بخش بزرگی از سرمایه‌هایی که تا کنون از بورس تهران خارج شدند به بازار سکه و طلا سرریز کرده‌اند. جدای از سکه و طلا، خرید ارز و احتکار ارزهای خارجی نیز شوق بسیاری از سرمایه‌گذاران داخلی را برمی‌انگیزد. آن‌وقت طلا و ارز در پستوی خانه‌های مردم احتکار می‌گردد یا مردم بخش‌هایی از آن را به صندوق امانت بانکها می‌سپارند. با این حساب، صدها هزار میلیارد تومان سرمایه به شکل دلار یا طلا در جاهایی از کشور مخفی شده‌اند، بدون آن‌که نقش سالم و درستی از خود در اقتصاد کشور بر جای بگذارند. تازه، چنین راهکاری برای بسیاری از سرمایه‌داران امنیت نیز می‌آ‌فریند و حتا برای چنین سرمایه‌ای مالیات نیز نمی‌پردازند. چون دولت از حدود و میزان آن هیچ اطلاعی در اختیار ندارد.

تولید شرکت پتروشیمی شازند به تأمین پایدار خوراک آن وابسته است. ولی طی سال گذشته علیرغم کارشکنی‌های مداوم مافیای دولتی، میزان تولید شرکت از رقم یک میلیون و هشتصد هزار تن هم پیشی گرفت. تأمین همین میزان از خوراک تولیدِ این مجتمع را مجموعه‌ی وزارت نفت در پالایشگاه‌های شازند اراک، اصفهان، آبادان و ستاره‌ی خلیج فارس تضمین نموده‌اند. ولی وزارت نفت خیلی روشن و آشکار در برآوردن چنین تعهدی تعلل می‌ورزد. چون مدیران بالادستی حکومت قصد دارند همراه با چنین آسیبی مدیران مجموعه‌ی پتروشیمی شازند را از جمع نوظهور خود پس برانند. اما کاهش میزان "نفتا"ی مورد نیاز کارخانه فقط به چرخه‌ی تولید داخلی آن آسیب نمی‌رساند. بلکه خالی شدن لوله‌های نفتی می‌تواند به سلامت کیفی خودِ لوله نیز آسیب برساند که رفع چنین آسیبی به همین آسانی‌ها امری ناممکن خواهد بود. پیداست که کاربرد چنین شیوه‌هایی از تخریب را تنها مافیای برآمده از حکومت در نظام جمهوری اسلامی باب کرده‌اند و ابتکار آن را نیز باید به پای همین وروجک‌های ولایی نوشت.