زنگ مدرسه‌های ایران امسال روز اول مهر به صدا در نیامد. اندوه من اما مانند همه‌ی سال‌ها در کنارم بود و مرا به روزهای دور کودکی برد. روزهایی که کیف را به جای بر دوش داشتن در دست می‌گرفتیم؛ کیف‌های چمدان مانندی که حلبی بودند را با دفتر، مداد، پاک‌کن، مدادتراش و لیوان آب‌خوری پر می‌کردیم و راهی مدرسه می‌شدیم. بیشتر کودکان روز اول مهر را به مدرسه می‌رفتند؛ گیرم که برخی کیف نداشتند و لوازم‌التحریر و کتاب‌شان را در کیسه پلاستیکی می‌کردند، اما نیازی به کار کردنشان نبود.

اگر رابطه اینکه چگونه فرصت وامکان سوگواری نیافتن افکار و خلقیات افراد را تحت تاثیر قرار می دهد را درک کنیم ، توضیح اینکه چرا بعد از آن کشتارها ، بسیاری از ما جوانان آرمانخواه و حساس ، سالها بعد به میانسالان سختگیر و پرکینه و عصبی تبدیل شدیم ، دشوار نخواهد بود و دلایل تعارضات ، اختلافات و با هم کنار نیامدنمان هم روشن تر خواهد بود. تعارضاتی که امکان شکل دهی یک آلترناتیو متحد ، توانا و قابل اتکا را از ما گرفته و عرصه را برای رژیم با همه جنایتهایش خالی گذاشته است . این هم از پی آمدهای آن شرایطی است که موجب شد از بستری که در آن به دنبال آرمانهامان بودیم دور شویم و دربه در دلهای سوگوار و زخم خوده مان را با خود به این طرف و آنطرف بکشیم . هر چقدر این زخم کهنه تر و عمیقتر شد و دیوار آرمانهامان فرو ریخت ، بیشتر به دور خودمان دیوار کشیدیم و ...

یکی دیگر از ویژگی های نوشته های زنان به دلیل تفاوتشان با مردان در ریتم، وزنه، نوع حرکت، شکل و سرعت حرکت آنهاست به همین دلیل در این نوشته ها زنان خود را کاملاً از مردان متمایز کرده اند. در واقع آنان به صدای درون خود گوش سپرده اند و بدین ترتیب است که نوشته شان زنانه شده است. در این رابطه توضیح بیشتری می دهم. در اغلب کتابهایی که توسط زنان نوشته شده، محدودیت های اخلاقی و سنتی در آنها کمابیش به چشم می خورد. زنان کمتر از خود و جسم خود گفته اند اما از آنجا که رژیم جمهوری اسلامیِ دورویه باز همه پرده ها را درید، زنان نیز که مورد آزار و اذیت بسیاری در رابطه با جسم خود بودند برای آن که خاطراتشان هر چه نزدیکتر به واقعیت باشد از عادت ماهانه شان گفتند، از خونریزیهای بعد از زایمان، از نیازهای جنسی شان، از روابط سودایی میان زنان زندانی.

چرا این احزاب ایرانی و برخی شخصیت های رسانه ای با عربستان همسو می شوند؟ انگیزه آنان کسب قدرت و پول و اسلحه است؟ تبعیت سیاست این احزاب از سیاست عربهای سعودی به چه معناست؟ آیا مخالفت داشتن با حکومت خامنه ای توجیه کننده ایجاد جنگ داخلی در کردستان است؟ وضع هریک از نیروهای سیاسی در این رقابت حاد چگونه قابل تحلیل است؟ شهروندان آگاه این کشورها چه موضعی اتخاذ نموده و چه منفعتی در این جدال سیاسی دارند؟ معنای میهن پرستی و منافع ملی چیست؟ آیا در سیاست، ارزش های اخلاقی معنا دارد؟

