درپایان بخش اول این نوشته این سوال مطرح شد : شمارش معکوس برای فروپاشی نظام بانکی و مالی حاضر شروع شده است. أیا سران دولت های اروپائی در فرصتی که باقی مانده قادر به مهار آن خواهند بود؟ برای پاسخ به این سوال باید نگاهی داشته باشیم به مراحل تکوین بحران، واکنش سران اتحادیه اروپا برای پاسخ به بحران و نتایجی که پاسخ ها تا به امروز به بار آورده است.

کدام وضعیت یا شرایط اقتصادی، موجب بروز، تثبیت و رشد پدیده‌ی فساد مالی– اداری (یا به تعبیری همان سوء استفاده) می‌شود؟ آیا واقعاً پدیده‌های اقتصادی، علت‌های اصلی پدید آورنده‌ی فساد اند یا شرایط اجتماعی، فرهنگی، قضایی، انتظامی و نظارتی نیز در آن دخالت دارند یا حتی تأثیر گذارترند؟ پاسخ این گونه پرسش‌ها آسان نیست، زیرا موضوع اساساً پیچیده است.

آنچه مسلم است، در آینده نه چندان دور رخداد های ژرفی در کشور اتفاق خواهد اقتاد، رژیم با سیاست گذاری های غلط خود در اقتصاد، روزمرگی، زورگویی، خشونت، زندان، شکنجه و تجاوز در سیاست، هیچگونه پایگاهی در بین توده های مردم ندارد. تلاش اش برای برون رفت از تنگنای کنونی بیهوده است، زمینه را برای تغییر به استبداد دیگر فراهم کرده است. از آن رو راه برون رفت و گریز از استبداد، ایجاد همبستگی و همکاری بین همه نیرو های آزادی طلب بویژه واحد های ملی و قومی در گستره ی ایران است.