آمد ، ولی ...

آمد، ولی نيامده در فکر خام بود
بازش همان ستيزه گری در مرام بود

آلوده بود نُقل کلامش به زهر چشم
از او دگر ز عشق شنيدن حرام بود

می گفتمش که بگذرد، اما نمی شنيد
در پافشاری سخنش يک کلام بود

من خشت بيت های غزل بودم و دريغ
او تيشه بود و در صدد انهدام بود

ليلايی ام به چشم نيامد، نبود قيس
گويی که از قبيله ی ابن السلام بود

نامانده رفت، هم ز دل و هم ز ديده رفت
آغاز ما ز جمله ی اول تمام بود

سرگشته باد او که ندانست عاقبت
حق با که بود و روی حقيقت کدام بود؟

Pirayeh163@hotmail.com