۱۱۰ سال پیش که روند انقلاب، با وقوع انقلاب مشروطه در ایران آغاز شد، ایران در معرض دو انقلاب و چند جنبش قرارگرفته است که به دلایلی که مهمترین آنها نفوذ قدرتهای بزرگ جهانی و نبود اندیشه و تشکل نیرومند و اندیشه ورز در میان نیروهای انقلابی بوده است مصادره یا دستخوش تعلیق شده اند. انقلاب مشروطه که در برابر ستم و استبداد قاجاریان و فساد فراگیر حاکم بر جامعه و نفوذ روسیه ی تزاری در مرزهای شمالی ایران آن زمان و با اتکا برخی از سران آن انقلاب به پادشاهی انگلیس و تحصن در سفارتخانه ی آن کشور شکل گرفت به دلیل دست بالای این سران به آن کشور در تهران زمینه ی تثبیت جایگاه انگلیسیان را در ایران فراهم کرد. خلع سلاح ستارخان، سردارملی، در پارک اتابک، پس از ترور نافرجام محمدعلی شاه و تفرق موجود میان نیروهای او و نیروهای معتدلتر مشروطه خواه در تهران و نبرد او با نیروهای دولتی که به دلیل ناهمسویی سران انقلاب در تهران راه به جایی نبرد و به تسلیم او انجامید یکی از نقطه چرخش های تضعیف سلطنت مشروطه بود.

دکتر ترابی استاد جامعه شناسی دانشگاه تبريز بود. استادی مردمی که معروف بود با کمونیستهای بزرگی چون رفقا صمد بهرنگی، کاظم سعادتی و بهروز دهقانی آشنائی داشته است. در دهه چهل فعاليت های فرهنگی و آگاهگرانه اين رفقا يکی از مشحصه های تاریخی آن دوره در آذربایجان بود که با استقبال روشنفکران به خصوص نیروهای چپ و مردمی نه فقط در آذربایجان بلکه در خارج از آن منطقه نیز مواجه بود. به دلیل وجود روابط گسترده ای که این رفقا در همه سطوح اجتماعی ایجاد کرده بودند دکتر ترابی نیز به عنوان یکی از دوستان آنان شناخته می شد.

در جهانبينى ثنوى ايرانى اضداد جاودانه نيستند بلكه يكى نفى مى شود و با نفى يكى، استمرار ديگرى آغاز مى شود كه اين استمرار منجر به گسست از چيزى كهنه به چيزى نو در روند زندگى انسان نمى شود. عبور شعر نو نيمايى از شعر كهنه، نشانه اى از يك گسست در سطح خُرد فرهنگ ماست. جامعه ايرانى در استمرار نظام بى كفايت سياسى در دو رويداد فرهنگى و نيز استمرار ارزشهاى فرهنگى ما در قالب اعتقادى، نفى كننده انديشيدن هستند كه انديشيدن معيارى ست براى گسستن از مرحله قديم و رسيدن به مرحله جديد.

اما همه ی اینها تنها می تواند بر شگفتی جستجوگر بیافزاید؛ شگفتی از اینکه صدور چنین اعلامیه ای که بدون کمترین سودی برای ملت و جبهه ملی، بر تعهد سی ساله ی این سازمان به قانون اساسی خط بطلان می کشید، اما در عوض این سازمان را عملاً در برابر آیت الله خمینی خلع سلاح کرده و متعهد می ساخت، جز کوشش در نزدیک کردن خود به مرد قدرتمند جدید چه موجبی، و جز دمدمه های اطرافیان فرصت طلب پاریس چه محرکی می توانست داشته باشد؟

در فرمان ۱۴ ماده‌ای آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر ایران با عنوان “سیاست‌های کلی خانواده” که به دستگاه‌های حکومتی؛ روسای دولت، قوه قضاییه و مجلس و همین‌طور مجمع تشخیص مصلحت نظام ابلاغ شده بر ترویج فرزندآوری، نقش مادری و خانه‌داری زنان، ازدواج افراد مجرد و ازدواج مجدد زنان سرپرست خانواده تاکید شده است.

