ایمان

تصور کن
روی تخت افتاده باشی‌.
سینه‌ات چاک چاک از درد؛
و بگویی: دارو اندامم را خمیده می‌‌کند.

تصور کن
شبانه‌ای زمستانی
بلور صدایت را بشکند؛
و بگویی:
عادت کرده‌ام به صدای تاریکی‌
که روی بام خاطره می‌‌لغزد.

تصور کن
بلیط بیمه‌ی درمانی بختت را آزموده باشد؛
و بگویی: نه!
من ، تنها به قرص ماه ایمان دارم.

مهر ۱۳۹۰

-----------------------------------------

اشاره: شعر "ایمان" را با الهام از یک شعر کوتاه اثر "امیلی دیکنسون"
شاعر برجسته‌ی آمریکایی‌ قرن نوزدهم میلادی، نوشتم. و البته از زاویه‌ی دیگر.
ترجمه‌ام از شعر دیکنسون را در زیر می‌‌خوانید.

برای آنان که باور دارند؛
ایمان اختراعی زیباست.
به گاه فوریت اما،
میکروسکوپ‌ها به کار می‌‌آیند.