در ایران تنوع قومی، فرهنگی، زبانی و دینی وجود دارد. تنوع تهدید نیست؛ برکت است. نمی‌توان نسبت به این تنوع بی‌توجه ماند. در فرهنگهای قومی و خرده فرهنگ‌ها، نوعی خرد خاص آن فرهنگ، اعم از رابطه با طبیعت یا با انسانهای دیگر وجود دارد که قابل یادگیری و سرایت است و خرد عمومی را در صورت همزیستی افزایش می‌دهد.

متاسفانه تا کنون جریانهای مرکزگرا من جمله جنبش سبز اشاره مستقیمی به حقوق ملیت‌ها نکرده‌اند، بیانیه ۱۱ میرحسین موسوی که تقریبا آنرا می‌توان مانیفست جنبش سبز نامید کاملا براین مساله صحه می‌گذارد. سلطنت طلبان، ملی مذهبی‌ها نیز از این قافله عقب نمانده و در روز روشن خورشید را کتمان می‌کنند.