شهرداری تهران چهار سال پیش مشکل ترافیک بازار تهران را بهانه گذاشت و به احداث پیاده‌راه در خیابان شمالی آن اقدام نمود تا شاید بتواند از بار ترافیک خودروها در این محدوده‌ بکاهد. اما هیچ‌وقت به هدف موهوم و غیر کارشناسی خویش دست نیافت و همچنان بر گره‌های ترافیکی کور این منطقه افزود. در نتیجه مشکل پیش آمده هر روز وسعت و گستره‌ی بیش‌تری گرفت. تاجایی که اینک آسیب‌های ناشی از پیاده‌راه بازار تهران به یکی از چالش‌های اصلی بین شهروندان تهرانی و مدیران شهرداری مبدل گشته است. اما با این همه شهرداری حاضر نیست بر اشتباهات خود گردن گذارد و دیدگاه شهروندان تهرانی و متخصصان امور شهری را بپذیرد.

داعش وداعشیان بی پرده وآشکاربه قرآن وشریعت استناد می کنند چنانکه حکومتگران ایران انجام میدهند. اما اصلاح طلبان ادعای پیروی از اسلام رحمانی را دارند منتها در نهایت همان راه داعشیان راخواهند رفت این جماعت برای یارگیری وتحمیق چندبارهء دیگران با مفاهیمی مثل رحمانیّت، ادعاهای خویش را می آرایند که درنهایت به زیان توده ها خواهد بود وبسا آنان خطرناکتراز داعشیان اند. چرا خطرناکتر از داعش؟ زیرا داعشیان کاملا عریان به قرآن وشریعت ارجاع می دهند وهیچ ادعای اصلاح طلبی دردین یا روشنفکری ندارند. اما اصلاح طلبان یا تجدیدنظرطلبان دراسلام مدعّی تغییر وتحوّل در آموزه های قرآنی اند. به نحوی که این آموزه ها را وجه رحمانی بخشند.

ارایه‌ی "خوانشی نوین" و تلاش برای "تلطیف اسلام"، کار مسلمانانِ مترقی سکولار است، و کار ما غیر مذهبی‌ها در این زمینه، برکنار از اشاعه دیدگاه مادی و مقابله با خرافه مذهبی، تاییدِ حضور و نقش مسلمانان عقل باور بعنوان بخش مهمی از نیروهای اپوزیسیون، و متحد ما در مبارزه برای جایگزین سازی رژیم جمهوری اسلامی با یک دولت دموکراتیک و سکولار است.

همه ی کسانی که با سوابق جبهه ملی ایران آشنا بودند می دانستند که این سازمان سیاسی(نه دینی!) هرگز نه متون رسمی خود را با عبارات دینی آغاز می کرد و نه با تقویم قمری تاریخ گذاری می نمود، که آن هم تقویمی است متعلق به اسناد دینی(به عکس تقویم خورشیدی که بر اساس تقویم یزدگردیِ پیش اسلام ایران، پس از از اصلاح در زمان ملکشاه سلجوقی، با نام تقویم جلالی، همچنان اساس تقویم امور اداری ایران بوده و در دوران معاصر نیز، از مشروطه به این سو، و دست کم از دوران رضاشاه، در امور کشوری رسمیت مجدد یافته بود).

نامه سعید مرتضوی دو هدف را دنبال می کند اول سلب مسئوولیت رهبر جمهوری اسلامی از فاجعه کهریزک. به همین دلیل او در این نامه از علی خامنه ای به خاطر آن چه در کهریزک اتفاق افتاده پوزش می طلبد.و دوم جلب رضایت خانواده قربانیان در امر مختومه کردن پرونده سیاه کسی که پیگیری کارنامه اش، به مصلحت نظام نیست.

ماجراجويی های سپاه پاسداران در خليج فارس، با نظر موافقِ از سر اختیار یا از سر اجبار ولی فقيه، هر روز ابعاد خطرناک تری به خود می گيرد، و ميهن ما را در يکی از حساس ترين برش های ژئوپوليتيک خاورميانه، هرچه بيشتر در معرض درگيری نظامی ناخواسته ـ‌ و به تعبيری خواسته ـ با آمريکا، و حتی به طور مضحکی با حاکمان عربستان و متحدان آن ها در منطقه قرار داده است.

