غزل برای سیزده به در سال ۱۳۵۹

http://msahar.blogspot.com/


بیا به باغ و چوگـُل بر چمن خدایی کن
بنای شادی و عیش آنچنان که شایی کن
به روز سیزده فرودین به بُستان رو
گـِره به سبزه درافکن گـِره گشایی کن
مهــِل که دشمن ِ شادیت ، شادمان گردد
به شادباش ِ بهاران هنرنمایی کن
به شیخ گو که بگرید به گور اجدادش
تو دوری ِ دل از این دلقک ریایی کن
بهار ، موسم ِ شادی ست شادمان می باش
کران ز دعوی اربابِ پارسایی کن
به نغمه دف و تار و نی و کمانچه و چنگ
چو جان ِحافظ و سعدی غزلسرایی کن
مُروّجان غم اند این دَدان مرگ اندیش
تو شادمانه دل آئینه ی رهایی کن