در گفتگوی سیاسی این هفته، علی دماوندی وابراهیم آوخ، در باره سیکل ناقص وویرانگر قطع برق و آب ، دلایل وزمینه ها وشواهد آماری در این رابطه ، تاثیراتش بر زندگیهای مردم واقتصاد وآینده ایران، مزارع رمز ارزها وفرسودگی سیستم برق و آب گشور ، توسعه ی شبکه های مافیایی اقتصادی برای صدور وفروش واستفاده های غیر مجاز وبی رویه ، موقعیت ایران وخشکسالی وبی آبی ، افزایش جمعیتی و مهاجرتها وویرانیهای روستاها و...گفتگو کرده اند

به نظر من تحریم فعال و هدفمند انتخابات ریاست جمهوری ١٤٠٠ گام مهمی در مسیر هموارسازی تغییرات بزرگ و ساختاری در ایران با ورود به دورۀ پسااسلام‌گرایی است. عرصۀ سیاسی ایران بعد از دی ١٣٩٦ و آبان ١٣٩٨ وارد فصل جدیدی شده و بخشی از نیروهای معترض وارد فعالیت‌های میدانی جهت تغییر نظام سیاسی و شکست دوگانۀ انحصاری اصولگرا – اصلاح‌طلب شده‌اند. به موازات این تحول، نظام نیز به سمت انقباضی‌تر کردن خود و تقویت جناح بازی‌هایش روی آورده است. اگر پیام سیاسی و تعریف مناسبی از تحریم در جریان انتخابات طرح شده و در سطح جامعه به خوبی پخش شود آنگاه حس خودباوری در این جامعۀ معترض تقویت می شود.

در گفتکوی سیاسی این هفته ، علی دماوندی با ابراهیم آوخ باز در باره جنگ ارتش اسرائیل علیه مردم بیدفاع غزه و فلسطین ، ادامه بمبارانها و سیاست نابودی غزه وبازگرداندن این زندان بزرگ جهان به ویرانکده ای خونین، به اعتراضات مردمی جهان در بسیار یاز کشورهای جهان، بسیاست حمایت بی قید وشرط امریکا و غرب از سیاست اسرائیلی ، به سکوت وهمراهی رسانه های رسمی جهانی و دولتهای مرتجع منطقه ، و راه حلهای ترقیخواهانه و عملی صلح وهمزیستی ملت های منطقه ومساله راه حل این بزرگترین و قدیمی ترین اشغال ووآوارگی دوقرن یک ملت گفتگو گرده است.

تحریم انتخابات حکومت در این چهل و دو سال هیچ‌گاه به اندازۀ امروز آگاهانه نبوده است. بر متن برآمد جاری برای تحریم، از یک طرف شاهد بلوغ سیاسی جامعۀ ایرانی در اهمیت دادن شهروندان به نوع استفاده از حق رأی‌شان هستیم و از طرف دیگر اجتناب از قربانی کردنشان و مقام شهروندی خود در پای صندوق رای جمهوری اسلامی. اگر در بسیاری از جوامع، بخش قابل توجهی از جمعیت عدم مشارکت در انتخابات‌ها معمولاً متعلق به نیروهای غیر سیاسی است، در ایران امروز اما بیشترین بخش از عدم شرکت در "انتخابات" خصلت آگاهانه دارد. اینجا، عدم شرکت امری است انتخابی و گزینه‌ای فعال و به همین اعتبار هم جا دارد در این دور، به طور واقعی از تحریم فعال سخن گفت.

تبدیل مسئله رای و شرکت درانتخابات به "هم استراتژی هم تاکتیک" به راستی مسئله‌برانگیز است. حتی در دمکراتیک‌ترین کشورها برخی از سر بی‌اعتمادی یا بی‌تفاوتی یا زمانی که حزب یا کاندیدا یا برنامۀ مطلوب خود را نمی‌یابند از شرکت در انتخابات خودداری می‌کنند و با کاهش مشارکت، مشروعیت نظام را خدشه‌دار می‌کنند. برخی نیز با رای سفید، همزمان با ابراز وفاداری به نظم پارلمانی، مخالفت خود با احزاب حاکم را نشان می‌دهند. تنها آنارشیست‌ها از منظر نظریۀ ضد قدرت و شر دانستن هر نوع اقتدار دولتی، پارلمانتاریسم را رد کرده و عمل مستقیم، میدان و اقتدار شورایی را مطلوب و راهکار خود می‌خوانند. در جمهوری اسلامی که انتخابات بیشتر بستر مشروعیت دادن به "نظام رقابتی خودکامگان" است، برخی گروه‌های رادیکال، هر نوع شرکت در انتخابات را نادرست خوانده و امتناع از رای دادن را هم استراتژِی و هم تاکتیک می‌دانند. در مقابل، برخی همچون استمرارطلبان نظام و اصلاح‌طلبان محافظه‌کار، با ترساندن مردم از شر بدتر یا شاید از وحشت برهم خوردن نظم موجود و با چشم دوختن به سهم بردن از قدرت، شرکت در هر انتخاباتی را هم استراتژی و هم تاکتیک خود می‌دانند.

در گفتکوی سیاسی هفته،‌علی دماوندی با ابراهیم آوخ ، بحران در سرزمینهای اشغالی , تشدید سرکوب شدید مردم فلسطین توسط اسرائيل با دهها کشته و صدها زخمی ، دلایل وزمینه های آن، دلایل آغاز مجدد اعتراضات در قدس وکرانه ی غربی ، بن بست های سیاسی دولت نتانیاهو ،چرایی تهاجم گسترده نظامی علیه غزه که شدیدترین حملات از ۲۰۱۴ است وتلاش دولت نیانیاهو برای برقراری شرایط فوق العاده ، سکوت تایید آمیز قدرتهای بزرگ و منطقه ای ،‌راههای خروج از این شرایط و فشار جهانی وداخلی نیروی صلح را از طریق انتفاضه و... گفتگو کرده است

سام گیندین یکی از نظریه پردازان سوسیالیسم دمکراتیک و از همفکران و همکاران نزدیک لئو پانیچ فقید است. او از جمله نویسندگان سالنامه " سوسیالیست رجیستر" و همراه با لئو پانیچ مولف کتاب ها ئی نظیر "ساختن سرمایه داری جهانی" و "چالش سوسیالیستی معاصر" است. سام گیندین همچنین سالیان طولانی مدیر بخش تحقیقات اتحادیه اتومبیل کانادا،معاون اتحادیه و چهره مرجع در جنبش کارگری و سندیکائی جهانی است.