هنوز عرق شرکت کنندگان چهارمین نشست "سکولار دموکرات های ایران" در شهر هامبورگ ـ آلمان در روزهای ۱۰ و ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۶، در بازگشت به منازلشان به تنشان خشک نشده بود که خبرگزاری ها خبر دادند که عده ای از تجزیه طلبان ایرانی، از جمله آقای رضا حسین بر، " رهبر حزب بلوچستان" و از پیروان تجزیه طلب سکولار دموکراسی به خانه خدا مشرف شدند.
هراس و سراسیمگی برگذارکنندگان نشست "سکولار دموکرات" بدان درجه رسید که مجبور شدند اولین اطلاعیه مطبوعاتی خود را به این موضوع اختصاص دهند

سعید مرتضوی چهره ناشناخته ای نیست. او پشتش به کوه اُحد است. شمشیر بُرای ولایت در تمام دورانی بوده که ردای دادستان تهران بر تن داشته است. او جوانک طبه بیسوادی از یزد، برکشیده شخص آقاست که تمامی جنایاتش هم با اطلاع و با پشتیبانی تمام و کمال گردانندگان بیت و نظام امنیتی آن صورت گرفته است. او اکنون مجبور به نوشتن پوزش نامه شده است. پرسش کلیدی این است که چرا؟

اگر در مقابل این گفتمان فاشیستی و این اقدامات نژادپرستانه نایستیم، فردایی وحشتناک در مقابل ما وآیندگان خواهد بود. باید بپذیریم که در کشوری چند ملیتی ،با فرهنگها ، زبانها وسنن گوناگون زندگی میکنیم ؛ تاریخ مشترک وسرزمین مشترکی را ساخته ایم ؛ سرزمینی که باید برای حفظ تمدن وتاریخ ومردمانش ،صلح ،همزیستی ، ،آزادی ، برابری ، دمکراسی وحق تعیین سرنوشت مردمانش را برسمیت بشناسد. برای ساختن وپدیدآوردن فردایی که مردمان ایران ومنطقه ما در صلح وآزادی وبرابری وهمزیستی انسانی زندگی کنند،باید از هم اکنون باهم مهربان باشیم، باید از هم اکنون کرامات انسانی، حفظ حقوق دیگری، برابرحقوقی، حق دگراندیشی، حق دگرباشی، حق طبیعت وحیوان ووحش ، حق آموزش به زبان مادری ، حق فرهنگها ی مختلف در آزادی تبلیغ وترویج و... را برسمیت بشناسیم

آن‌چه در اين كتاب ثبت شده چيزى نيست كه خلاصه‌پذير باشد. هر كجايش را كه باز كنيد و هر سطرى از هر كسى را كه بخوانيد به تمامى قصه‌ى رژيمى را مى‌شنويد كه جز خون و شلاق و گلوله و طناب دار نمى‌شناسد. ولى هيچ‌یک از اين لغات که مشخصه‌ى رژيم اسلامى‌اند، در اين نوشته‌ها نيست. انسان‌هائى صبور با قلمى كه مستقيما از قلبشان فرمان مى‌برده به سادگىِ تمام با عزيزانشان خداحافظى كرده‌اند. گوئى دارند به سفرى كوتاه مى‌روند و بيش از آنكه عزيزانشان را دل‌نگران كنند، خود دل‌نگرانِ بازماندگانشان هستند.

گاه به گاه خداپرستان نماز نخوان و روزه نگیر و مسلمانانی که تنها از مسلمانی نامش را مانند کتاب بر دوش... حمل می کنند، به ما ایراد می گیرند که: چرا به دین مردم کار دارید و با عقاید آنان درافتاده اید. و از اینکه ما خدایشان را نمی شناسیم و قبول نداریم؛ و نمایندگان آن خدا را جزو قازورات می دانیم، ناخوشنودند و به نظرشان ما کافریم. بسیار خوب من خود اقرار می کنم که مطابق شرع اسلام من کافرم. خوب من چه فرقی دارم با کسی که می گوید مسلمانم اما نه نماز می خواند و نه روزه می گیرد؛ و عرق و شراب هم می نوشد و اموال مردم را نیز اگر دست دهد می بلعد. در حالی که من این کارها را نه از روی گناه بلکه به خاطر زشتی کار نمی کنم.

