جلادان سرها را شکسته بر سینه می خواستند تا دریابیم دروحشت سرای جنون وخون که ولایت ستون خیمه زده و به تخت جلوس فرموده، امنیت مقدس جاریست. تا مردمان بدانند سرها بدار است وهمچنان مادران داغدار وطن محکوم که به قدمت این سالهای سیاه، تنها و تنها تر ازهمیشه گیسوان سفید چنگیده شان را روی بستر خاک با مویه به باد افشانند.
یکشنبه 19 اردیبهشت اما روز دیگری بود. نگاه پُرسوی 5 اعدامی با چشمان تیزبین وهوشیار از میان چند قطعه عکس کوچک، سکوت سحرگاه آرام جهان را شکست و موج درموج نام شیرین علم هولی، فرزاد کمانگر، علی حیدریان ، فرهاد وکیلی، مهدی اسلامیان را به پرچم برافراشته و همبسته ی وجدان های بیدارمبدل نمود.
وجدان بیدار، بیداری جان بی قرارهمه ی کسانی ایست که امروزیکشنبه تکان خوردند تا با ابراز نفرت ازجنایت اعدام، سهمی ازبارگران بازمانده گان ومادران وپدران و همسران وکودکان سرزمینمان بردارند وشاهدند که دارد این وطن بازهم فاصله ی گسست نسل هایش را با لاله های سرخ می پوشاند.
امروزیکشنبه 19 اردیبهشت بود و این روزنیزبرای حاکمان پیامی دارد : هرآنچه بگیرید وبه بندید و بکُشید وبخورید و بتاراجید وبا داس مرگ جولان دهید، هرگزنخواهید توانست شوق تابناک و شکوهمند آرمان یک جامعه ی همبسته وآزاد را ازدستهای بهم تنیده مردمان سرزمین ما بدزدید. بر خود لرزید که فرزاد وشیرین ها در راهند و مادران شال های سرخ بسته اند.
نادر ساده
1 شنبه 9 ماه مه 2010
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
