تیرماه ١٤٠٠ به دنبال دی ماه ٩٦ و آبان ماه ٩٨، ادامه‌ی مسیر پیش رونده‌ی مبارزات مردم است. در خیزش‌های قبلی، بازی اصلاح طلبی و به انحراف کشاندن اعتراضات مردم پایان یافت و مقابله با کل سیستم شکل گرفت: «اصلاح طلب، اصول گرا دیگه تمومه ماجرا». خیزش ١۴۰۰ با فریاد «انا عطشان» از محروم ترین لایه‌های خوزستان شروع و خواستار برچیدن کل سیستم ستم و سرکوب شد: «اشعب یرید اسقاط نظام». این خیزش در شرایط اجتماعی مشخصی آغاز شد: اعتصابات کارگری هفت تپه، کارگران پروژه‌ای و قراردادی شرکت نفت، عسلویه و سایر اعتراضات کارگری که کل کشور را فرا گرفته است، هم‌چنین اعتراضات بازنشستگان، معلمان، پرستاران، مال باختگان، کشاورزان، دامداران و ... که همچنان ادامه دارد. درحالی که در سیستان و بلوچستان فقر، گرسنگی، تشنگی، کشتار سوخت‌بران و سونامی کرونا بیداد می‌کند؛ در کردستان خشونت آشکار، شلیک به کولبران، دستگیری‌های فعالین کورد هر روز تکرار می‌شود و بالاخره شرایط فرساینده‌ی کرونایی در کل کشور، که اقدامی در جهت کنترل آن صورت نمی‌گیرد و هزاران قربانی داده و می‌دهد.

نوری از دل تاریکی، می‌تواند توصیف کننده‌ روز ۱۰ جولای باشد که در پاسخ به اعلام روز حجاب در یکم فوریه ۲۰۱۳ با درخواست نظمه خان، زن بنگلادشی تبار ساکن آمریکا شکل گرفت.
مراسم «روز جهانی زنان بدون حجاب» با حضور زنان مهاجر، هر سال در خیابان‌های پاریس برگزار می‌شود. نوری از دل تاریکی، می‌تواند توصیف کننده‌ روز ۱۰ جولای باشد که در پاسخ به اعلام روز حجاب در یکم فوریه ۲۰۱۳ با درخواست نظمه خان، زن بنگلادشی تبار ساکن آمریکا شکل گرفت.
نظمه ۱۱ ساله بود که به ایالات متحده مهاجرت کرد. او در مصاحبه‌های مختلف گفته است که پس از حوادث ۱۱ سپتامبر به دلیل داشتن حجاب در آمریکا مورد توهین و تهدید کسانی که او اسلام هراس می‌خواند قرار گرفته است. به همین دلیل از زنان غیر محجبه در سراسر جهان دعوت می‌کند تا با او همراهی کنند و یک روز بدون آنکه نیازی به آیین گرایی باشد با او حجاب بر سر بگذارند. او عقیده دارد که حجاب مانع زندگی او نیست. خودش انتخاب کرده و جامعه و حکومت‌ها درکشورهای غربی باید این موضوع را بپذیرند.