متاسفانه امروز رفقایمان با برگزاری یک "کنگره" غیرقانونی، کلافی بدست و پای خود پیچیده اند، که برای باز کردنش نیروئی دهها بار قوی تر از جمع محدود ما می طلبد و روشی را برگزیده اند، که حتی از انشعاب اقلیت و اکثریت در سازمان چریکهای فدایی خلق ایران در سال ۱۳۵۹ عقب تر است. شاید پذیرش خطا و لغو تمامی تصمیمات نشستی که کنگره خوانده شده است، بتواند راهی به سوی کار در درون یک تشکیلات بگشاید.

تبرئه مرتضوی در حکم تبرئه نظام از جنایت کهریزک و با هدف بستن پرونده کهریزک است. اما پرونده کهریزک دردر نزدوجدان جامعه و جنبش دادخواهی هم چنان گشوده است و واژه "کهریزکی شدن"* به عنوان یک شکنجه دسته جمعی و بغایت فاشیستی و ضدانسانی در ادبیات سیاسی متعلق به جمهوری اسلامی ماندگاراست. اگر سران رژیم خیال می کنند که با این نوع ترفندها و مشمول مرورزمان کردن ها و تبرئه نمودن ها می توانند پرونده های جنایات خود را سرپوش بگذارند، حافظه تاریخی مردم و کنشگران اجتماعی را دستکم گرفته اند. زهی تصورابلهانه! در حقیقت مرتضوی به عنوان یک مهره جنایتکار نشانه است و انگشت ها باید بسوی نظام وسردمداران سیستم نشانه بروند.

خوی وحشیانه و غیر انسانی هیات مرگ در دیدار با آیت اله منتظری و اعتراف محمد هادی مروی به اعدا م زن باردار و آتش زدن اسناد این جنایات در ملاقات با آقای اشکوری که یکی از دست آورد های انتشار نوار شنیداری است برگ تایید مهم دیگری است بر این نتیجه که کشتار سال ۶۷ نمادی است کامل از جنایت علیه بشریت.

یکی از واقعیت های تاریخ سرزمین ما که نسل های آیندۀ ایران باید بدانند، این است که پیش از برپائی حکومت جمهوری اسلامی در ایران، بانوان میهن ما، با تلاش های پیگیر و دراز مدت خود و کمک بخشی از مردان فرهیختۀ میهنمان، قسمت عمده ای از حقوق طبیعی و مدنی خود را به دست آورده و از حق و حقوقی برخوردار بودند که زنان هیچ یک از دیگر کشورهای مسلمان برخوردار نبودند. و جالب است بدانیم که زنان بسیاری از کشورهای غربی نیز چنان حقوقی را هنوز کسب نکرده بودند.

برخی شخصیت های سیاسی مخالف جمهوری اسلامی که ریشه در جریان های دینی دارند خصلت و مبانی دینی –ایدئولژیک کشتارهای جمهوری اسلامی بویژه در کشتار چپ ها را انکارمی کنند. این رویکرد اهمیت حدی راهبردی دارد. این سخن اقای رضا علیجانی که پای دین را این وسط باز نکنیم، خواست و سخن درستی نیست. پای دین در میان است، درست وسط ماجرا. هم کشتار چپ ها و هم قتل عام مجاهدین در سال 67 ، بر اساس مبانی حقوقی اسلامی، با اتکا به احکام شرع و بربستر توجیه دینی و ایدئولژیک صورت گرفته است.

»  آیا می توان مافیای اقتصادی ولایت را مهار کرد؟
»  ولایت فقیه و سعودی‌گری در حکومت
»  اجتماعی شدن پس از آزادی از زندان!
»  چهره‌های جلال آل احمد ( بخش پایانی)
»  نامه سرگشاده عفت ماهباز زندانى سياسي پيشين به علی مطهری در مورد اعدام‌های ٦٧
»  پایه های ذهنی و فکری اردوغان، گولن و آینده ترکیه
»  اطلاعیه مطبوعاتی
»  رياست جمهور جديد امريکا، آسيبها و انتظارات
»  بازاندیشی گذشته
»  سکوت وانکار شکسته است،قاتلان با شمشیرها وطنابهای دار بمیدان آمده اند!