عشقِ حقیر
شعر را اسير می‌کند
و عشقِ بزرگ
می‌پرد تا بدانجا که شاعر می‌گوید:
« پرنده دیگر، نه » !
* * *
خانه‌ات را آب خواهد برد
آن دریا دارد می‌ترکد
در سدِ چهارسويه‌ی آن قاب !
* * *
با شعرِِ من درافتاده است
و نمی‌داند
که تويی شعرِ من !
« بگذار تا درافتد و بيند سزای خويش! »
* * *
من، فردا را کشته و دفن کرده‌ام
به فکر امروز باشيد !
* * *
مرگ ، درمان پذير است
رستاخيز را
عِلم بر پا خواهد کرد !
* * *
می‌گويند:
شیطان در قیامت می‌رود به جهنم
و من می‌گويم:
شيطان اما، تا قیامت . . .
در بهشت است !
* * *
حسود هم دام می‌گذارد
هم دانه
به مرغِ دانا چه !
* * *
گفت: شعرهای‌اش همه پايين تنه‌ای‌ست
گفتم: آخوندها هم
شاعر می‌خواهند !
* * *
عاشقِ مرگ شو
تا ناياب شود برايت !
* * *
آب را از من دريغ می‌کند
و بر کارت پستالی از دريا
می‌نويسد، دوست‌ات دارم !
* * *
دشمن، با بستن درها
مرا به عبور از سقف
مسلط کرد !
نظرات خوانندگان:
سيامک 2010-06-06 13:17:58
|
مهرانگيز عزيز شعر شما آنقدر نيرومند و قابل تأمل است که گاه حيرت انگيز می شوند و توقع ما را از شعر بالا می برد. فقط می توانم بگويم که خوشحالم که ايرانی ام و در زمان شاعری چون شما می زيم. سخنان شما جاودانه اند. |
شعر
کیوان 2010-06-04 07:13:53
|
برخی شعر‌ها آنقدر زیبا هستند ، که ترجیح میدهم هیچ نگویم و فقط در دلم ستایش گر زیبایی شان باشم
|
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
