@hotmail.com