تشکيل دو ارگان جديد امنيتی و برگزاری يک مانور بزرگ
واهمه سران جمهوری اسلامی از اعتراضات و شورشهای مردم!

هفته گذشته تهران شاهد بزرگترين رزمآيش نيروهای انتظامی با نام "امنيت و آرامش عمومی در تهران" بود. در اين رزمآيش 30 هزار مامور پليس، 4 هزار خودرو و بيش از 50 هليکوپتر شرکت داشتند. فرمانده نيروی انتظامی تهران هدف از اين عمليات را "افزايش توان عملياتی نيروی انتظامی به هنگام بحران" اعلام کرد.
در هفته گذشته گفته شد که دو ارگان جديد امنيتی تشکيل می شود. استاندار تهران در ‏مراسم آغاز مانور "امنيت و آرامش در تهران" خبر داد که شورای جديدی در پايتخت ‏‏تحت عنوان "شورای تأمين امنيت" تشکيل خواهد شد. به گفته وی‏ اين شورا از سيزده ‏عضو شورای تأمين امنيت شهر و استان تهران با هماهنگی و انسجام نهادها شکل ‏گرفته تا مشکلات امنيتی را حل کند.‏ معاون ستاد کل نيروهاي مسلح نيز تشکيل "کار گروه مشترک ‏دولت نهم و ستاد کل نيروهاي مسلح" را اعلام کرد و گفت: "يكي از نكات مد نظر ستاد کل نيروهای مسلح نحوه مديريت تحريم های ‏اقتصادی در كنار اقدامات و تلاشهايی هم چون ناتوی فرهنگی و تهاجم فرهنگی است كه ضرورت برنامه ريزی ‏منسجم و هوشمندانه را جدیتر میكند."
يک ماه قبل هم قرارگاه ثارالله همراه با سپاههای ‏محمدرسول الله و سيدالشهدا، گردان های بسيج عاشورا و الزهرا به مدت دو روز در تهران، کرج، اسلامشهر، شهرری، رباط کريم ‏و ورامين دست به مانور زدند. قرارگاه ثارالله يكي از قرارگاههای اصلی سپاه پاسداران است که حفظ امنيت تهران را بر عهده دارد. گردانهای عاشورا و الزهرا که تعداد آنها به 2500 گردان می رسد، وظيفه مقابله با شورشهای شهری در سراسر کشور از جمله تهران را برعهده دارند. مدتی قبل هم سپاه پاسداران اعلام کرد که به زودی گشت های بسيج را برای "ارتقای امنيت شهروندان" روانه خيابانهای تهران خواهد ساخت.
براستی تشکيل ارگانهای متعدد امنيتی و سرکوب، راه اندازی گشتها و برگزاری مداوم رزمآيش ها برای چيست؟ آيا ارگانهای موجود برای حفظ موجوديت جمهوری اسلامی کافی نيست؟ آيا وزارت اطلاعات با سرکوب فعالين جنبشهای اجتماعی و نيروهای انتظامی با راه انداختن گشتهای پليس، قادر نشده اند که فضای رعب و اختناق در جامعه ايجاد کنند که در عرض يک هفته دو ارگان امنيتی تشکيل شده و يک مانور بزرگ در تهران برگزار می شود؟
تشکيل ارگانهای امنيتی جديد در کنار ارگانهای موجود و برگزاری دو مانور بزرگ در طی يک ماه در شهر تهران نشانگر آن است که سران رژيم نگران اوضاع سياسی کشور، اعتراضات و شورشیهای مردم و شکل گيری بحران سياسی هستند. انجام مانورها در شهرها و به ويژه در شهر تهران نشان می دهد که بالا بردن توان عملياتی به خاطر مقابله با نيروهای تجاوزگر نيست. چرا که مانورها نه در مرزهای کشور و توسط نيروهای نظامی، بلکه در شهرها و توسط نيروهای انتظامی، قرارگاه ثارالله و بسيج انجام می گيرد. ارگانهائی که وظيفه سرکوب اعتراضات مردم را برعهده دارند. اين اقدامات نه در رابطه با حمله نظامی دولت امريکا، بلکه برای مقابله با اعتراضات و شورشهای احتمالی مردم است. اين اعتراضات و شورشها می تواند بر اثر فقر و فلاکتی باشد که گريبانگير اکثريت مردم کشور ما شده است و يا اعتراض به برگزاری انتخابات مديريت شده و يا تقلب در انتخابات آتی رياست جمهوری باشد که اوائل سال آينده برگزار خواهد شد.
جمهوری اسلامی در سه سال گذشته 200 ميليارد دلار از فروش نفت درآمد داشت. با اين وجود در همين مدت فقر و بيکاری به شدت افزايش يافته و شکاف طبقاتی نيز عميق تر گشته است. افت قيمت نفت بر اثر بحران جهانی مالی و کاهش درآمد ايران از فروش نفت، جمهوری اسلامی را می تواند با تنگناهای جدی مواجه سازد، به افزايش باز هم بيشتر بيکاری و تورم منجر گردد و و زمينه را برای بروز اعتراضات و شورشها فراهم نمايد. جمهوری اسلامی با چند لايه کردن ارگانهای امنيتی و سرکوب و با راه اندازی مانورها، آماده برگزاری انتخابات مهندسی شده و مقابله با اعتراضات و شورشهای احتمالی می شود.
سران رژيم بايد تا کنون فهميده باشند که با سرکوب و قدرت نمائی شايد بتوان بروز بحران سياسی را به عقب انداخت، ولی نميتوان در نهايت جلو آن را گرفت. راه جلوگيری از بروز بحران سياسی چند لايه کردن ارگانهای سرکوب و امنيتی نيست، بلکه پاسخ دادن به مطالبات مردم و استقرار دمکراسی در کشور است.

هيات سياسی ـ اجرائی سازمان فدائيان خلق ايران(اکثريت)
25 آبان 1387(15 نوامبر 2008)