منیژه از همان اوان جوانی به نابسامانیهای جامعه آن روزی پیبرده بود و با مطالعات عمیقی که داشت به این نابسامانیهای طبقاتی جامعه عمیقاً آگاه بود. نمیخواست در مقابل دگرگونیها و نابرابریها و بیعدالتیهای زمانه خود ساکت بماند. براین اساس فعالانه در تغییر آنها شرکت میکرد و چاره را در بنیان نهادن یک تشکیلات انقلابی میدید. در این راستا با ایجاد یک گروه شروع به فعالیت و مطالعه آثار مارکسیستی نمود. پس از مدتی توسط ساواک دستگیر و به زندان موقت کمیته برده شد.

۴۱ سال از شب یلدای ۵۵، شب کشته شدن یارانمان گذشت. این جنایت بر پیشانی نظام شاهنشاهی همیشه ماندگار است. این جنایت را نه می توان از یاد برد و نه جانیان را بخشید.
در تاریخ سه شنبه ۳۰ آذر ۱۳۵۵ ساواک با حمله مسلحانه به یکی از جلسات اعضای سازمان آزادیبخش در خیابان شهرآرای تهران جنایتی دیگر آفرید. نقشه این یورش کار سااک بود که با همکاری سیرس نهاوندی، عنصر خود فروخته و خائن به جنبش طرح ریزی شده بود. در این یورش ۹ نفر از افراد این سازمان به ضرب گلوله ساواک کشته می شوند و نیز همزمان در یورش به خانه معصومه طوافجیان (شکوه) و همسرش پرویز واعظ زاده (حمید) از رهبران سازمان انقابی آنان را هم به رگبار می بندند.