وقتی که خورشید را به تابوت می برند

با گوشواره هائی از پولک های برف بر گوش هایشان
قندیل هائی بر شاخِ شاخه ها
عشق ورزی در لا به لای برف
وقتی که خورشید را به تابوت می برند
تهٔ شب
بر آسفالت اتوبان
عاشقان با آوازو غزل
می روندو می آیند
جان را می برند
با چترِهائی از پولک های برف بر چشم هایشان
به کوچه نرسیده هنوز
دنگ ... دنگ ... دنگ ...
بنگ ... بنگ ...

شعر ناتمام
تمام می شود.

..................
حسین دانائی
۱۰آذرماه ۱۳۸۹